Aby skomponować jak najpełniejszy portret bohatera,Lew Tołstoj w swojej pracy odnosi się do różnych aspektów osobowości. Mogą to być ledwo zauważalne ruchy twarzy, blask oczu czy uśmiech ... Jednak przy opisywaniu stanu wewnętrznego ważną rolę odgrywają nie tylko emocje, ale także ich zewnętrzne przejawy. Pisarz znajduje inne cechy, które są w stanie ukazać czytelnikom jego „dialektykę duszy”. W artykule skupimy się na obrazie dębu z powieści Wojna i pokój, który pomaga ujawnić stan umysłu Andrieja Bolkońskiego.
L. N. Tołstoj. "Wojna i pokój". Dąb
Andrzej spotyka to drzewo w drodze doMiły (posiadłość Rostów). Książę prowadzi bogate, bogate w treść, choć krótkotrwałe życie. Widział już wszystkie aspekty zarówno świata, jak i wojen, i wytrwał w przekonaniu, że wszystko na tym świecie się dla niego skończyło. Widząc drzewo, Bolkoński ponownie przypomina sobie drogę, którą przebył, ale nie zmienia swojego stosunku do siebie. Wiosenne rozkosze nie są w stanie dać świeżego tchnienia nowego życia.
Jednak to dąb w „Wojnie i pokoju” staje się tymkluczowy aspekt losów bohatera. Andrey nie rozumie, dlaczego woźnica Peter może być taki szczęśliwy. Jedynym, którego książę uważa za swoich sprzymierzeńców, jest stary dąb, starszy od brzóz, prawdopodobnie dziesięć razy. Drzewo jeszcze bardziej utwierdziło Bolkońskiego w przekonaniu, że powinien przeżyć swoje życie „niczego nie chcąc i nie martwiąc się”.
Konfrontacja z odrodzeniem wiosny
Pomaga opis dębu w powieści „Wojna i pokój”zrozumieć, dlaczego Andrei postrzegał go jako jedynego sprzymierzeńca wśród piękna bajecznego wiosennego lasu. Było to ogromne drzewo ze złamanymi gałęziami i korą. Między uśmiechniętymi brzozami stał jak potwór ze swoimi asymetrycznymi gałęziami i tylko jeden nie chciał poddać się wiosennemu urokowi. Stary dąb również wiele widział w swoim życiu. Wojna i pokój przyniosły mu frustrację i rany, o czym świadczy uszkodzenie jego kory.
Tołstoj, opisując ten obraz, zręcznie się stosujejedno ujęcie. Przedstawia spotkanie dwóch bratnich dusz przeciwstawiających się wspólnej zabawie. Ale mimo wszystko pozostają samotni: Andrey żyje, drzewo jest w lesie. Nic się nie zmieni od tego, że dwie bratnie dusze postanowiły zamknąć się na innych i na światło. W końcu życie toczy się dalej, przynosząc nowe wrażenia i wydarzenia, które stopniowo przyćmiewają smutek.
Natasza Rostowa
Natasza była w stanie ożywić BołkońskiegoRostów. Uderzył go jej szczery podziw dla wszystkiego dookoła. Jest tak bezpośrednio zadowolona ze zwykłej nocy, że Andrei zaczyna myśleć o tym, że rzeczy, które na pierwszy rzut oka są niepozorne, mogą zainspirować osobę. Kiedy Bolkoński wraca z Otradnoye, widzi, że lato już na dziedzińcu zawładnęło i nie może znaleźć drzewa, z którym do niedawna był tak samotny w królestwie budzącej się natury.
Punkt krytyczny
Opis dębu w powieści Wojna i pokój jest bardzo ważny,w końcu to drzewo jest pokazane właśnie oczami księcia Andrzeja. Tołstoj wykorzystuje ten obraz, aby odsłonić wewnętrzny świat bohatera, który nie jest skłonny mówić bezpośrednio o swoich lękach i obawach. Bolkoński tylko z Pierre'em pozwala sobie na odrobinę szczerości. A kiedy przyjaciela nie ma w pobliżu, to właśnie opis dębu z powieści „Wojna i pokój” daje nam możliwość zrozumienia, co dzieje się w duszy Andrzeja i jakie zmiany w nim zaszły. Bohater, jak ten dąb, ożył w łagodnym słońcu i jak brzozy, które spotkały się ponownie po drodze, zaczął się radować w letnie dni. Z podziwem Natasha Rostova dała impuls do światła w księciu.
Bolkoński ponownie wzmocnił swoją opinięzobaczył drzewo. Wydawało się, że on też cieszy się życiem i Andrey go podziwiał. Opis dębu w powieści Wojna i pokój przedstawiał teraz przemienionego olbrzyma, rozciągniętego w namiocie soczystej zieleni, która stopiła się, kołysząc się w promieniach słońca. Rany i wrzody zostały ukryte przez nowe listowie i książę pomyślał, że prawdopodobnie jego duchowe rany mogą się zagoić. Oznacza to, że może rozpocząć życie od nowego arkusza.
Uzdrawiająca moc natury
Dąb z War and Peace wydaje się wskazywać stopnieodrodzenie charakteru. Widząc, jak młode liście przebijają się przez stuletnią korę, Bolkonsky zdaje sobie sprawę, że może iść do przodu i polegać nie na ponurych, mrocznych chwilach, ale na jasnych wspomnieniach. Książę Andriej zdaje sobie sprawę, że to tylko zachwyt dla życia i odnowy pozwala ci wejść na nowe wyżyny, a nie ukrywać swoich talentów i młodości za „korą z wrzodami”. Trzeba żyć nie tylko dla siebie, ale także dla innych, aby oni również mieli możliwość rozważenia w nim tego, co tak długo ukrywał.
Tak więc spotkanie bohatera z dębembył punktem zwrotnym, który pokazał, że nigdy nie jest za późno, aby zacząć życie z pustą stroną. Być może osoby wokół niego pomogą mu w tym. Rzeczywiście, podczas swojego przebudzenia Bolkonsky pamięta Natasę, Pierre i ten wskrzeszony dąb.
Podsumowując
Tak więc obraz starego drzewa w grach narracyjnychkilka kluczowych ról. Nie tylko otwiera nam drzwi do wewnętrznego świata bohatera, ale sam jest postacią, dzięki której książę Andriej Bolkoński znajduje drogę odrodzenia do wspaniałego nowego życia. Ale obraz dębu pozwala jednocześnie autorowi zademonstrować czytelnikom te przymioty i cechy bohatera, których nie dałoby się ukazać poprzez opis jego wyglądu.
Opis tego drzewa sprawi, że każdy o tym pomyślisens życia, przeceniaj niektóre chwile, pamiętaj, że nic nie trwa wiecznie na ziemi. Fragment spotkania bohatera z dębem sugeruje, że człowiek odnajduje szczęście tylko wtedy, gdy przestaje przed nim uciekać, gdy otwiera się na spotkanie z miłością. To jest prawo życia.
