Wiele osób nazywa okres sowiecki naszej ojczyznyciemny czas na twórczość literacką. Można i nie należy się z tym zgodzić, ponieważ w tym okresie zasłynęło wielu utalentowanych pisarzy i poetów. To słynny „biesiadnik” poezji rosyjskiej, poeta, który pisał poetyckiej drabinie, autor najbardziej dźwięcznych powieści tego okresu. To rozwój wielu gatunków literackich, rozkwit obrazu, formy, nowa era w literaturze.
„Gryzłbym biurokrację jak wilk…”
V.V.Majakowski był jednym z najwybitniejszych i najbardziej utalentowanych pisarzy tamtych czasów (początek XX wieku do lat trzydziestych XX wieku). Jego wiersze pod wieloma względami nazywane są hasłami komunistów, choć sam poeta kiedyś w pełni popierał proletariat, drugi - uważał go też za „robotnika”, nie mając miejsca na kulturę. Niemniej jednak warto zauważyć, że Majakowski dał się poznać nie tylko jako poeta, który pisał wiersze na drabinie, a nawet jako poeta rewolucyjny, w literaturze światowej zostanie zapamiętany jako jeden z najzdolniejszych futurystów. Futuryści bardziej przejmowali się formą niż treścią, więc poeci używali żywych rymów, ostrych wyrażeń, pozwalali sobie na wulgarne zwroty, a nawet wymyślali nowe słowa, które dźwięcznie coś opisują. Do dziś popularny jest poeta, który pisał słynną poetycką drabiną. Jego zdania stały się uskrzydlone, a jego pamięć jest niezapomniana.
Imagista lub poeta, który napisał słynną poetycką drabinę
Awangarda i futuryzm to dopiero początek gatunków,ale nie ich kontynuacja. Poeta, który pisał słynną poetycką drabiną, zaczął aktywnie rozwijać nieznany dotąd kierunek futuryzmu, można powiedzieć, że jego twórcą był Majakowski.
To jest Imagizm, który na pierwszym miejscu nie stawiatyleż forma, co obraz. Z lektury wierszy powinna się od razu wyłonić pewna widoczna forma tego, o czym chce się mówić, takie utwory są bardzo jasne i orientacyjne, a czasem rezonansowe. To prawda, że wyobraźnia była tylko zjawiskiem przejściowym, zresztą krótkotrwałym, a więc szybko się rozpadał, a pisarzy skazano na zapomnienie, a nawet prześladowania. Taki los spotkał naszego poetę. Wielki, genialny Majakowski, który pisał słynną poetycką drabiną, nie był rozumiany przez współczesnych, odrzucany przez nich. Jego żywe wypowiedzi, ostre wypowiedzi, tworzenie klarownych obrazów stopniowo przestały być lubiane przez publiczność, jego twórczość pozostawała w prostym, „szorstkim”, ale bardzo głębokim, a proletariat stał się wykształcony, ale trochę powierzchowny.
główny cel
Dlaczego wielki poeta użył takiego trudnegosposób na pisanie swoich prac? Faktem jest, że przecinek, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, często nie jest postrzegany tak, jak powinien. Aby stworzyć obraz, czytelnik musiał zrozumieć poetę, a Majakowski uważał, że można to osiągnąć za pomocą czytelnika czytającego wiersz tak, jak poeta go widzi i słyszy. Mówiąc najprościej, dzięki „drabinie” poeta był w stanie zmusić wszystkich czytelników do poprawnego zatrzymania się, utrzymania pożądanej intonacji, przerywania, wykrzykiwania, nadając jasny emocjonalny koloryt. Tak więc poeta, który pisał słynną poetycką drabiną, był też bardzo subtelnym psychologiem ludzkiej duszy, który doskonale rozumiał, że nie jest łatwiej przekazać obraz osadzony w dziele, niż przekazać jego znaczenie.
