Powstanie dekabrystów na Placu Senackim

Powstanie na Placu Senackim było rezultatempenetracja pomysłów edukacyjnych z Europy do Rosji. Reakcyjna polityka carskiego rządu zintensyfikowała tendencję do wolnej myśli, która pojawiła się w myślącej części społeczeństwa. Po wojnie Ojczyźnianej w 1812 r. Gospodarka narodowa Rosji była w ruinie.

Jednak rząd od kilkuW latach powojennych nie zawracał sobie głowy przeprowadzaniem niezbędnych reform, które miały złagodzić los szerokich warstw ludności. W rezultacie w całym kraju narosły spontaniczne powstania ludowe. Stały się szczególnie częste w głodnych latach 1820-1822. Głównym żądaniem chłopów było zniesienie pańszczyzny - reliktu epoki feudalnej, która dawno zniknęła w Europie Zachodniej. Wojsko też miało bolesne problemy. Hrabia A. Arakcheev, przedstawiciel Aleksandra I na tym terenie, został szczególnie znienawidzony przez lud. Jego działalność na rzecz tworzenia tzw. Osad wojskowych, gdzie żołnierze musieli sami pracować na polach i zaspokajać własne potrzeby, nie zapominając o musztrze wojskowej, spotkała się z ostrym oporem ze strony tych ostatnich. Despotyczne rządy Aleksandra I nie wzbudziły sympatii wśród liberalnej szlachty, która z zainteresowaniem przyglądała się modelom demokratycznych reform i modernizacji społeczeństwa w Europie. Właściwie to szlachta przygotowała powstanie na placu Senatu.

Tajne stowarzyszenia

W drugiej dekadzie XIX wieku wśród liberałówZrozumienie dotychczasowej, reakcyjnej polityki rządu carskiego hamuje rozwój kraju i zapewnia mu zapóźnienie w stosunku do rozwiniętych państw Europy i Ameryki Północnej. W 1816 r. Powstało pierwsze tajne stowarzyszenie zwane „Unią Zbawienia”. Liczyła około 30 członków, z których prawie wszyscy byli młodymi oficerami. Głównymi celami nielegalnej społeczności było zniesienie pańszczyzny i zlikwidowanie autokracji carskiej w kraju. Jednak dwa lata później spiskowcy zostali zdemaskowani przez rząd. Kolejnymi takimi organizacjami były „Związek Pomocy Społecznej” oraz „Towarzystwo Południowe” i „Towarzystwo Północne”, które powstały w wyniku jego rozłamu. Te tajne kluby miały wspólne cele globalne, ale różne poglądy na to, jak je osiągnąć oraz na późniejszy układ administracyjny, terytorialny i polityczny Rosji. Jednak nagła śmierć autokraty w listopadzie 1925 r. Skłoniła spiskowców do jednomyślnej decyzji: w tym roku - 1825 r. Trzeba było działać bezzwłocznie. Powstanie na placu Senatu przygotowano w zaledwie dwa tygodnie.

Nieudany zamach stanu

Przysięga nowego cara Mikołaja I została powołana14 grudnia. Tego samego dnia powstańcy ogłosili powstanie na placu Senatu. Główne wydarzenia rozgrywały się rano, w dniu przysięgi królewskiej. Wojska dowodzone przez oficerów opozycji miały przejąć kontrolę nad senatorami i zmusić ich, zamiast składania uroczystej przysięgi monarchy, do ogłoszenia obalenia rządu carskiego.

Potem uczestnicy powstania w SenacieSquares planował ogłosić manifest skierowany do całego narodu rosyjskiego o dokonanej rewolucji. Jednak banalna niekonsekwencja i niezdecydowanie doprowadziły do ​​upadku wszystkich planów. W decydującym momencie stało się jasne, że Mikołaj I już wcześnie rano złożył przysięgę w Senacie. Sytuację można jeszcze uratować zdecydowanymi działaniami dekabrystów. Jednak w decydującym momencie główny dowódca wojskowy powstania Trubieckoj nie pojawił się na placu, pozostawiając swoich podobnie myślących ludzi bez wsparcia. Ten zaczep dał rządowi możliwość opanowania sytuacji, zebrania sił zbrojnych, otoczenia spiskowców i stłumienia powstania na placu Senatu.