Chemia to nauka, która służyła od dawnaludzi w ich codziennej praktyce. Ta dyscyplina odgrywa ogromną rolę we współczesnej produkcji, bez której ludzka cywilizacja nie mogłaby istnieć. Ale tak wysoki poziom rozwoju osiągnęła tylko dzięki pracom znanych naukowców, którzy swoje życie poświęcili chemii.
Avogadro: zamknięty geniusz
Jednym z wybitnych naukowców w dziedzinie chemii jestAmedeo Avogadro. Urodził się we Włoszech w rodzinie urzędnika. W 1792 r. Uzyskał stopień naukowy prawnika. Jego ojciec był także znanym ekspertem prawnym. Po rozpoczęciu pracy w dziedzinie prawa, Avogadro w wolnym czasie studiuje fizykę i matematykę. Dopiero w 1820 r. Otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych i matematycznych.
Zwracają na to uwagę znani chemicy tamtych czasówAvogadro był osobą bardzo powściągliwą, więc wiele jego pomysłów pozostawało dla nich niezrozumiałych. Avogadro zyskał uznanie w kręgach naukowych po potwierdzeniu swojej słynnej teorii, która później stała się znana jako „prawo Avogadro”. Avogadro ustalił również skład ilościowy wielu pierwiastków chemicznych, stworzył metodę określania mas cząsteczkowych.
Biografia i zainteresowania badawcze Boyle'a
Ważną rolę w rozwoju chemii odgrywaosiągnięcia Roberta Boyle'a. Urodził się 25 stycznia 1627 roku w Irlandii. Jako dziecko kształcił się w domu, a następnie został wysłany do szkoły Eton, stworzonej specjalnie dla dzieci zamożnych arystokratów. W 1656 roku Robert Boyle przeniósł się do Oksfordu, gdzie zaczął interesować się fizyką i chemią. Tam Boyle nawiązał przyjazne stosunki z młodymi naukowcami pasjonującymi się nauką. Razem utworzyli rodzaj tajnego stowarzyszenia, które później przekształciło się w Oxford Scientific Society.
Potwierdzają to znani chemicy tamtych czasówBoyle nie lubił kontrowersji, unikał nawet naukowych polemik, które często miały humorystyczny charakter. Boyle stworzył koncepcję tak zwanych „korpuskułów pierwotnych” (elementy podstawowe) i „korpuskuły wtórne (ciała złożone). W swojej książce The Septic Chemist Boyle najpierw definiuje elementy jako „pierwotne ciała, które nie składają się z siebie nawzajem”. Oprócz chemii, badania Boyle'a były poświęcone dziedzinom optyki, akustyki i elektryczności.
Badania Wernera
Alfred Werner urodził się 12 grudnia 1866 rokurodzina tokarza. Po ukończeniu podstawówki Werner idzie do technikum i lubi chemię. Zaczyna przeprowadzać eksperymenty chemiczne w domu. Ponadto młody naukowiec interesuje się literaturą, a nawet architekturą. Chemik Alfred Werner otrzymał Nagrodę Nobla za autorstwo tzw. Teorii koordynacji. Ponadto Werner stworzył własną teorię kwasów i zasad, a także zaproponował własną wersję układu okresowego pierwiastków. W 1913 roku otrzymał Nagrodę Nobla.
Osiągnięcia Nielsa Bohra w dziedzinie chemii
Do dziś znani chemicy na całym świecieskorzystać z dorobku Nielsa Bohra, który był bardziej znany ze swoich badań w dziedzinie fizyki. Niels Bohr stworzył teorię kwantową atomu wodoru. W nim wyjaśnił specyfikę rotacji elektronów i opisał matematycznie różne stany atomu.
Niels Bohr urodził się 7 października 1885 rKopenhaga w inteligentnej rodzinie. W domu jego rodziców często toczyły się dyskusje na palące tematy naukowe. Podczas studiów na Uniwersytecie w Kopenhadze Bohr otrzymał medal od Duńskiej Akademii Nauk. Inni znani chemicy - głównie Ernest Rutherford - studiowali z Bohrem kwestie radioaktywności pierwiastków i budowy atomu.
Svante Arrhenius - chemik ze Szwecji
Kolejny wybitny badacz w dziedzinie chemii- Svante Arrhenius. Urodził się 19 lutego 1859 roku w Uppsali. W 1876 r. Wstąpił na uniwersytet, a pół roku wcześniej uzyskał stopień doktora filozofii. Od 1881 roku Arrhenius zaczął badać wodne roztwory elektrolitów w Sztokholmskim Instytucie Fizyki. W 1903 roku naukowiec otrzymał Nagrodę Nobla za autorstwo teorii dysocjacji elektrolitycznej.
Wiadomo, że Arrhenius posiadał dobroduszny iwesoły charakter. Kiedyś był znany nie tylko jako naukowiec, ale także jako autor podręczników i artykułów z zakresu astronomii i medycyny. Naukowcy chemii przez długi czas nie uznawali jego osiągnięć: na przykład jego teorie zostały ostro skrytykowane przez Mendelejewa. Później okazało się, że poglądy obu badaczy stanowią podstawę nowej, tzw. Protonowej, teorii podstaw chemii.
