Wspaniałe starożytne miasto od dawna stoi nad WołgąSaratów. Został założony w 1590 roku jako twierdza chroniąca południowo-wschodnie granice Rosji i od ponad czterech stuleci mieszkają tu ludzie wielu narodowości, Rosjanie. Historia rozwoju Saratowa jest pełna dramatycznych wydarzeń, jest nierozerwalnie związana z annałami naszego państwa, a zatem bardzo interesująca. Miasto stało się centrum rozległego regionu i ojczyzną wielu wybitnych, utalentowanych ludzi, którzy służyli Ojczyźnie i pokazali się na różnych polach.
Dwa nazwiska Saratowa
Historia nie zachowała wszystkich faktów związanych z tymi miejscami, ale coś jest nadal znane.
Ludzie osiedlali się w regionie środkowej Wołgi przez bardzo długi czas.Malownicze miejsca bogate w zwierzęta i ryby, żyzne ziemie, lasy i inne zasoby naturalne skłoniły żołnierzy Złotej Ordy do odparcia lokalnych mieszkańców, starożytnych Sarmatów, którzy mieszkali tu od V wieku pne. i zbuduj miasto Uvek, które stało się trzecią co do wielkości osadą we wszystkich posiadłościach mongolsko-tatarskich. Działo się to, zgodnie z założeniami historyków, w okresie od VI do VII wieku n.e. Można przypuszczać, że od tego czasu zaczyna się historia powstania Saratowa, ponieważ Uvek znajdował się na terenie obecnego centrum regionalnego Federacji Rosyjskiej, a mianowicie w obwodzie zawodzkim. Współczesna nazwa powstała znacznie później, kiedy rosyjscy żołnierze zbudowali na dominującej nad okolicą Sokołowaja Górze twierdzę, zwaną młodym rybnym miastem. On naprawdę nie jest stary według standardów naszej Ojczyzny, dla Rosji 400 lat to nie wiek. Tatarzy nazwali więc wspomnianą wysokość Żółtą. W języku tureckim nazwa ta brzmiała jak „Sary-tau” (żółta góra).
Założycielem trzech „pereł regionu Wołgi” (Carycyna, Samary i Saratowa) był Najspokojniejszy Książę G.O. Zasekin.
Ostępy
Twierdzę wzniesiono na lewym, łagodnie opadającym brzegu.Nie wiadomo, co wydarzyło się w 1813 roku, ale spłonęło. Być może stało się to podczas kolejnego oblężenia lub z powodu czyjegoś zaniedbania przy pożarze. Drewniane miasta w tamtych czasach często cierpiały z powodu pożarów. Nie zawstydzeni tą okolicznością mieszkańcy miasta przenieśli się na inny, stromy brzeg wielkiej rzeki rosyjskiej, na szczęście doszło do połączenia z inną przeszkodą wodną (rzeką Saratowką), przyczyniając się do skutecznej obrony na wszelki wypadek.
I chronić te miejsca przed koczowniczymi wrogamiWarto było. Od zawsze były tam godne uwagi ryby, jesiotr gwiaździsty, jesiotr, bieługa, sterlet, nie wspominając o zwykłych szczupakach i sumach. Już za panowania Piotra I powstał herb miasta. Na nim trzy sterlety tworzą rodzaj gwiazdy, ten symbol rozciąga się na sąsiednie osady. Historia Saratowa jako ośrodka gubernatorskiego kończy się w 1782 roku, kiedy miasto staje się ośrodkiem prowincjonalnym. Wciąż pozostaje prowincją, odległą i spokojną, o czym świadczą wersety z wiersza „Biada Wit” napisanego w 1824 roku przez A.S. Griboyedov. "Poza utartymi ścieżkami, do Saratowa ..."
Kłopoty i zamieszki
Życie w mieście trudno jednak nazwać sennym.Kłopoty, konflikty społeczne, powstania ludowe i wojny przetaczały się przez te ziemie wiele razy. W 1604 roku szalały tu namiętności wokół Ilya z Murom, który ogłosił się synem cara Piotrem Fiodorowiczem. Chłopska armia Stepana Razina zajęła miasto w 1670 r., A jej przywódca umieścił w nim swoją kwaterę główną, Obwód Kozacki. Kolejne 37 lat później historię Saratowa uzupełnił kolejny dramatyczny epizod, oblężenie wojsk Kondratego Buławina. Pierwszy cesarz rosyjski Piotr Wielki (1695, 1722) odwiedził ją dwukrotnie i nakazał powiększenie obszaru zajmowanego przez ważną osadę. Miasto nie ominęło wydarzeń związanych z nazwiskiem innego oszusta, Emelyana Pugaczowa. Tutaj został aresztowany po stłumieniu zamieszek.
Rozwój przemysłowy prowincji Saratów w XIX wieku
Boom rozwoju przemysłowego, który ogarnął Rosjanimperium w XIX wieku wpłynęło na szybki wzrost potencjału produkcyjnego i handlowego regionu Wołgi. Ale już wcześniej główne i najbardziej perspektywiczne obszary aktywności gospodarczej określali przedsiębiorcy z regionu. Budowano fabryki, gwałtownie rosły rzemiosło i manufaktury. Ulice Saratowa zostały nawet nazwane przez okupację. Historia zachowała je dla potomków Kuznetskaya, Myasnitskaya, Solyanaya, Shelkovichnaya, Tulupnaya, Kirpichnaya, dwa Kostryzhnye (Bolszaja i Malaja) (nazwane od marnotrawstwa produkcji lnu i konopi). W połowie XIX wieku następuje przesunięcie ogólnego kierunku rozwoju regionu w kierunku przemysłu i przetwórstwa. W miastach województwa (Khvalynsk, Volsk) i wielu wsiach zaczęło pracować półtora tysiąca młynów. Lokalne surowce (wysokiej jakości glina) zachęcały lokalnych przedsiębiorców do budowania i rozwijania fabryk produkujących cegły i ceramikę. Technologia stosowana w branży wymagała utrzymania i infrastruktury operacyjnej.
Wielki rosyjski reformator P.A. Stolypin, który służył tu jako namiestnik i mieszkał przy ulicy Volskaya.
Kupiec Saratow
Handel jest nieodzownym towarzyszem przemysłu irzemieślnictwo. Kupcy z Wołgi w Rosji byli uważani za wyjątkowych ludzi, którzy cenią swoją reputację i dlatego zawsze dotrzymują słowa. Ale w niektórych przypadkach nawet wtedy, w XIX wieku, konieczne było sprawdzenie kontrahentów, zwłaszcza przy zawieraniu poważnych umów z nieznanymi partnerami. Tutaj biura kredytowe były jednymi z pierwszych w Rosji, które zostały zorganizowane. Saratów stał się najważniejszym centrum logistycznym nad Wołgą, zajmując trzecie lub czwarte miejsce w imperium pod względem obrotów handlowych.
Kupcom tamtych dekad zależało nie tylkokochanie, ale starałem się zostawić dobrą pamięć. Dzięki mecenasom sztuki Azarow, Zlobin, Pozdeev i wielu innym region wzbogacił się o ważne instytucje kulturalne (teatr, galerie sztuki, pensjonaty). Budowano świątynie, szpitale, sale gimnastyczne, muzea i wiele innych instytucji użyteczności publicznej. Wielu kupców wyznawało staroobrzędowców i na mocy dekretu Katarzyny Wielkiej trafiło do regionu Wołgi. Udało im się znaleźć wspólny język z wyznawcami innych wyznań mieszkających w regionie i przynieśli ogromne korzyści prowincji.
Potęga sowiecka
Rewolucyjne wydarzenia i co po nich nastąpiłobratobójcza wojna wywarła poważny wpływ na sytuację gospodarczą i gospodarczą regionu Wołgi. Zniszczenia były na tyle duże, że dopiero w 1927 r. Regionowi udało się osiągnąć pewne wskaźniki, którymi mogła się pochwalić dawna prowincja carska. Było to ułatwione dzięki nowej polityce gospodarczej ogłoszonej przez przywódców bolszewików. Kolektywizacja radykalnie zmieniła strukturę wsi, złamała ustalony styl życia, w wyniku czego upadła produkcja rolna. Na prowincji zdarzały się częste przypadki niepokojów chłopskich, wyrażających się klęską oddziałów żywnościowych i fizycznym niszczeniem działaczy kolektywistycznych. Te zamieszki zostały bezwzględnie stłumione.
Trzydzieści i fatalne czterdzieści
W latach trzydziestych nastąpił wzrost potencjału przemysłowego, głównym czynnikiem rozwoju regionu stał się ciężar właściwy produkcji przemysłowej.
Historia g.Saratów w latach ciężkich wojen ujawnił ogromny potencjał wielonarodowego regionu. W regionie ewakuowano zakłady produkcyjne, które wcześniej znajdowały się na terenach, które znalazły się w strefie okupacji czasowej. Są wśród nich przedsiębiorstwa szwalnicze, maszynowe i inne. Mieszkańcy Saratowa dzielnie walczyli na frontach. Na przykład liczba tubylców tylko jednego małego centrum regionalnego regionu, miasta Volsk, którym przyznano tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, osiągnęła pięćdziesiąt w latach wojny.
Niemcy z Saratowa
Niemieccy osadnicy z XVII wieku chętnie osiedlali sięna tej żyznej ziemi. Historia Saratowa i prowincji zachowała dla nas nazwy setek osad o germańskim brzmieniu (Rosenberg, Unterdorf, Rosenberg, Balzer itp.) Osadnicy zachowali swoją tożsamość narodową, religię luterańską, język i kulturę, stając się Rosjanie i patrioci. Ich wkład w rozwój gospodarki regionu jest również znaczący.
Niemieckie nazwiska zaczęły znikać z mapy w roku1915, podczas wojny niemieckiej. Koloniści z Wołgi odzyskali swoje prawa po rewolucji lutowej. Po dojściu do władzy bolszewików, mimo niejednoznacznego stosunku do zmian, powstała nawet Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka Wołgi Niemców (ASSRNP), składająca się z 22 kantonów (łączna powierzchnia 25 tys. Km2, cztery miasta, prawie 550 wsi i miasteczek). liczba ludności powyżej 500 tys. osób). W 1941 r. Został zniesiony, a ludność niemiecka została deportowana, głównie do północnego Kazachstanu i wschodniej Syberii. Zaginionej jednostce administracyjnej przypomina się o dwóch zachowanych nazwach miast Engels (Pokrovsk, położony naprzeciw Saratowa po drugiej stronie Wołgi) i Marks (Marksstadt).
Główne bogactwo, ludzie
Dziś prowincja Saratów jest jedną z najważniejszychregiony Federacji Rosyjskiej, największy ośrodek przemysłowy, kulturalny, naukowy i edukacyjny z rozwiniętym rolniczym sektorem gospodarki. Produkuje słynne samoloty Jak, najlepszy cement na świecie, realizuje zaawansowane technologicznie zamówienia obronne, buduje różne pojazdy cywilne, produkuje żywność i wiele więcej. Ale głównym bogactwem tego pięknego regionu, który stał się sercem Rosji, są wciąż wspaniali ludzie, utalentowani i pracowici. Napisali historię Saratowa, Bałaszowa, Wołska, Bałakowa i wszystkich innych miast, wiosek i miasteczek tej pięknej krainy.
Tylko jedna lista słynnego Saratowatubylcy zajęliby zbyt dużo czasu i miejsca. Są wśród nich pisarze Lev Kassil, Alexander Yakovlev, kompozytorzy K.S. Petrov-Vodkin, P.V. Kuznetsov (ten, który skomponował słynną Kalinkę), pierwszy na świecie kosmonauta Jurij Gagarin, piloci-bohaterowie Wiktor Talalikhin i Jakow Szyszkin, twórca systemów rakietowych. , akademik PD Grushin, artyści Oleg Tabakov, Gleb i Oleg Yankovskiy, poeta-bajek Kryłow i wielu, wielu innych. Historia miasta Saratów jest związana z nazwiskami projektanta samolotów O.K. Antonow, pisarz Michaił Bułhakow, artysta Wrubel, Jurij Bykow (twórca systemów komunikacji kosmicznej) i nie wszyscy.
Tak wielu utalentowanych ludzi mogło się urodzić i wychować tylko w niezwykłym regionie.
