Carowie rosyjscy. Oś czasu Królestwo rosyjskie

„Królestwo rosyjskie” - oficjalna nazwapaństwo rosyjskie, które istniało stosunkowo krótko - zaledwie 174 lata, co mieści się w przedziale czasowym między 1547 a 1721 rokiem. W tym okresie krajem rządzili królowie. Nie książęta, nie cesarze, ale rosyjscy carowie. Każde panowanie stało się pewnym etapem w historycznym rozwoju Rosji. Listę rządów jako odrębnych wydarzeń w ich sekwencji czasowej zamieszczono w tabeli „Carowie rosyjscy. Chronologia rządów (1547 - 1721)”.

Rosyjscy carowie. Chronologia panowania (1547-1721)

Imię, dynastia	Lata panowania
Jan IV Groźny (dynastia Rurik)	1533 - 1584 Car od 1547 roku
Fedor Ioannovich (dynastia Ruryków)	1584 - 1598
Borys Fiodorowicz Godunow (car nie-dynastyczny)	1598 - 1605
Fałszywy Dmitrij I (król nie-dynastyczny)	1605 - 1606
Wasilij Iwanowicz Shuisky (car nie-dynastyczny)	1606 - 1610
Michaił Fiodorowicz (dynastia Romanowów)	1613 - 1645
Aleksiej Michajłowicz (dynastia Romanowów)	1645 - 1676
Sophia (władca, dynastia Romanowów)	1682 - 1689
Jan V Alekseevich (dynastia Romanowów)	1682 - 1696
Piotr I Wielki (dynastia Romanowów)	1682 - 1725 Cesarz od 1721 roku

Przyjęcie tytułu cara przez Jana IV spowodowane było potrzebą osłabienia autokracji bojarów.

Królewskie wesele odbyło się 16 stycznia 1547 rokug., obejmowało błogosławieństwo kościelne i nałożenie królewskich regaliów na godność przyjmującą. Regalia, znaki królewskiej godności, obejmowały krzyż Życiodajnego Drzewa, barmy - rodzaj naszyjnika z dużych blaszek, czapkę Monomacha. Odtąd moskiewskich wielkich książąt we wszystkich oficjalnych dokumentach zaczęto nazywać carami, a wszyscy rosyjscy carowie byli zobowiązani do przestrzegania rytuału przejścia do królestwa w Rosji, które odbywało się „zgodnie ze starożytnym stanowiskiem carera”.

Większość rosyjskich carów byłaprzedstawiciele dwóch linii dynastycznych: Rurykowiczów (do 1598 r.) i Romanowów (od 1613 r.). Stosunkowo krótki okres od końca XVI wieku. Do 1613 r. Tron rosyjski zajmowali tzw. Carowie nie-dynastyczni: Borys Godunow, Fałszywy Dmitrij, Wasilij Szyujski. Aby przekonać ludzi o swoim prawie do panowania, każdy z nich starał się nadać królestwu uroczystość zaślubin, uzupełniając rytuał zaślubin o nowe działania. Tak więc Borys Godunow, oprócz zwykłych regaliów, otrzymał moc - złotą piłkę z krzyżem, potwierdzającą triumf chrześcijaństwa nad światem.

Historia nowej dynastii rosyjskich carów inastępnie cesarze całej Rosji, rozpoczęli w 1613 r. przystąpieniem Michaiła Fiodorowicza - przedstawiciela rosyjskiej rodziny bojarów Romanowów. Następnym carem był Aleksiej Michajłowicz. Potem nastąpił 6-letni okres panowania jego syna - Fiodora Aleksiejewicza, który nie wyróżniał się dobrym zdrowiem. Po śmierci Fiodora Aleksiejewicza w 1862 roku miała miejsce wyjątkowa wspólna koronacja Jana i Piotra, którzy byli również synami Aleksieja Michajłowicza. W 1721 roku Piotr I miał przyjąć tytuł pierwszego cesarza wszechrosyjskiego. Po 1721rRosyjscy carowie pozostawali tak w powszechnej świadomości („car-ojciec”, „carina-matka”), ale we wszystkich oficjalnych dokumentach byli cesarzami (cesarzami). W momencie, gdy ostatni car Rosji - Piotr I - objął tytuł cesarski, historia królestwa rosyjskiego (rosyjskiego) dobiegła końca.