Krótka biografia Pugaczowa Emelyana: najważniejsze wydarzenia

Bardzo interesującą postacią historyczną jest Emelyan Pugachev. Krótka biografia jego jest przedstawiona w tym artykule.

Ścieżka życia. Rozpoczęcie działalności

Urodził się w rodzinie Kozaków w 1740 lub 1742 r.(opinie na ten temat różnią się) w wiosce Zimoveyskaya. Biografia Pugaczowa Emelyana jest bardzo interesująca do studiowania, ponieważ był on przywódcą największego powstania przeciwko pańszczyźnie w Imperium Rosyjskim, zwanego Wojną Chłopską.

Pugaczow wziął udział w Siedmiu Latach (1760-1762)i wojny rosyjsko-tureckie (1768-1770). W 1770 r. Został awansowany do stopnia korneta. Biografia Emelyana Pugaczowa mówi, że w następnym roku uciekł ze służby na Północny Kaukaz i wstąpił tam do armii Terek. W 1772 roku został aresztowany w Mozdoku. Jednak Pugaczowowi udało się uciec. Emelyan spędził wiosnę i lato tego samego roku wędrując po wioskach staroobrzędowców w pobliżu Homla i Czernigowa, udając schizmatyka. Jesienią osiedlił się ze staroobrzędami Trans-Wołgi, a następnie odwiedził miasto Jaicki, gdzie przekonał Kozaków do ucieczki na wolne terytoria regionu Trans-Kuban.

Biografia Emelyana Pugaczowa mówi o tym wW 1773 roku został aresztowany w wyniku donosu i przewieziony do Kazania, gdzie był więziony. Pugaczow został oskarżony o zdradę stanu. Sprawa ta była rozpatrywana podczas Tajnej Ekspedycji Senatu w Petersburgu. Pugaczow został skazany na dożywocie w mieście Pelym na Uralu. Caryca Katarzyna II zatwierdziła werdykt. Jednak dokument z werdyktem dotarł do Kazania trzy dni po locie Jemelyana. Poszukiwania nie przyniosły sukcesu.

Świadczy o tym biografia Emelyana Pugaczowaw maju 1773 r. pojawił się we wsiach jaickich kozaków, aw sierpniu zebrał oddział kozacki, w skład którego wchodzili uczestnicy tłumionych zamieszek (1772). Postanowiono rozpocząć nowe powstanie w nadziei, że poprą je chłopi pańszczyźniani. Przedstawienie poprowadził Emelyan Ivanovich Pugachev. Jego biografia mówi, że nazwał siebie zabitym przez cesarza Piotra III i wydał manifest, w którym obdarzył Kałmuków, Kozaków i Tatarów, którzy służyli w armii, wszelkiego rodzaju wolności i przywileje.

Rebelianci nie mieli jednak przemyślanego programu,a poglądy na cele powstania ograniczały się do możliwości stworzenia państwa kozacko-chłopskiego ze sprawiedliwym królem na czele. Działania wojskowe rozpoczęto marszem na Orenburg. W grudniu 1773 roku armia Pugaczowa liczyła już 86 dział i 25 tysięcy ludzi. Armią kierowało utworzone przez niego kolegium wojskowe. Służyła również jako centrum polityczne. Większość żołnierzy stanowili Kozacy.

Fatalne błędy

Chociaż przebieg powstania pokazał, że Pugaczow miałzdolności organizacyjne i talent wojskowy, ale popełniał poważne błędy. Zamiast wyruszyć na kampanię w regionie Wołgi, który był gotowy wybuchnąć jak proch strzelniczy, zaangażował się w oblężenie Orenburga i innych fortec. Z tego powodu Pugaczow zawęził obszar działań i stracił czas potrzebny na skonsolidowanie sił rebeliantów. Chociaż powstanie rozwinęło się pomyślnie, a większość obwodów Orenburga, okręgi prowincji Tobolsk i Kazan zostały zajęte, władza państwowa nie spała.

Pod koniec wojny rosyjsko-tureckiej zostali uwolnienizaprawione w bojach i zdyscyplinowane regularne jednostki armii rosyjskiej. Klęska buntowników była nieunikniona. Biografia Pugaczowa Jemelyana mówi, że po serii przegranych bitew został on zdradzony władzom carskim przez spiskowców z własnego otoczenia. Senat skazał przywódcę powstania i czterech jego najbliższych współpracowników na śmierć. Pugaczow został stracony 10 stycznia 1775 r. Na placu Bolotnaya (Moskwa).