Wiadomo, że w zależności od tego, jakzdania lub w jakim celu mówi, zdania w języku rosyjskim mogą przekazywać zupełnie inne znaczenia. Na przykład intonacja i cel wyrażenia w składni „co to jest” może oznaczać:
- oburzenie - „co to jest!” przekazujące oburzenie mówcy tym, co się dzieje;
- pytanie brzmi „co to jest?” wymagające wyjaśnienia.
Podkreślając głos innymi słowami, mówca może również przekazać swoje subiektywne podejście do informacji.
W zależności od celów wypowiedzi zdania dzielą się na narracyjne, pytające i motywujące.
Koncepcja propozycji
Zdanie jest jednostką składniową,charakteryzuje się kompletnością. Na piśmie ten ostatni jest przekazywany za pomocą kropki, znaku zapytania lub wykrzyknika, a także w formie ustnej - przez intonację. Zwykle pod koniec instrukcji spada.
Słowa zawarte w zdaniach są połączone międzysię gramatycznie za pomocą przyimków i końcówek, a także znaczenia. W każdej pełnej konstrukcji składniowej znajduje się baza, reprezentowana przez jej członków głównych lub jednego z nich - podmiot i predykat, niezależnie od tego, jakie są zdania przeznaczone dla wypowiedzenia.
Przykłady:
- Mama czyta książkę swojej córce. „Mama” jest tematem, a „czyta” jest orzeczeniem, które przekazuje jej działanie.
- Na ulicy robi się światło. Tylko predykat jest obecny w tym zdaniu - robi się lekki.
- Zimowy. Ta konstrukcja składa się tylko z tematu.
W zależności od tego, jakie mają być wypowiedzi, ich celem może być przekazanie wiadomości, pytania lub zachęty.
Sugestie narracyjne
Jest to najpowszechniejszy typ konstrukcji składniowej, choć należy pamiętać, że zdanie deklaratywne wypowiedziane z inną intonacją może należeć do kategorii podpowiedzi lub pytania.
Tego typu konstrukcje składniowe to komunikaty o występujących zjawiskach, faktach lub zdarzeniach, zarówno stwierdzone, jak i zaprzeczone. Na przykład:
- Miniony dzień pozostawił bolesne wspomnienia o sobie. W tym przykładzie wypowiedzi celem informacji jest przekazanie negatywnego stosunku do wydarzenia.
- Moja siostra czekała na ławce, a ja energiczniećwiczenia po długim biegu. W tym projekcie przekazywanie informacji odbywa się w dwóch zdaniach powiązanych ze sobą znaczeniowo, relacjonujących bieżące działania i mających neutralne-pozytywne ubarwienie.
Zwykle wypowiedzi, których celem jest przedstawienie informacji, kończą się na piśmie kropką, a ustnie - zmniejszeniem intonacji głosu.
Zachęcające wyrażenia
W zależności od propozycji do celuwypowiedzi są używane przez autora, mogą albo skłaniać do działania, albo zawierać rady lub zalecenia, w takim przypadku będą nazywane zachętą.
W takich konstrukcjach składniowych motywacja do działania jest realizowana za pomocą czasowników w trybie rozkazującym lub specjalnych cząstek, takich jak „odpuść”, „chodź”, „chodź” i inne.
Zdania motywacyjne na potrzeby wypowiedzi (przykłady poniżej) mogą mieć na końcu zarówno wykrzyknik, jak i kropkę. W zależności od intonacji wyrażają:
- Błaganie - „Proszę, pozwól mi odejść”.
- Prośba - „Daj mi wodę”.
- Rozkaz - „Wynoś się stąd!”
- Wish - „Bądź zdrowy!”.
- Rada - „Kup sobie psa”.
Wypowiadając takie stwierdzenia, których celem jest popychanie do działania, autor wpływa na dalsze wykonywanie działań i rozwój wydarzeń.
Zdania pytające
Gdy ktoś chce coś wyjaśnić lub dowiedzieć się,zadaje pytanie. W zależności od tego, jakie zdania na temat celu wypowiedzi zostaną użyte w tym przypadku i jaka będzie zamierzona odpowiedź, dzieli się je na:
- Ogólne kwestionujące konstrukcje składniowe,którego zadaniem jest uzyskanie negatywnej (nie), pozytywnej (tak) lub neutralnej (nie wiem, może) odpowiedzi na jakiekolwiek informacje. Na przykład: „Czy jadłeś już obiad?”, „Czy w tym ogrodzie rosną bzy?”
- Często zadawane zdania towysłane do konkretnej osoby w celu uzyskania dodatkowych informacji o niej, naturze przedmiotu czy okolicznościach akcji, np .: „O której godzinie powinieneś być na miejscu?”, „Kiedy zrobi się cieplej?”
W zdaniach tego typu zawsze pojawia się pytanie wymagające konkretnej odpowiedzi.
Rodzaje zdań pytających
Tego typu konstrukcje mogą również różnić się charakterem, na przykład:
- właściwie pytające i trzeba domagać się odpowiedzi, bo to wyjaśnia nieznane autorowi informacje: „Dokąd ten tramwaj jedzie?”;
- pytania twierdzące wymagające potwierdzenia wskazanych w nim danych: „Nie robi tego celowo, prawda?”;
- konstrukcje negatywne, w których wyrażają zaprzeczenie już osadzone w pytaniu: „A po co mi to potrzebne?”;
- zachęta, której zadaniem jest popchnięcie rozmówcy lub nas samych do działania: „Może przed pójściem spać obejrzymy film?”;
- pytania retoryczne, które nie wymagają obowiązkowej odpowiedzi: „Kto nie pójdzie zanurzyć się w wodzie w gorącym sezonie?”
W zależności od tego, jakie są celewypowiedzi zdań pytających, na piśmie są przekazywane za pomocą znaku zapytania, aw mowie ustnej - za pomocą intonacji. W takich konstrukcjach składniowych często używa się słów o znaczeniu pytającym, na przykład „dlaczego”, „dlaczego”, „co”, „jak” i inne.
Klauzule wykrzyknika
Ten rodzaj konstrukcji składniowych zależy od intonacji, z jaką wypowiadane są instrukcje. Celem jest przekazanie uczuć, które powodują określone wydarzenia lub działania. Dzielą się na:
- zdania narracyjno-wykrzyknikowe, na przykład „Pierwszy śnieg spadł - jakże piękny jest na zewnątrz!”;
- pytająco-wykrzyknik - „Nie rozumiesz za pierwszym razem?!”;
- konstrukcje motywacyjno-wykrzyknikowe - „Oddaj mi moją książkę!”.
Znaki interpunkcyjne w nich zależą od celu wypowiedzi i intonacji.
Podkreślanie zdań na piśmie
Jeśli w mowie ustnej w takich konstrukcjach intonacja wskazuje na ich cel, to na piśmie jest to kropka, pytanie lub wykrzyknik.
- W zdaniach narracyjnych bez wykrzyknika zawsze kończy się kropka: „Wróciłem do domu zmęczony”.
- Jeśli stwierdzenie ma charakter narracyjny,zachęta lub pytanie, ale z intonacją wykrzyknika umieszcza się w nim wykrzyknik, czasami są ich 3 lub może stać po pytaniu. Na przykład: „I Iwan Carewicz poszedł tam, gdzie patrzyły jego oczy!”, „Uwaga !!!”, „Oszalałeś ?!”
- Gdy wyrok motywacyjny nie ma charakteru wykrzyknika, na jego końcu umieszcza się kropkę: „Idź do domu”.
- Jeśli zdanie z nutą niekompletności kończy się wielokropkiem: „Wróciłem z długiej podróży i co dalej? ..”, „Gryzł mnie smutek-smutek…”
Aby poprawnie umieścić znaki interpunkcyjne, konieczne jest określenie, do jakiego rodzaju zdania należy zdanie ze względu na cel wypowiedzi i jaka jest jego intonacja.
