Historia to nasza przeszłość.Opowiada o wszystkich wydarzeniach i faktach, które towarzyszyły naszym przodkom. Jest to nauka badająca przeszłe wydarzenia, przyczyny, dla których się wydarzyły, oraz ustalająca prawdę. Kluczowe dane i wyniki są uzyskiwane z przechowywanych dokumentów incydentów.
Samo słowo „proces” jest sekwencyjną zmianą stanów w toku rozwoju zjawiska.
Podstawą procesu historycznego jest oczywiście:rozwój. To w nich ucieleśnia się wszelka działalność ludzi i ludzkości jako całości. Odnotowuje się tu także więzi polityczne, gospodarcze, społeczne, kulturowe i relacje między jednostkami.
Podmiotami procesu historycznego są osobowościlub organizacje osób, które są bezpośrednio zaangażowane w określone wydarzenia. Takimi organizacjami mogą być społeczności społeczne, które żyją na tym samym terytorium i mają tę samą mentalność, kulturę i tradycje. Efektem ich działalności będzie stworzenie wartości materialnych i duchowych wspólnych dla każdego z osobna.
Osoby mogą być również przypisane do tematów,którzy bezpośrednio brali udział w wydarzeniach historycznych. Częściej za takich uważani są politycy, monarchowie, królowie, prezydenci. Ogromny wkład w proces historyczny wnoszą pracownicy kultury, sztuki i nauki.
Z punktu widzenia K. Marksa i F.Engelsa, proces historyczny należy postrzegać jako naukę o formacjach społeczno-gospodarczych, które są etapami tego procesu. Decydującym czynnikiem rozwoju społeczeństwa jest sposób produkcji. To znaczy związek między rozwojem sił wytwórczych a stosunkami produkcji. Natomiast struktura polityki i rozwoju duchowego to tylko nadbudowa zależna od sposobów produkcji. Poszczególne fakty i wydarzenia są wynikiem rewolucji społecznej, która powstała w wyniku zderzenia przeciwstawnych interesów między klasami. K. Marks i F. Engels postrzegali proces historyczny przez pryzmat komunizmu, który jest celem ostatecznym.
Zwolennicy teorii społeczeństwa postindustrialnego mówią także o stopniowym rozwoju ludzkości od społeczeństwa przedrolniczego do postindustrialnego.
Jest też przeciwieństwo podejścia formacyjnego, cywilizacyjnego. Zwolennicy teorii liniowej-etapów opowiadają się za zdefiniowaniem kryterium scen-etapów w systemie wartości kulturowych.
Zgodnie z teorią lokalnych cywilizacji (jedna z gałęzi)cywilizacyjne), periodyzacja procesu historycznego nie może opierać się na podziale kroków-etapów. Założycielem tego trendu jest A. Toynbee. W swoich pracach naukowych dzieli historię świata na dzieje poszczególnych cywilizacji, z których każda z osobna przechodzi przez wszystkie etapy (od pojawienia się do rozpadu i rozpadu). I tylko ich całość jest światowym procesem historycznym.
