Co to jest system językowy?Czym różni się od wielu innych uproszczonych terminów językowych? System językowy to zbiór elementów językowych. Zasadniczo ważne jest, aby nie istniały same, ale były ze sobą ściśle powiązane. W ten sposób powstaje jeden i integralny system. Każdy z jego składników ma pewną wartość.
Struktura
Bez systemu językowego nie można sobie wyobrazićjednostki języka, poziomy, znaki itp. Wszystkie te elementy są złożone we wspólną strukturę o ścisłej hierarchii. Mniej znaczące razem tworzą komponenty związane z wyższymi poziomami. System językowy zawiera słownik. Jest uważany za inwentarz zawierający gotowe jednostki języka. Mechanizm ich łączenia to gramatyka.
W każdym języku jest kilka sekcji, zdecydowanieróżniące się od siebie właściwościami. Na przykład ich konsystencja również może się różnić. Tak więc zmiany choćby jednego elementu fonologii mogą zmienić cały język jako całość, natomiast w przypadku słownictwa tak się nie stanie. System obejmuje między innymi peryferia i centrum.
Koncepcja struktury
Oprócz terminu „system językowy” jest on również akceptowanykoncepcja struktury językowej. Niektórzy lingwiści uważają je za synonimy, inni nie. Interpretacje różnią się, ale są wśród nich najpopularniejsze. Według jednego z nich struktura języka wyraża się w relacji między jego elementami. Popularne jest również porównanie z ramą. Strukturę języka można uznać za zbiór regularnych relacji i połączeń między jednostkami językowymi. Są zdeterminowane przez naturę i charakteryzują funkcje i oryginalność systemu.
Historia
Stosunek do języka jako do systemu ewoluował dalejprzez wieki. Ta idea została ustanowiona przez starożytnych gramatyków. Jednak we współczesnym znaczeniu termin „system językowy” powstał dopiero w czasach nowożytnych dzięki pracom tak wybitnych naukowców jak Ferdinand de Saussure, Wilhelm von Humboldt, August Schleicher, a także Ivan Baudouin de Courtenay.
Ostatni z wymienionych językoznawców wyróżnionynajważniejsze jednostki językowe: fonem, grafem, morfem. Saussure stał się twórcą idei, że język (jako system) jest przeciwieństwem mowy. Nauczanie to zostało rozwinięte przez jego uczniów i naśladowców. Tak powstała cała dyscyplina - językoznawstwo strukturalne.
Poziomy
Główne poziomy to poziomy językasystemy (zwane również podsystemami). Obejmują jednorodne jednostki językowe. Każdy poziom ma zestaw własnych reguł, zgodnie z którymi budowana jest jego klasyfikacja. W ramach jednej warstwy jednostki wchodzą w relacje (na przykład tworzą zdania i frazy). Jednocześnie elementy z różnych poziomów mogą być zawarte w sobie. Tak więc morfemy składają się z fonemów, a słowa z morfemów.
Kluczowe poziomy systemu językowego są częściądowolny język. Językoznawcy wyróżniają kilka takich warstw: morfemiczną, fonemiczną, składniową (związaną ze zdaniami) i leksykalną (tj. werbalną). Między innymi istnieją wyższe poziomy języka. Ich cechą wyróżniającą są „jednostki dwustronne”, to znaczy te jednostki językowe, które mają plan treści i ekspresji. Na przykład najwyższy poziom jest semantyczny.
Rodzaje poziomów
Zjawisko fundamentalne dla budowy systemujęzyk to segmentacja strumienia mowy. Za jego początek uważa się wybór fraz lub stwierdzeń. Pełnią rolę jednostek komunikacyjnych. W systemie językowym poziom składni odpowiada strumieniowi mowy. Drugim etapem segmentacji jest artykulacja wypowiedzi. W rezultacie powstają formy słowne. Łączą funkcje heterogeniczne - relacyjne, derywacyjne, mianownikowe. Formy słowne są identyfikowane w słowach lub leksemach.
Jak wspomniano powyżej, system języka migowegoskłada się również z poziomu leksykalnego. Tworzy go słownictwo. Kolejny etap segmentacji związany jest z wyborem najmniejszych jednostek w strumieniu mowy. Nazywane są przeobrażeniami. Niektóre z nich mają identyczne znaczenia gramatyczne i leksykalne. Takie morfy są pogrupowane w morfemy.
Segmentacja strumienia mowy zakończonapodkreślanie drobnych fragmentów mowy - dźwięków. Różnią się właściwościami fizycznymi. Ale ich funkcja (znacząca) jest taka sama. Dźwięki są identyfikowane we wspólnej jednostce językowej. Nazywa się to fonemem - najmniejszym segmentem języka. Można go traktować jako małą (ale ważną) cegłę w ogromnym budynku językowym. Za pomocą systemu dźwięków kształtuje się poziom fonologiczny języka.
Jednostki językowe
Przyjrzyjmy się, jakie są jednostki systemu językowegoróżnią się od pozostałych elementów. Fakt, że są nierozkładalne. Tak więc szczebel ten jest najniższy w drabinie językowej. Jednostki mają kilka klasyfikacji. Na przykład są podzielone przez obecność otoczki dźwiękowej. W tym przypadku jednostki takie jak morfemy, fonemy i słowa należą do jednej grupy. Są uważane za materiał, ponieważ różnią się stałą powłoką dźwiękową. Druga grupa zawiera modele budowy fraz, słów i zdań. Jednostki te nazywane są względnie materialnymi, ponieważ ich konstruktywne znaczenie jest uogólnione.
Kolejna klasyfikacja jest budowana na podstawie tego, czy istniejeczy część systemu ma swoje znaczenie. To ważny znak. Materialne jednostki języka dzielą się na jednostronne (te, które nie mają własnego znaczenia) i dwustronne (wyposażone w znaczenie). Oni (słowa i morfemy) mają inną nazwę. Jednostki te są znane jako wyższe jednostki języka.
Systematyczna nauka języka i jego właściwości nie jest tego wartaw miejscu. Dziś już istnieje tendencja, zgodnie z którą pojęcia „jednostek” i „elementów” zaczęto w znaczący sposób oddzielać. Zjawisko to jest stosunkowo nowe. Popularność zyskuje teoria, że jako plan treści i plan wyrazu elementy języka nie są niezależne. Tym różnią się od jednostek.
Jakie inne cechy charakteryzuje języksystem? Jednostki językowe różnią się od siebie funkcjonalnie, jakościowo i ilościowo. Dzięki temu ludzkość zna tak głęboką i wszechobecną różnorodność językową.
Właściwości systemu
Strukturaliści uważają, że językoznawstwosystem języka rosyjskiego (jak każdy inny) wyróżnia się kilkoma cechami - sztywnością, zamknięciem i jednoznaczną warunkowością. Jest też przeciwny punkt widzenia. Reprezentują go komparatyści. Wierzą, że język jako system językowy jest dynamiczny i otwarty na zmiany. Takie idee znajdują szerokie poparcie w nowych kierunkach językoznawstwa.
Ale nawet zwolennicy teorii dynamizmu i…zmienność języka nie przeczy temu, że każdy system środków językowych ma pewną stabilność. Jest to spowodowane właściwościami struktury, która działa jak prawo komunikacji między najróżniejszymi elementami językowymi. Zmienność i stabilność są dialektyczne. Przeciwstawiają się trendom. Każde słowo w systemie językowym zmienia się w zależności od tego, które z nich ma duży wpływ.
Cechy jednostek
Kolejny czynnik ważny przy składaniu systemujęzyk są właściwościami jednostek językowych. Ich natura przejawia się podczas interakcji ze sobą. Językoznawcy czasami odnoszą się do właściwości jako funkcji podsystemu, który tworzą. Cechy te dzielą się na zewnętrzne i wewnętrzne. Te ostatnie zależą od relacji i powiązań, które rozwijają się między samymi jednostkami. Właściwości zewnętrzne powstają pod wpływem relacji języka z otaczającym światem, rzeczywistością, ludzkimi uczuciami i myślami.
Jednostki tworzą system poprzez swoje połączenia.Właściwości tych relacji są zróżnicowane. Niektóre odpowiadają funkcji komunikacyjnej języka. Inne odzwierciedlają związek języka z mechanizmami ludzkiego mózgu - źródła jego własnego istnienia. Często te dwa widoki są przedstawiane jako wykresy z osiami poziomymi i pionowymi.
Relacja poziomów i jednostek
Podsystem (lub poziom) języka jest przydzielony wjeśli ogólnie posiada wszystkie kluczowe właściwości systemu językowego. Wymagane jest również spełnienie wymagań konstruktywności. Innymi słowy, jednostki poziomu muszą uczestniczyć w organizacji poziomu znajdującego się o jeden stopień wyżej. W języku wszystko jest ze sobą powiązane i żadna jego część nie może istnieć oddzielnie od reszty organizmu.
Właściwości podsystemu różnią się pod względem jakościz właściwości jednostek, które ją budują na niższym poziomie. Ten punkt jest bardzo ważny. Właściwości poziomu są określane tylko przez jednostki językowe, które są bezpośrednio jego częścią. Ten model ma ważną cechę. Podejmowane przez językoznawców próby przedstawienia języka jako systemu wielopoziomowego są próbami stworzenia schematu wyróżniającego się idealnym uporządkowaniem. Ten pomysł można nazwać utopijnym. Modele teoretyczne znacznie odbiegają od rzeczywistej praktyki. Chociaż każdy język jest wysoce zorganizowany, nie reprezentuje idealnego symetrycznego i harmonijnego systemu. Dlatego w językoznawstwie jest tak wiele wyjątków od zasad, które wszyscy znają ze szkoły.
