Członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPZR.W Związku Radzieckim był to najwyższy poziom władzy partyjnej. Ale partia kierowała wszystkimi trwającymi procesami, co oznacza, że post-właściciel osiągnął szczyty uznania państwa w swoim kraju. Tak zapamiętano Fedora Davydowicza Kulakowa - w latach 70. jednego z najmłodszych i najbardziej energicznych członków Biura Politycznego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.
Dzieciństwo i młodość
Obwód kurski, wieś Fitizh.Tutaj, 4 lutego 1918 r. Urodził się Kulakov Fedor Davydovich. Rodzina była chłopska. Informacje o dzieciństwie są bardzo wredne i niepełne. Pomagał w pracach domowych, studiował w szkole. Od najmłodszych lat znał smak pracy chłopskiej, słony od potu i cenę bochenka grubego, domowego chleba. Dlatego, kiedy przyszedł czas na określenie przyszłego zawodu, nie wahałem się wybrać pracy rolnika.
Fedor poszedł na studia do pobliskiego centrum dzielnicyRylsk, w 1922 r. Otwarto w nim kolegium rolnicze. Wszedł tam wieśniak. Starożytne miasto z jego widokami i innymi pokusami nie odwróciło uwagi młodego człowieka od jego głównego celu - nauki. Fedor Davydovich Kulakov od dzieciństwa był przyzwyczajony do robienia wszystkiego dokładnie jako chłop. W wieku 20 lat, po ukończeniu college'u, został wysłany do pracy w regionie Tambowa. Od tego czasu rozpoczęła się biografia człowieka, którego przeznaczeniem było wznieść się na wyżyny sowieckiej hierarchii partyjnej.
Rozpoczęcie pracy
W 1938 r. Na farmie buraków Uritsky Tambovregion przybył młody specjalista Fedor Davydovich Kulakov. Wczoraj absolwent technikum rolniczego został natychmiast mianowany asystentem kierownika wydziału, brakowało wykształconego młodego personelu we wsi. Niesławne stalinowskie czystki miały miejsce nie tylko wśród dowódców armii. Wioska została również dotknięta masowymi represjami, a wielu liderów rolnictwa aresztowano i skazano na długie więzienia. A kraj desperacko potrzebował jedzenia. Dlatego młody agronom musiał pracować niestrudzenie. Symboliczny zbieg okoliczności: w tym samym 1938 r. Najwyższa Rada ZSRR ustanowiła nagrodę „Bohater pracy socjalistycznej”. Kulakov otrzymał ten tytuł w 1978 roku na cześć 60. rocznicy.
В Урицком свеклосовхозе Федор Давыдович работал szef wydziału, a później został przeniesiony do regionu Penza jako kierownik wydziału, a po pewnym czasie został agronomem farmy buraków Zemetchinsky. W tym samym czasie wstąpił w szeregi partii komunistycznej (1940).
Podczas wojny
Jednocześnie z działaniami produkcyjnymimłody agronom zajmował się Komsomolem i sprawami publicznymi. Wkrótce rozpoczęła się jego kariera zawodowa. W 1941 r. W komitecie okręgowym Zemetchinsky pojawił się nowy sekretarz Kulakov. Fedor Davydovich, informacje o swoim spotkaniu szybko przeleciał wokół organizacji Komsomola, zaczął dużo podróżować po okolicy. Jego oficjalne obowiązki stały się większe: teraz był odpowiedzialny za pracę młodych ludzi we wszystkich przedsiębiorstwach rejonu zemetchinsky.
Wybuch wojny dostosował się do życiamłody lider. Nie zabrali go na front, potrzebowali specjalistów zdolnych do zorganizowania nieprzerwanej pracy z tyłu. Kułakow okazał się właśnie taką osobą. Fiodor Davydovich, którego biografia do tej pory była mocno związana z produkcją rolną, po pracy w komitecie powiatowym zostaje szefem powiatowego wydziału ziemi. Obecnie odpowiada za pracę wszystkich przedsiębiorstw rolniczych w regionie.
A z tyłu odnieśli zwycięstwo
Szybki rozwój kariery młodychlider świadczy, że był osobą sprawną i wysoce profesjonalną. W trudnych warunkach udało mu się zorganizować nieprzerwaną działalność przedsiębiorstw, których produkty były wykorzystywane do zaopatrywania Armii Czerwonej i przedsiębiorstw obronnych. Już w 1944 roku Fiodor Dawidowicz Kułakow z powodzeniem kierował regionalnym komitetem wykonawczym i regionalnym komitetem partyjnym w obwodzie Nikołojestrawskim.
Napięty okres wojny śmiało przedstawiłczołowe stanowiska bardzo młodych ludzi. Kiedy indziej ich losy mogły potoczyć się inaczej, ale zwycięska ofensywa na frontach, dowodzona przez młodych generałów, musiała być wspierana nieprzerwaną pracą tyłu. I tutaj inicjatywa należała do tych samych młodych biznesmenów. W 1944 roku, w wieku 26 lat, Fiodor Dawidowicz został szefem wydziału rolnego regionalnego komitetu partyjnego w Penza i regionalnej administracji rolnej. W tej pozycji Kułakow odniósł zwycięstwo 9 maja 1945 r. Młody przywódca partii miał przed sobą spokojne życie i nową interesującą pracę.
Wspinaczka na szczyt
Region Penza stał się tym miejscempowstał główny przywódca Fiodor Kułakow. Jako mąż stanu i robotnik partyjny, szybko przeszedł wszystkie szczeble długiej kariery zawodowej. Gdy w 1950 r. Powierzono mu przewodniczenie Regionalnej Rady Deputowanych Ludowych w Penza, był już uznanym liderem o sprawdzonym stanowisku i jasnych poglądach na organizację administracji publicznej. To prawda, że Kułakow nie pozostał w tej pracy. Obiecujący lider i praktykujący w dziedzinie rolnictwa był poszukiwany w jego głównej specjalności. Od 1955 roku Fiodor Dawydowicz pełnił funkcję wiceministra rolnictwa, aw latach 1959-1960 kierował Ministerstwem Przemysłu Zbożowego. Jednocześnie uzupełnia braki w edukacji - ukończył studia w Instytucie Rolnictwa korespondencyjnie (1957).
A potem stało się tak wielu biografówKułakow jest nazywany „wygnaniem honorowym”. Fiodor Dawidowicz został wysłany do pracy partyjnej w Stawropolu. Tutaj od 1960 do 1964 kierował komitetem regionalnym i został członkiem Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej (1961). Powrót do Moskwy nastąpił po usunięciu NS Chruszczowa z kierownictwa kraju. Krążyły pogłoski, że Kułakow był bezpośrednio zaangażowany w przygotowanie usunięcia Chruszczowa ze stanowiska.
W szeregach najwyższego kierownictwa
Produkcja rolnicza - to byłapoświęcony swojej działalności i biografii. Fiodor Kułakow w Moskwie znów zajmuje się sprawami znanymi z młodości, ale już w skali kraju - kieruje wydziałem rolniczym w KC partii (1964-1976). Rok później, w 1965 roku, został sekretarzem Komitetu Centralnego KPZR. Było to wysokie stanowisko, dające prawo do uczestniczenia w posiedzeniach Biura Politycznego i głosowania doradczego. W 1971 roku Fiodor Dawidowicz został członkiem Biura Politycznego - osiągnął szczyt władzy partyjnej i państwowej.
Kułakow był inny niż większość starszych ludziprzywódcy partii, którzy nie byli ideologami praktycznej produkcji. Osiągnąwszy wysokie stanowisko, próbował usprawnić produkcję rolną w Związku Radzieckim. Wiara w idee komunistyczne nie przeszkadzała w zrozumieniu, że w istniejących warunkach chłopstwo nie może efektywnie rozwijać i wyżywić kraju. Zaproponował masową dystrybucję działek dla mieszkańców miast na letnie domki i prowadzenie własnej gospodarki. Pomysł wprowadzenia rolnictwa w Związku Radzieckim wydawał się zupełnie szalony, Kułakow proponował nawet zwolnienie rolników z podatków w pierwszych dwóch latach.
Mimo wysokiego stanowiska za granicąwydany tylko w socjalistycznych krajach Europy Wschodniej. Najwyraźniej zbyt swobodne przemyślenia na temat struktury radzieckiej wioski wzbudziły obawy o jego wiarygodność.
W pobliżu muru Kremla
Śmierć Fiodora Davydovicha Kulakova byłanagły. Młody jak na standardy radzieckiej nomenklatury przywódca zmarł 17 lipca 1978 r. Jego niespodziewana śmierć doprowadziła do plotek i plotek. Oprócz operacji onkologicznej, którą z powodzeniem przeprowadził w 1969 roku, Kułakow był zdrowym i silnym mężczyzną. Chociaż ostra krytyka przemysłu rolnego i samego siebie, która zabrzmiała na krótko przed fatalnym dniem na jednym z plenów partyjnych, oczywiście nie dodała Fiodorowi Davydovichowi zdrowia.
Oficjalna wersja przyczyny śmierci to serceniepowodzenie. Ale ludzie, którzy znali Kułakowa, dyskutowali o innych możliwych wersjach: od morderstwa po samobójstwo. I mieli poważne argumenty na potwierdzenie ich punktu widzenia, ponieważ Kułakow był uważany za jednego z prawdopodobnych następców starzejącego się Leonida Breżniewa na stanowisku sekretarza generalnego partii. A on, ze swojego punktu widzenia na potrzebę rzeczywistych zmian w sektorze ekonomicznym gospodarki, może być niewygodny dla wielu kolegów z najwyższego sowieckiego kierownictwa. Świadczy o tym fakt, że wielu członków Politbiura nie uczestniczyło w ceremonii pogrzebowej. Było to wydarzenie bez precedensu w historii ZSRR.
Po kremacji prochy FD Kułakow pochowano w murze Kremla.
Żona Kułakowa, Evdokia Fedorovna, po śmiercijej mąż odwiedził swoją ojczyznę, wioskę Fitizh. Tutaj, na miejscu starej chaty, w której osiedlili się po ślubie, zbudowała nowy dom i często przyjeżdżała do Fitizh na lato. Dom stopniowo zaczął przypominać muzeum, do którego wieśniacy chętnie wpadali. A nieśmiertelna pamięć jest najlepszym narodowym pomnikiem wybitnej osoby, która nawet po śmierci nie została zapomniana w swojej małej ojczyźnie.
