Fakty kognitywne o wszystkim / Edukacja: / Mała litera: zasady użytkowania

Mała litera: zasady użytkowania

Wielkie i małe litery to litery używane codziennie do pisania. Pierwsza to wielka litera (duża), a druga mniejsza (mała).

Trochę historii

Tylko na początkuwielkie litery z wyraźnie określonymi granicami (górna i dolna). Z biegiem czasu rozwinęło się pisanie kursywą, litery nabrały bardziej zaokrąglonego kształtu. Tak powstały podwaliny pod tak zwane maleńkie pismo Karolingów, które opracował naukowiec Alcuin. Był używany na dworze Karola Wielkiego iz czasem ten list rozprzestrzenił się po całej Europie. W ten sposób po raz pierwszy pojedynczy tekst zaczął zawierać małe i duże litery.

Wielkie i małe litery

Stosowanie wielkich i małych liter tojeden z najtrudniejszych problemów współczesnej pisowni rosyjskiej. Ciągła zmiana rzeczywistości pociąga za sobą zmianę pisowni tych listów. Dlatego konieczne jest ciągłe studiowanie nowych wydań podręczników i słowników, które muszą koniecznie odzwierciedlać takie innowacje.

Mimo to istnieją podstawowe zasady używania wielkich i małych liter. Pomagają zrozumieć pisownię wielkich i małych liter, nawet jeśli w słowniku brakuje jakiegoś słowa.

Zasady dotyczące wielkich liter

Wielką literą są napisane:

pierwsze słowo, które pojawia się na początku zdania i tekstu;
imię, patronimik, nazwisko, pseudonim i pseudonim (Maxim Gorky, Seraphim Sarovsky);
pseudonim zwierzęcia (pies Ingvar, niedźwiadek Borka, kot Vaska);
rzeczownik pospolity pełniący rolę postaci literackiej (Czerwony Kapturek);
własna nazwa geograficzna (Europa);
rzeczownik pospolity, nazwa tytułów, zawodów, tytuły zawarte w nazwie geograficznej (Sosnovy Bor);
słowo usługowe na początku nazwy miejsca (Los Angeles);
indywidualna nazwa astronomiczna (Merkury, Droga Mleczna, Krzyż Południa);
wszystkie słowa składające się na nazwy partii politycznych, przedsiębiorstw, instytucji, firm zagranicznych, z wyjątkiem oficjalnych (Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rada Państwa, Parlament Europejski);
wszystkie słowa składające się na oficjalne nazwy państw (Republika Czeczeńska, Republika Francuska);
pierwsze słowo nazw instytucji kulturalnych i przedsiębiorstw rozrywkowych (Moskiewski Teatr Operetki);
tytuły najwyższych tytułów honorowych i najwyższych stanowisk, które są wskazane w oficjalnych dokumentach (Wiceprezydent Federacji Rosyjskiej, Prezydent Stanów Zjednoczonych);
nazwy wydarzeń i epok historycznych (renesans, renesans, gmina lipcowa);
wyrazy na początku nazw: Central, State, All-Russian, International, Russian, World (International Monetary Bank);
słowa Ojczyzna, Ojczyzna, Człowiek, Nadzieja, Mądrość, Centrum itp., które są w szczególnym użyciu stylistycznym;
zaimek ty (twój) jako forma uprzejmego zwracania się;
nazwy ksiąg kultowych, świąt kościelnych (Biblia, Wielkanoc, Trójca);
skróty wywodzące się od nazw własnych (Organizacja Narodów Zjednoczonych - ONZ);
przymiotniki dzierżawcze (pytanie „czyje?”), zawierające przyrostek -in, -ov (-ev), które powstają z imion i przydomków zwierząt (książki Fedina, Madonna Rafaela, wędrówki Odyseusza);
nazwa utworu literackiego, agencji informacyjnych, organów prasowych, ponadto należy je zaznaczyć w cudzysłowie (powieść „Zbrodnia i kara”);
nazwy i skróty nazw marek przemysłowych produktów technicznych („Wołga”, ZIL);
indywidualne nazwy samolotów, statków, pociągów (statek „Titanic”).

Zasady używania małych liter

Mała litera jest zapisywana, jeśli jest to komponent:

artykuły, przyimki, partykuły w zachodnioeuropejskich nazwach i nazwach własnych (Ludwig van Beethoven);
nazwiska, które mają na celu ironiczną lub negatywną ocenę (nowo odkryte luzhiny);
rzeczowniki utworzone z nazwisk i imion (Oblomowizm);
części składowe nazw tureckich i arabskich, które wskazują pokrewieństwo lub status społeczny (al, zade, bek, aha);
nazwy jednostek miary, które zostały podane przez nazwisko naukowca (amper);
słowa ziemia, księżyc, słońce, które nie są nazwami astronomicznymi;
przymiotniki zawierające przyrostek -sk-, oznaczające przynależność, utworzone z ich nazwisk (strony Czechowa);
tytuły tytułów i stanowisk (wiceminister, burmistrz);
skróty utworzone z rzeczowników pospolitych (uczelnia wyższa - uczelnia wyższa).

W nazwach jest również zapisana mała litera:

epoki i okresy geologiczne, kultury i epoki archeologiczne (epoka mezozoiczna);
stanowiska i tytuły, organizacje międzynarodowe, a także najwyższe wybierane instytucje zagraniczne (cesarz Japonii, generał dywizji, ambasador);
wiele władz (ministerstwa Rosji);
rasy zwierząt (pies Keeshond);
instytucje, których nazwy nie są imionami własnymi (szkoła nr 592).

Zasady używania wielkich i małych liter

Po przestudiowaniu powyższych zasad możesz wyróżnić podstawowe zasady, na podstawie których używane są małe i duże litery. Więc:

Dobór określonych segmentów zdań (tekstu) jest zasadą składniową.
Podświetlanie niektórych słów w tekście:

1) Mała litera jest zapisana w rzeczownikach pospolitych, a duża litera - w nazwach własnych - zasada morfologiczna.

2) Wielka litera jest zapisana w rzeczownikach pospolitych obdarzonych specjalną symboliką lub patosem (Człowiek, Ojczyzna), w nazwach świąt (Nowy Rok, Dzień Zwycięstwa) - zasada semantyczna.

3) Wielka litera jest używana w skrótach składających się z pierwszych liter.

Konieczne jest rozróżnienie

Jak wspomniano, mała litera jest zapisywana w nazwach przymiotników, które zawierają przyrostek -sk-, oznaczające przynależność i wywodzące się od ich własnych nazw. Dlatego „proza Puszkina” jest napisana małą literą. Ale przymiotniki dzierżawcze z przyrostkiem -sk-które mają znaczenie imienia na cześć czyjejś pamięci, są pisane dużymi literami. Na przykład „Odczyty Łomonosowa”.

Słowo: wielkie i małe litery

Ze względu na szybki rozwój informacjitechnologii, program Microsoft Office Word zyskał dużą popularność, która jest praktycznie niezbędna w procesie pracy i edukacji. Ale niewiele osób wie, jak tworzyć małe litery z wielkich i odwrotnie za pomocą jednego naciśnięcia określonych klawiszy.