Sztuka starożytnego Egiptu, jego historiapochodzenie i rozwój ma ponad cztery tysiące lat. Naukowcy i zwykli mieszkańcy naprawdę interesują się starożytnym Egiptem (malarstwo, monumentalna architektura i wszystko, co z nimi związane).
Piramidy i świątynie
Podstawą w tym monumentalnych egipskich budowliepokę tworzyły piramidy, grobowce i świątynie pogrzebowe. Służyli nie tylko jako miejsce pochówku zmarłego, ale także zostali wezwani do wywyższenia jego czynów po śmierci. Grobowce - jeden bardziej majestatyczny od drugiego, przepiękne monumentalne malowidła i płaskorzeźby - to wszystko starożytny Egipt, którego malarstwo ze swoimi charakterystycznymi cechami stało się nowym krokiem w rozwoju sztuki po prymitywnym ustroju komunalnym.
Sztuka starożytnego Egiptu
Wyraźnie wyrażone ideologiczne skupienie się naWyróżniającą cechą tego okresu jest wywyższenie kultu faraona i elity rządzącej. Sugeruje to, że sztuka starożytnego Egiptu jako pierwsza odzwierciedlała nierówność klas. Te tendencje najwyraźniej widać w malarstwie monumentalnym.
Historia sztuki starożytnego Egiptu (w szczególności architektura i malarstwo) ma
kilka etapów jego rozwoju. Wraz z pojawieniem się pierwszych monumentalnych budowli trzeba było je jakoś udekorować. Malarstwo ścienne otrzymało określony cel swojego istnienia - wypełnienie sztucznie wykreowanej przestrzeni, jednocześnie utrwalając wyczyny ludzi. Stopniowo zaczęły pojawiać się tradycje związane z projektowaniem obiektów pogrzebowych.
Malarstwo starożytnego Egiptu: kanony
- Połączenie zdjęć profilowych i twarzy.
- Praktycznie obserwuje się proporcje postaci.
- Nierówność społeczna wyraża się różnicą w skali przedstawionych liczb.
- Obraz składa się ze scen umieszczonych jedna nad drugą za pomocą pasów. Każda scena jest kompletną całością i jednocześnie integralną częścią całego obrazu.
Ponieważ system slave jest głównymForma stanu starożytnego Egiptu, malarstwo (dynamika jego rozwoju) podlegało wpływom rządzącej elity. Główną przedstawioną postacią był faraon. Został obdarzony supermocnym ciałem, obrazy portretowe były wyidealizowane, a jego wielkość podkreślało środowisko bogów.
Zastosowano dwa rodzaje technik aplikacjimalowanie ścian. Wykonywano je albo temperą na suchej powierzchni, albo wprowadzając kolorowe pasty w przygotowane wcześniej zagłębienia. Farby były naturalne - pochodzenia mineralnego.
W sztuce starożytnego Egiptu został również ugruntowanytreść obrazów i zasady ich rozmieszczenia na ścianach. Król był przedstawiany jako większy od niewolników i był zawsze nieruchomy. Obrazy gloryfikowały czyny faraona, a jeśli znajdowały się na ścianach grobowca, były scenami o rytualnym znaczeniu, zaprojektowanymi, aby dać królowi błogość w zaświatach.
Malarstwo i architektura starożytnego Egiptu wciąż zadziwia wyobraźnię swoim imponującym rozmachem i jaskrawymi kolorami.
