Z praktyki wiemy, że największe trudnościpodczas pisania wywołują opcje wyboru pisowni „nie” w różnych częściach mowy. Rozważmy szczegółowo jeden z konkretnych przypadków - pisownia „nie” z rzeczownikami. Najpierw dowiedzmy się dokładnie, jak można zapisać daną cząstkę ujemną z niezależną częścią mowy.
Istnieją tylko dwie wersje - albo jest napisane osobno, albo razem, będąc częścią samego słowa, jego morfemu, działa jako przedrostek (jednostka morfemiczna, która znajduje się przed rdzeniem).
W celu ustalenia zadania„Pisownia” nie „z rzeczownikami”, musisz znać różnice w kategoriach najczęściej wymienianej części mowy, ponieważ ma to duży wpływ na wybór - razem lub nadal osobno!
Rzeczownik zawiera ogromnąliczba form wyrazów, różniących się semantyką, w zależności od cech gramatycznych. Słowa, które mają ogólną orientację semantyczną i służą funkcjonalnie do wyrażenia określonego zakresu zjawisk, zaliczane są do jednej kategorii, stanowią kategorię leksykalno-gramatyczną. W związku z rozważaną zasadą pisania „nie” rzeczownikami interesuje nas taka forma jak pojęcia konkretne i abstrakcyjne.
Różnią się stosunkiem oznaczonych słów dorzeczywistość. Rzeczowniki specyficzne charakteryzują się tym, że oznaczają przedmioty, zjawiska prezentowane w naszej rzeczywistej rzeczywistości. Mówiąc najprościej, są to słowa-nazwy, które istnieją specyficznie i można je (przynajmniej teoretycznie) dotknąć, wyobrazić, scharakteryzować za pomocą ich właściwości. Na przykład: słoń, długopis, papier, ściana, pierścionek, brzoza, okno, niedźwiedź, roślina, śnieg.
Wracając do tematu pisania „nie” zrzeczowniki i opierając się na powyższym materiale, pamiętajmy o pierwszej zasadzie: „nie” z określonymi przedmiotami, przedmioty należy pisać osobno (nie krzesło, nie walizka, nie wilk, nie chata, nie akacja). I z abstrakcyjną serią tej części mowy - zarówno razem, jak i osobno. Napiszemy razem w takich przypadkach:
- jeśli nie można użyć słowa bez cząstki ujemnej (awaria, wada, prześwit, absurd);
- czy istnieją możliwości zastąpienia leksemu wyrażeniem lub pojęciem „nie” bliskie znaczenia (brak wykształcenia - brak wykształcenia, wróg - wróg, porażka - porażka).
Oddzielne przypadki zapisania „nie” z rzeczownikami:
- kiedy dwóch jednorodnych członków jest przeciwnych w kontekście, a ten sprzeciw jest formalnie wyrażany przez związek „a” (nie radość, ale kłopoty; nie sukces, ale porażka);
- jeśli negacja jest logicznie podkreślana przez kombinacje słów: wcale, wcale, wcale nie, daleko od, absolutnie nie itd. (wcale nie odwaga, wcale nie pomysłowość).
Pamiętając więc o tym prostym algorytmie, wponadto, dzięki szczegółowemu badaniu pisowni cząstki ujemnej „nie” z rzeczownikami, a także z przymiotnikami, imiesłowami i przysłówkami, będziemy w stanie poruszać się znacznie szybciej i nie popełniać błędów.
