Myślenie egzystencjalne oznacza kształtowanie siebie.

Czy patrzenie na świat, myślenie, życie egzystencjalne jest naprawdę szczególnym sposobem życia, czy może to tylko kolejny kontakt wzrokowy dla niedoszkolonego laika?

Powie ci to każdy student pierwszego rokuegzystencjalizm to dość młody (około stuletni) nurt filozoficzny, który rozwinął się najpierw w Niemczech, potem we Francji, w Rosji. Z biegiem czasu podbił cały świat.

Termin ten, przetłumaczony z łaciny, oznacza"Istnienie". Główna idea doktryny: człowiek sam z góry określa znaczenie swojej istoty, będąc już urodzonym. Żyjąc, popełniając błędy i czyny, tworzy siebie każdego dnia poprzez wybór. Dlatego kategoriom wolności przypisuje się ogromną rolę, traktując ją jako połączenie możliwości i obowiązków jednocześnie. Jednocześnie człowiek myślący egzystencjalnie jest podróżnikiem, który nieustannie poszukuje siebie, swojego sensu życia, rozumiejąc swoją zmieniającą się codziennie naturę.

Wychodząc z filozoficznej kolebki, nowy trendzyskał zwolenników w innych sferach życia publicznego. Dotyczy to przede wszystkim pedagogiki i psychologii. Podejście egzystencjalne w psychologii traktuje każdy problem ludzki jako wyjątkowy i niepowtarzalny, unika stosowania klasyfikacji i wzorców. Głównym celem jest pomóc ci zrozumieć rzeczywistość i rozwinąć do niej swój stosunek, ponieważ życie egzystencjalne to wolność od ocen i opinii innych ludzi, potępień i aprobat.

Nowy kierunek został opracowany wpedagogia. Wyraziło się to przydzieleniem podstawowej wiedzy, którą każdy powinien mieć. Spośród wszystkich nauk najważniejsza, wywodząca się egzystencjalnie, jest nauka o poznaniu siebie i wytyczeniu pozytywnej ścieżki rozwoju i samodoskonalenia. Jednocześnie wychowanie powinno pomagać w rozwiązywaniu podstawowych problemów człowieka, do których należą kwestie życia i śmierci, wolności i wyboru, odpowiedzialności, komunikacji i samotności. Nieuwaga na wymienione problemy może doprowadzić człowieka do kryzysu egzystencji, który wiąże się z zachowaniami dewiacyjnymi i przestępczymi, zaburzeniami psychicznymi, a nawet skłonnościami samobójczymi. W związku z tym budowana jest nowa, egzystencjalna strategia edukacji, w centrum której znajduje się człowiek i jego problemy.

Zatem egzystencjalizm jest koncepcjąktóra wyszła już poza ramy filozofii i wypełniła różne sfery społeczeństwa. Dlatego jego użycie w różnych codziennych sytuacjach jest całkiem uzasadnione. Staje się jasne, że osobę egzystencjalną wyróżniają następujące cechy: poszukuje istoty swojego życia, jego sensu i celu; przypisuje sobie odpowiedzialność nie tylko za osobisty wybór, ale także za bliskich; rozumie, że ludzie są połączeni i wpływają na siebie nawzajem; gotowy na spotkanie z niczym, czyli śmiercią - to spotkanie wyzwoli go z kajdan opinii publicznej i społecznych konwencji. Prawdopodobnie człowiek nowoczesny, myślący egzystencjalnie różni się od bohaterów Sartre'a czy Camusa, niemniej jednak odwołanie się do ich dzieł pomoże wypełnić filozoficzny termin nowymi odcieniami, nadając mu witalności.