W 2012 roku Rosja obchodziła rocznicę -dwusetna rocznica zwycięstwa nad armią napoleońską. Otwarcie dwukondygnacyjnego pawilonu zbudowanego specjalnie w stolicy, w którym mieściło się Muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 r., Zbiegło się w czasie z tą uroczystością. Pomysł stworzenia takiego pomnika pojawił się w XIX wieku, ale przez wiele lat różne okoliczności utrudniały jego realizację, a teraz wreszcie Rosja otrzymała muzeum godne pamięci o tych legendarnych wydarzeniach.
Spalony pomnik
Po tym, jak wieś Fili przeszła do historiiRosja jako miejsce, w którym M.I. Kutuzow podjął jedyną słuszną wówczas decyzję o kapitulacji Moskwy, w chacie, w której gromadzili się oficerowie, przez ponad pół wieku starannie przechowywano autentyczne rzeczy związane z tym ważnym wydarzeniem.
W 1868 roku właściciel gruntu na którymistniała "chata Kutuzowa" - słynny moskiewski filantrop ED Naryszkin - wymyślony, aby podarować ją miastu na stworzenie w niej kompleksu pamiątkowego, ale niestety plany te nie miały się spełnić: w tym samym roku historyczna chata spalony.
Inicjatywy ludzi
Po dwudziestu latach, w 1888 rPrawosławni aktywiści w Moskwie wyszli z patriotyczną inicjatywą. Kosztem Zjednoczonego Związku Chorągwi, utworzonego w katedrze Chrystusa Zbawiciela, zbudowali dokładną kopię historycznej chaty Kutuzowa, której projekt opracował architekt ND Strukov. W rzeczywistości było to pierwsze muzeum Wojny Ojczyźnianej z 1812 roku, które istniało do 1929 roku.
Niewątpliwie Rosjanie przez cały czas byli nieodłącznipoczucie patriotyzmu i wdzięczności dla tych, którzy z bronią w ręku bronili swojej ziemi przed wrogami. Wyraźnie uwidoczniło się to w decyzji pracowników dworca Borodino, którzy w 1903 roku stworzyli w budynku dworca ekspozycję opowiadającą o wydarzeniach wojny z Napoleonem.
Najwyższy dekret
To już drugie muzeum w tym czasieWojna Ojczyźniana 1812 r., Otwarta dobrowolnie, skłoniła cesarza Mikołaja II do wydania cesarskiego dekretu o utworzeniu państwowego pomnika upamiętniającego to wydarzenie, którego stulecie miało wkrótce być obchodzone. Zrozumiałe jest, że inicjatywa ta spotkała się z największym uznaniem we wszystkich sektorach społeczeństwa.
By kierować pracami komitetupowierzono utworzenie muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 r. w Moskwie, powierzone pułkownikowi Sztabu Generalnego Władimirowi Aleksandrowiczowi Afanasjewowi. Wybór ten nie był przypadkowy - będąc wielkim znawcą historii i prawdziwym patriotą Rosji, Władimir Aleksandrowicz osobiście zebrał ogromną ilość materiałów, które przyczyniły się do zbadania wydarzeń tamtych pamiętnych lat. Swoją działalność jako przewodniczący komitetu rozpoczął od publikacji broszury na temat wyboru miejsca pod przyszłe muzeum.
Świętujemy stulecie
Trzy lata przed znaczącą rocznicą wMałe muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 roku powstało w Wesołym Pałacu - oficynie zlokalizowanej przy zachodniej ścianie Kremla. W Moskwie wydarzenie to spotkało się z największym odzewem, a przy ul. zawsze tłoczno.
Na początku głównych uroczystości w 1912 rokuroku w siedzibie Cesarskiego Muzeum Historycznego rozpoczęła się wystawa główna, która stała się wynikiem prac komitetu, na którego czele stał V.A. Afanasyev. Jej ekspozycje rozlokowano w dziewięciu salach, z których każda miała własny kierunek tematyczny.
Ponadto odwiedzający wystawę byliPrezentowane są specjalnie przywiezione z Petersburga obrazy Wasilija Vereshchagina, które stanowiły cykl „Rok 1812” i znajdowały się w zbiorach Muzeum Rosyjskiego. Ogromnym zainteresowaniem cieszyły się również eksponaty przekazane muzeum z magazynów kolekcjonera i filantropa A. A. Bakhrushina. To na podstawie tej jubileuszowej wystawy planowano później stworzyć w Moskwie muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 roku.
Okoliczności, które zakłóciły wszystkie plany
Dalsze prace nad utworzeniem muzeum stawiająkoniec wojny imperialistycznej i pucz październikowy, który po niej nastąpił, całkowicie odłożyły realizację projektu na czas nieokreślony. VA Afanasjew, któremu przyznano już stopień generała dywizji, dobrowolnie stanął po stronie bolszewików, ale w latach trzydziestych poddał się kolejnej „czystce” stalinowskiej i został aresztowany pod zarzutem udziału w jednej z organizacji antyradzieckich. Na szczęście eksponaty prezentowane na wystawie z 1912 roku nie zniknęły, ale zachowały się w magazynach Muzeum Historycznego.
Dwa wieki po Borodino
Minęły lata, zbliżała się kolejna rocznicawypędzenie napoleońskich najeźdźców z terytorium Rosji. Tym razem było to uczczenie dwusetnej rocznicy tak ważnego wydarzenia. Dwa lata przed rocznicą rozpoczęto budowę specjalnego pawilonu wystawienniczego, w którym zgromadzono eksponaty z magazynów Muzeum Historycznego, które powstały na podstawie materiałów zebranych jeszcze w 1912 roku. Na ten cel z budżetu państwa przeznaczono czterysta czterdzieści milionów rubli.
Wszystkie prace wykonywane pod patronatemMinisterstwo Kultury zostało zakończone w 2012 r., A na początku obchodów otwarto Muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 r. (Adres: Moskwa, Plac Rewolucji, 2/3). Wydarzenie to miało miejsce 4 września, a dwa dni później jego hale przyjęły pierwszych gości.
Ekspozycja na dużą skalę i wymowna
Ekspozycje nowo utworzonego muzeum są bardzo obszerne.Składają się z dwóch tysięcy rarytasów, w tym broni z tamtych lat, mundurów, rzadkich dokumentów, a także obrazów przedstawiających heroiczne obrazy legendarnych wydarzeń. Ożywiony odzew zwiedzających wzbudzają również materiały przedstawiające wygląd dwóch głównych postaci historycznych tamtej epoki, dwóch cesarzy - rosyjskiego i francuskiego.
Od teraz wśród kompleksów wystawienniczych stolicyGodne miejsce zajęło również Muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 roku. Recenzje jego pracy mówią same za siebie. Setki osób po obejrzeniu wystawy chcą podzielić się wrażeniami z tymi, którzy dopiero ją odwiedzą. Ich opinia jest szczególnie interesująca i cenna właśnie dlatego, że jest bezstronna: ludzie otwarcie wyrażają swoją opinię.
Najbardziej zapadające w pamięć eksponaty
Jak widać z wielu pozostawionych rekordówZwiedzający wystawę są pod wrażeniem fragmentu muralu prezentowanego na początku wystawy. To fresk, który cudem ocalał po zniszczeniu głównej świątyni Moskwy w grudniu 1931 r., Zbudowany z wdzięczności Zbawicielowi, który uratował Rosję przed hordami napoleońskimi. Jej autor - słynny rosyjski malarz końca XIX wieku Heinrich Semiradsky - przedstawił bardzo efektowną alegoryczną scenę, nadając jej znaczenie symbolu niezwyciężoności rosyjskiej broni.
Wśród recenzji jest również szczególne zainteresowanie innymijeden wyjątkowy eksponat prezentowany na wystawie. To prawdziwy miecz, który kiedyś należał do Napoleona i został podarowany hrabiemu Shuvalovowi jako wyraz wdzięczności za uratowanie go przed gniewnym tłumem podczas podróży do miejsca wygnania na wyspie Elba.
Pozytywne wrażenie robi równieżobsługa systemu multimedialnego zintegrowanego z ekspozycją, który umożliwia zilustrowanie prezentowanego na niej materiału poprzez demonstrację klipów wideo i odtwarzanie animowanych map bitew.
Zaproszenie do muzeum
Każdy, komu zależy na historii naszej Ojczyzny, zechcewarto odwiedzić Muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 roku. Godziny otwarcia: piątek i sobota od 10:00 do 21:00, w pozostałą część tygodnia od 10:00 do 18:00. Przewiduje zarówno indywidualne oglądanie ekspozycji, jak i organizację wycieczek. Muzeum Wojny Ojczyźnianej 1812 roku w Moskwie, którego adres jest wskazany powyżej, zajmuje dwukondygnacyjny pawilon znajdujący się pomiędzy Dumą Moskiewską a siedzibą Starej Mennicy.
Trudno przecenić wagę tegomuzeum ma uczyć rosyjskich obywateli, a zwłaszcza młodych ludzi, uczucia miłości do Ojczyzny i patriotyzmu. To nie przypadek, że tak wiele uwagi poświęcono tworzeniu pomnika przez cały okres, jaki minął od czasów, kiedy ostatni żołnierz napoleoński opuścił Rosję.
