Avogadro Amedeo jest znanym włoskim fizykiem ichemik Jest założycielem teorii molekularnej. Uznanie otrzymał dopiero pół wieku po jego śmierci. W tym artykule zostanie przedstawiona krótka biografia naukowca.
Study
Лоренцо Романо Амедео Карло Авогадро появился на światło w Turynie (Włochy) w 1776 r. Ojciec chłopca, Filippo, służył w sądownictwie. W sumie rodzina miała ośmioro dzieci (Amedeo - trzecie). W młodości Avogadro uczęszczał do szkoły fizyki eksperymentalnej i geometrii. Ale w tym czasie zawody były dziedziczone, więc był zmuszony podążać śladami ojca i angażować się w prawo. W 1792 roku Avogadro wstąpił na uniwersytet w Turynie. W wieku 20 lat Amedeo miał już doktorat z prawa kościelnego. Ale zainteresowanie młodego człowieka fizyką nie zniknęło, a jedynie wzrosło. Pięć lat później cały swój wolny czas poświęcił wyłącznie na naukę.
Działalność naukowa
Prace w tej dziedzinie rozpoczęły się w Avogadro Amedeoz badaniem różnych zjawisk elektrycznych. W 1800 r. Zainteresowanie tym szczególnie wzrosło, ponieważ Volta wynalazł pierwsze źródło prądu. Cóż, wszyscy naukowcy śledzili dyskusję między Alessandro i Galliani na temat natury elektryczności. Oczywiste jest, że Amedeo postanowił zrealizować się w tej dziedzinie.
Praca Avogadro nad elektrycznościąwyszedł do 1846 roku. Naukowiec aktywnie badał ten obszar. Ale elektryczność nie była jedynym obszarem, w którym działała Amedeo Avogadro. Chemik to jego druga profesja. Dzięki naukowcom na styku obu nauk pojawiła się nowa dyscyplina. Nazywała się elektrochemią. W tym obszarze prace Avogadro dotyczyły dzieł tak znanych naukowców, jak Berzelius i Davy.
W 1803 i 1804 roku Amedeo wyjechał do TurynuAkademia z bratem Felice. Tam zaprezentowali dwie prace naukowe poświęcone teorii zjawisk elektrochemicznych i elektrycznych. W tym celu Avogadro został wybrany na odpowiedniego członka tej akademii. W pierwszej pracy Amedeo wyjaśnił zachowanie dielektryków i przewodników w polu elektrycznym, a także zbadał zjawisko ich polaryzacji. Następnie jego pomysły zostały wykorzystane przez innych naukowców, w szczególności Ampere.
Nowa praca
W 1806 roku Avogadro Amedeo został nauczycielem wLiceum w Turynie, a trzy lata później dostało pracę jako nauczyciel matematyki i fizyki, ale w innej instytucji edukacyjnej. W tym celu naukowiec musiał przeprowadzić się do miasta Vercelli. Tam Amedeo spędził dziesięć lat. W tym czasie Avogadro ponownie przeczytał ogromną literaturę, robiąc liczne wyciągi. Nie przestał tego robić do końca życia. Całkowita liczba opracowanych przez niego wyciągów to 75 tomów po 700 stron każdy. Według ich treści widać, jak wszechstronne były zainteresowania naukowca i jaką ogromną pracę wykonał w swoim życiu.
Potwierdzenie teorii Gay-Lussaca
W 1808 roku jeden, wciąż mało znanyFrancuski naukowiec badał reakcje między gazami. Nazywał się Gay-Lussac. Podczas eksperymentów odkrył, że objętości gazów wchodzących w reakcję i ich pochodne są skorelowane jako małe liczby całkowite. W 1811 r. Avogadro potwierdził swoje założenia esejem na temat „Metody określania mas cząsteczek”. W tej samej pracy Amedeo doszedł do innego ważnego wniosku. Brzmiało to tak: „W tych samych objętościach dowolnych gazów ta sama liczba cząsteczek jest zawsze taka sama”.
Brzmienie prawa
W 1814 r. Amedeo Avogadro, prawdziwe zdjęciektóry jest we wszystkich encyklopediach w dziedzinie fizyki, opublikował kolejny „Esej na temat Mszy Molekuł”. Naukowiec sformułował w nim prawo, które później nazwano jego imieniem: „Przy tych samych temperaturach i ciśnieniach równe objętości substancji gazowych odpowiadają jednakowej liczbie cząsteczek”. Amedeo wprowadziło również numer Avogadro. Jest to liczba cząsteczek w molu dowolnej substancji. Ta liczba jest stała.
Życie osobiste
Avogadro Amedeo założył rodzinę dość późno.Miał prawie czterdzieści lat. W 1815 r. Naukowiec poślubił Annę Mazzier. Żona była 18 lat młodsza od swojego męża. Urodziła ośmioro dzieci Amedeo. Ale żaden z nich nie poszedł w ślady ojca.
Nauczanie
W 1820 r. Avogadro został mianowany profesorem.Uniwersytet Turyński na Wydziale Fizyki Wyższej. Naukowiec miał własne poglądy na temat nauczania tego przedmiotu. W tym czasie włoska nauka nie była na bardzo wysokim poziomie rozwoju. Amedeo chciał to naprawić i pomóc ojczyźnie zająć należne jej miejsce w Europie pod tym względem. Dlatego fizyk nakreślił szczegółowy plan działania. Jego główną ideą było połączenie działalności naukowej i nauczania.
Ale z powodu wydarzeń politycznych i wojskowych we WłoszechAmedeo nie mógł zrealizować swojego progresywnego planu. W 1822 r. Uniwersytet w Turynie został zamknięty przez władze na cały rok z powodu niepokojów studentów. Niemniej jednak Avogadro nie przestawał angażować się w eksperymenty naukowe. W 1823 r. Uniwersytet wznowił pracę, a Amedeo powrócił na wydział fizyki. W 1832 roku kierował nim i pracował na tym stanowisku przez kolejne 18 lat.
Ostatnie lata
Kiedy Amedeo opuścił uniwersytet, osiadłStarszy inspektor izby kontroli. Avogadro był również członkiem kilku komisji, których działalność związana była ze statystykami. Pomimo zaawansowanego wieku naukowiec nadal publikował wyniki swoich badań. Swoje ostatnie dzieło opublikował w wieku 77 lat.
Śmierć
Amedeo Avogadro, którego krótka biografia byłaprzedstawione powyżej, zmarł w 1856 roku. Naukowiec został pochowany w Vercelli w rodzinnej krypcie. Rok później Uniwersytet Turyński zainstalował brązowe popiersie Amedeo w uznaniu jego zasług.
