Одно из самых загадочных растений – борщевик Syberyjski, rośnie na środkowym pasie. Jego nazwa sugeruje, że liście tej rośliny służyły jako przyprawa do zup i dań głównych. Pomimo tego zastosowania, oficjalna medycyna uważa barszcza za trujące. Dlaczego on jest taki niebezpieczny?
Barszcz syberyjski: szkoda
Szkody wyrządzone ludziom przez tę roślinę,leży w osobliwościach wzrostu barszczu. Ma mocną łodygę, szerokie liście, kwiatostany parasolowe. Ponadto rośnie bardzo szybko. Według naocznych świadków, gdzie jeden barszcz urósł, w ciągu roku pojawią się dziesiątki, a setki w przyszłym roku. Ci giganci wypierają całą rodzimą florę. W związku z tym zmienia się skład gleby i niemożliwe jest przezwyciężenie chwastów. W takim przypadku należy zastosować chemiczną obróbkę witryny. Właśnie dlatego barszcz syberyjski, którego zdjęcie zostało przedstawione powyżej, jest niebezpieczny dla przedsiębiorstw rolnych i zwykłych letnich mieszkańców.
Barszcz syberyjski: korzyści
Jak wiesz, każda naturalna różnorodność ma pozytywne aspekty. Barszcz to doskonała roślina miododajna. Jej kwiatostany przyciągają pszczoły, a zebrany miód dobrze smakuje i pachnie.
Rośnie na wolności, a nie w domkach letniskowychobszary, roślina ta jest w stanie przynieść korzyści wielu ptakom. Jego parasole zawierają tysiące nasion, a zimą jest pokarmem dla ptaków. Cycki, zięby, dzięcioły znajdują hibernujące chrząszcze żyjące w łodygach barszczu.
Jak wspomniano powyżej, podgatunek syberyjski nadaje się do spożycia przez ludzi. Jego liście i korzenie są marynowane lub suszone, a następnie używane jako przyprawa.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Barszcz syberyjski jest nieoceniony w kosztach leczenia.Tkanki roślinne są bogate w witaminy C, P, olejki eteryczne, kwas foliowy, aminokwasy i białka. Używane są wszystkie części: korzenie, liście, nasiona i łodyga.
Korzeń jest wykopywany po kwitnieniu.Jego wywar pomaga przezwyciężyć astmę oskrzelową, leczyć wątrobę. Nalewka z liści łagodzi stwardnienie rozsiane. Gotowane nasiona i korzenie są używane przy skurczach żołądka, chorobach pęcherzyka żółciowego oraz jako środek uspokajający.