Polityk radziecki i armeńskiKaren Demirchyan zawsze cieszył się szacunkiem i miłością swojego ludu. Po rozpadzie ZSRR wycofał się z działalności politycznej i tylko na liczne prośby mieszkańców Armenii postanowił wrócić do władzy i objął stanowisko przewodniczącego parlamentu, co stało się dla niego tragedią. W 1999 r. Podczas spotkania Zgromadzenia Narodowego RA grupa terrorystów zajęła budynek parlamentu i otworzyła ogień do całej sali, w szczególności do prezydium. Jedna z kul zadała śmiertelną ranę byłemu pierwszemu sekretarzowi Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Tak więc Karen Serobovich Demirchyan zmarł w wieku 67 lat od kuli terrorystów.
Biografia
Wielki armeński polityk DemirchyanKaren Serobowicz urodził się w kwietniu 1932 r. W Erewaniu, stolicy Armeńskiej SRR. Jego rodzice pochodzili z zachodniej Armenii. Oba sieroty, które były w stanie uciec przed turecką masakrą. Poznali się w sierocińcu Aleksandropolu (obecnie Gyumri). Obie pochodzą z inteligentnych rodzin, z których przekazały piękne geny. Mieli synów Kamo i Demirchyana Karena (jego data urodzenia to 17 kwietnia). Od dzieciństwa przyszły pierwszy sekretarz wyróżniał się ciężką pracą i ciekawością. Ponadto wyróżniał się na tle swoich zewnętrznych danych. Uczył się „doskonale” i ukończył szkołę średnią z medalem. 26 komisarzy. Następnie facet kontynuował naukę w Yerevan Polytechnic Institute. K. Marks. I był w stanie pokonać ten wzrost z wyróżnieniem - czerwony dyplom. Karen uzyskała dyplom inżyniera mechanika.
Aktywność zawodowa
Po instytucie został wysłany do pracyLeningrad. Tutaj bardzo szybko został szefem zespołu projektowego w jednym z instytutów zaangażowanych w przemysł obronny Związku Radzieckiego. Potem czekał na transfer do stolicy kraju. Jednak Karen Demirchyan odmówił i poprosił o przeniesienie do rodzinnego miasta. W Erewaniu najpierw otrzymał stanowisko mistrza w elektrowni, a następnie - inżyniera procesu. Dzięki swojej wiedzy i ciężkiej pracy młody człowiek zrobił udaną karierę i wkrótce został szefem odlewni. Tutaj pracował przez 10 lat. Wszyscy kochali Karen, od robotników po przełożonych. Zawsze szanował nawet robotników. W ogromnym zespole nie było ani jednej osoby, która nie pamiętałaby go ze szczególnym ciepłem, a czasem z wdzięcznością.
Edukacja partyjna
Wraz z pracą w fabryce studiowała Karen Demirchyanw Higher Party School. Było to warunkiem przyszłej kariery. Dzięki dyplomowi udało mu się zostać dyrektorem swojej rodzimej rośliny. Przez lata swojej działalności przedsiębiorstwo to osiągnęło nowy poziom. Dla Demirchyana stał się swego rodzaju „pasem startowym” na nowe wyżyny.
Działalność społeczna i polityczna
В 1962 году первый секретарь ЦК Армянской ССР Jakow Zurabyan poprosił Centrum o pozwolenie na budowę pomnika pamięci ofiar ludobójstwa w 1915 r., A raczej Ormian, którzy zginęli podczas pierwszej wojny światowej w Erewaniu. Właśnie wtedy Karen Demirchyan, którego rodzina była bezpośrednio związana z tymi tragicznymi wydarzeniami, wyraził gotowość przyczynienia się do budowy pomnika. W 1971 r. Otrzymał awans i został drugim sekretarzem komitetu miejskiego Komunistycznej Partii Erewania, a po 3 latach - już pierwszym sekretarzem Komitetu Centralnego Armeńskiej SRR, czyli pierwszą osobą w kraju.
Był mocno wierzący w transformację izrobił wszystko, co możliwe, aby wznieść swój kraj na jakościowo nowy poziom rozwoju. Ci, którzy przybyli do Armenii w tych latach, natychmiast zauważyli te zmiany. Czas jego przywództwa był świetnym okresem dla Armenii. Był pierwszym szefem Armeńskiej SRR, który publicznie ogłosił swoje stanowisko w sprawie wydarzeń z 1915 r., Tj. Ludobójstwa Ormian w Turcji osmańskiej. Karen Serobowicz był również pierwszym, który wzniósł się do pomnika ku pamięci ofiar 24 kwietnia 1977 r. I złożył wieniec. Potem wymyślił wspaniałą konstrukcję na tym samym wzgórzu co pomnik. Wkrótce ośrodek wyraził zgodę na utworzenie kompleksu sportowo-koncertowego Tsitsernakaberd.
Przypadek życia
Traktował tę konstrukcję jak zswojemu dziecku. Był zainteresowany wszystkim, co było z nim związane. Kiedy budynek został całkowicie przebudowany, Karen Serobovich Demirchyan (zdjęcie zamieszczone w artykule) był szczęśliwy jako dziecko lub jako dumny ojciec noworodka przed drzwiami szpitala. Jednak kilka dni później wybuchł pożar w budynku kompleksu. Wielu uważało to za akt terrorystyczny.
Pierwszy Sekretarz KP stał i wyglądał jak strażacywalcząc z ogniem, a łzy napłynęły mu do oczu. Potem podeszła do niego zgarbiona kobieta i wyciągając kilka notatek powiedziała, że jest gotowa poświęcić swoją emeryturę na przywrócenie Tsitsernakaberd. Jeszcze bardziej poruszony Karen Demirchyan pochyliła się nad starą kobietą, podziękowała jej za życzliwość i powiedziała, że państwo ma dość pieniędzy na odbudowę, a on obiecał, że zrobi to jak najszybciej, w Dzień Zwycięstwa. I dotrzymał obietnicy. Na koncercie poświęconym 9 maja ta sama babcia siedziała obok niego w pudełku.
Początek ruchu karabaskiego
Pod koniec lat 80., kiedy fala przeszła w ZSRRruchy nacjonalistyczne, mąż stanu Karen Demirchyan (jego zdjęcie znajduje się w artykule), znany już w centrum jako nacjonalista, został zmuszony do opuszczenia areny politycznej. Podczas wojny w Karabachu kierował fabryką Arm-Electron i jak zwykle cieszył się powszechnym szacunkiem. W 1996 roku, podczas wyborów prezydenckich w Armenii, republika została podzielona na dwa obozy - zwolenników pierwszego prezydenta Lewona Ter-Petrosjana, który działa na drugą kadencję, oraz Vazgena Manukyana, byłego premiera kraju. Obie strony nie chciały ustępstw i chociaż według oficjalnych danych obecny urzędujący prezydent wygrał wybory, ludzie nie chcieli tego przyznać.
A potem ludzie nagle zaczęli to mówićgdyby Karen Demirchyan wróciła na arenę polityczną, można byłoby uniknąć podziału narodu. Przyszedł do niego narzekanie ludzi z prośbą o powrót do władzy. A potem Karen Serobovich postanawia założyć nową Partię Ludową Republiki Armenii. Każdego dnia jego szeregi były uzupełniane o nowych członków, którzy łączyli swoją przyszłość z Karen Demirchyan. W wyborach parlamentarnych utworzona przez niego partia jest zjednoczona z partią republikańską i wygrywa z nią razem. Na pierwszym spotkaniu K. Demirchyan został wybrany na przewodniczącego parlamentu. W krótkim okresie rządów mógł wiele zrobić dla kraju i zrobiłby jeszcze więcej, gdyby nie tragiczne wydarzenia.
