Większość potrzeb krajowychfinansowany z gotówki otrzymanej przez państwo w formie obowiązkowych płatności i podatków. W warunkach, w których dochody publiczne są znacznie zmniejszone, istnieje potrzeba pokrycia ich wydatków środkami finansowymi otrzymanymi z innych źródeł. W ten sposób powstaje dług publiczny, co oznacza całość relacji kredytowych między kredytobiorcą (państwem) a wierzycielami (osobami prawnymi lub osobami fizycznymi). W dziedzinie public relations państwo może być jednocześnie pożyczkobiorcą i wierzycielem.
Obecnie istnieją takie gatunkidług publiczny Federacji Rosyjskiej, zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny. Należy zauważyć, że w Rosji takie rozdzielenie ma nieco inne podejście niż w innych krajach. Zgodnie z ustawą Federacji Rosyjskiej „W sprawie państwowego długu wewnętrznego Federacji Rosyjskiej”, przyjętą w 1992 r., Podział długu publicznego na zewnętrzny i wewnętrzny odbywa się zgodnie z kryterium walutowym. W związku z tym wszystkie rosyjskie pożyczki są podzielone na zewnętrzne i wewnętrzne, ze względu na walutę powstających zobowiązań. Krótko mówiąc, dług krajowy jest długiem rubla, a dług zagraniczny długiem w walutach obcych. W światowej praktyce krajowy dług publiczny definiuje się jako dług państwa wobec jego ludności. W oparciu o tę samą światową praktykę, formy długu krajowego mogą być takie jak pożyczki otrzymane przez rząd, pożyczki rządowe za pośrednictwem papierów wartościowych, pożyczki budżetowe i pożyczki budżetowe, a także niektóre inne zobowiązania dłużne.
Krajowe zobowiązania dłużne mogą być warunkowepodzielone na rynkowe (istniejące w formie kapitałowych papierów wartościowych) i nierynkowe (powstałe w wyniku egzekucji długu federalnego i emitowane w celu spłaty powstałego zadłużenia).
Krajowy dług publiczny niesie ze sobą wielemniejsze zagrożenie niż krajowy dług publiczny. Nie ma wycieku usług i towarów, gdy jest spłacany, chociaż jednocześnie jest to prawie niemożliwe bez pewnych zmian w życiu gospodarczym, które w większości przypadków mają bardzo poważne konsekwencje. Im wyższy krajowy dług publiczny, tym większe negatywne konsekwencje. Na przykład spłata odsetek od zadłużenia prowadzi do tego, że tworzą się nierówności dochodowe, ponieważ największa część zobowiązań budżetowych koncentruje się w najbogatszej części populacji. W efekcie spłata zadłużenia wewnętrznego prowadzi do tego, że środki otrzymane od najsłabiej chronionych segmentów populacji trafiają do bogatszych. W rezultacie ten, kto posiada obligacje, staje się jeszcze bogatszy.
Krajowy dług publiczny w porównaniu zzewnętrzne, a zatem w ostatnim czasie nastąpiła przemiana tego ostatniego w pierwszą. Zewnętrzny dług publiczny spłacany jest ze środków pożyczonych na rynku krajowym. W tym zakresie od 2002 r. Państwo zaczęło zwiększać wielkość krajowego długu publicznego. Należy zauważyć, że ta wymiana trwa do dziś.
Krajowy dług publiczny też nietylko pozytywna lub tylko negatywna strona gospodarki. Biorąc pod uwagę obecny stan gospodarki, przyjmuje on najprawdopodobniej neutralne stanowisko. Trudno się spodziewać, że za kilka lat zapotrzebowanie na krajowy dług publiczny zniknie, ale próba ograniczenia jego wielkości do minimum jest bezpośrednią odpowiedzialnością państwa.
