Naród jest historycznie kulturowy i politycznywarunkowa wspólnota ludzi. Definicja narodu jest raczej niejasna, dlatego zawiera wyjaśniające, korygujące sformułowania. Są one niezbędne, aby można było wykorzystać tę koncepcję w literaturze popularnonaukowej i nie zależeć od kontekstu.
Jak rozumieć termin „naród”
Zatem konstruktywistyczne podejście to potwierdzapojęcie „narodu” jest całkowicie sztuczne. Elita intelektualna i kulturowa tworzy ideologię, za którą podążają inni ludzie. Aby to zrobić, nie muszą wykrzykiwać haseł politycznych ani pisać manifestów. Wystarczy swoją kreatywnością skierować ludzi we właściwym kierunku. W końcu najbardziej solidna jest myśl, która wnika w głowę stopniowo, bez bezpośredniego nacisku.
Pozostają granice wpływu kultury narodowejcałkiem namacalne kordony polityczne i geograficzne. Teoretyk konstruktywizmu Benedict Anderson definiuje naród w ten sposób: wyimaginowaną społeczność polityczną, która jest suwerenna z natury i ograniczona od reszty świata. Zwolennicy takiego myślenia zaprzeczają uczestnictwu doświadczenia i kultury poprzednich pokoleń w formowaniu się narodu. Są przekonani, że po okresie industrializacji wyłoniło się nowe społeczeństwo.
Etnonacja
Prymordialiści rozszyfrowują pojęcie „narodu” jakorodzaj ewolucji etnosu na nowy poziom i przekształcenie go w naród. To także rodzaj nacjonalizmu, ale nawiązuje do koncepcji ducha ludu i podkreśla jej związek z „korzeniami”.
Zwolennicy tej teorii uważają, że naród jest stworzonypojedynczy efemeryczny duch, który jest niewidocznie obecny w każdym obywatelu. Wspólny język i kultura pomaga jednoczyć ludzi. Na podstawie doktryny rodzin językowych można wyciągnąć wnioski, które narody mają ze sobą powinowactwo, a które nie. Ale poza tym z wymienioną teorią wiąże się nie tylko kulturowe, ale także biologiczne pochodzenie narodów.
Narodowość
Ludzie i naród to nie są identyczne pojęcia, to samojako narodowość i naród. Wszystko zależy od punktu widzenia i ideologii kulturowej. W krajach obszaru poradzieckiego słowo to wyraża wspólnotę etniczną, ale nie obejmuje każdego, kto mieści się w definicji narodu. W Europie obywatelstwo jest przynależne do narodu na mocy prawa obywatelstwa, urodzenia, edukacji w zamkniętym środowisku.
Kiedyś wierzono, że narody światapowstają na podstawie genetycznej, ale w praktyce można spotkać takie kombinacje jak rosyjski niemiecki, ukraiński Polak i wiele innych. W tym przypadku dziedziczność nie odgrywa żadnej roli w samoidentyfikacji człowieka jako obywatela kraju; przeważa coś silniejszego niż instynkty tkwiące w każdej komórce ciała.
Rodzaje narodów
Konwencjonalnie narody świata można podzielić na dwa typy:
- Wieloetniczny.
- Monoetniczny.
Co więcej, te ostatnie można znaleźć tylko w tychczęści świata, do których trudno dotrzeć: wysoko w górach, na odległych wyspach, w surowym klimacie. Większość narodów na naszej planecie jest wieloetniczna. Można to logicznie wydedukować, znając historię świata. Podczas istnienia ludzkości narodziły się i wyginęły imperia, które obejmowały cały znany wówczas świat. Uciekając przed klęskami żywiołowymi i wojną, ludy przeniosły się z jednego końca kontynentu na drugi, a ponadto istnieje wiele innych przykładów.
Język
Definicja narodu nie jest związana z językiem jako takim. Nie ma bezpośredniego związku między środkami porozumiewania się a pochodzeniem etnicznym ludzi. W tej chwili istnieją wspólne języki:
- Język angielski;
- Francuski;
- Niemiecki;
- Chiński;
- arabski itp.
Są akceptowane jako publiczne w więcej niż jednymkraj. Istnieją również przykłady, w których większość narodu nie mówi językiem, który powinien odzwierciedlać ich pochodzenie etniczne.
Rekordzistę można uznać za kraj, który jednocześnie posługuje się czterema językami - jest to Szwajcaria. Zwyczajowo mówi się tam po niemiecku, francusku, włosku i retoromańsku.
Psychologia narodu
Zgodnie z teorią ekonomii człowiek rodzi się,żyje i umiera bez opuszczania swoich siedlisk. Ale wraz z nadejściem industrializacji ten duszpasterski obraz pęka. Narody ludzi mieszają się, przenikają się i wnoszą swoje dziedzictwo kulturowe.
Gdy więzy rodzinne i sąsiedzkie rozpadają sięnaród z łatwością tworzy bardziej globalną społeczność dla ludzi, nie utrudniając im ruchu. W tym przypadku wspólnota nie jest tworzona przez osobiste zaangażowanie, pokrewieństwo czy znajomość, ale dzięki sile kultury masowej, która tworzy w wyobraźni obraz jedności.
Formacja
Aby naród powstał, jest to koniecznełączenie cech ekonomicznych, politycznych i etnicznych w miejscu i czasie. Proces formowania się narodu i warunki jego istnienia rozwijają się równocześnie, dlatego formacja przebiega harmonijnie. Czasami, aby doszło do powstania narodu, trzeba pchnąć go z zewnątrz. Na przykład wojna o niepodległość lub przeciwko okupacji przez wroga bardzo zbliża ludzi. Walczą o jeden pomysł, nie oszczędzając własnego życia. To silna zachęta do zjednoczenia.
Wymazywanie różnic narodowych
Co ciekawe, zdrowie narodu zaczyna się od głowyi na tym się kończy. Aby przedstawiciele narodu czy państwa realizowali się jako naród, trzeba dać ludziom wspólne zainteresowania, aspiracje, sposób życia i język. Aby jednak zrównać te cechy z innymi narodami, potrzeba czegoś więcej niż propaganda kulturowa. Zdrowie narodu przejawia się w jego jednorodnym myśleniu. Wszyscy jej przedstawiciele są gotowi do obrony swoich ideałów, nie wątpią w słuszność swoich decyzji i czują się jak jeden organizm, składający się z dużej liczby komórek. Takie zjawisko można było zaobserwować w Związku Radzieckim, kiedy komponent ideologiczny tak silnie wpływał na samoidentyfikację człowieka, że od dzieciństwa czuł się obywatelem wielkiego kraju, w którym wszyscy myślą synchronicznie.
Naród to szerokie pojęcie, które dajeumiejętność wyznaczania granic. W chwili obecnej ani etniczność, ani granice polityczne czy zagrożenie militarne nie mogą wpłynąć na jego kształtowanie. Nawiasem mówiąc, ta koncepcja pojawiła się w erze rewolucji francuskiej jako opozycja wobec władzy króla. W końcu wierzono, że był pomazańcem Bożym, a wszystkie jego rozkazy uważano za najwyższe dobro, a nie kaprys polityczny. Nowe i współczesne czasy dostosowały się do definicji narodu, ale pojawienie się ujednoliconego sposobu rządzenia państwem, rynkiem eksportowym i importowym, rozprzestrzenianie się edukacji nawet w krajach trzeciego świata, podniosło poziom kulturowy populacji, a co za tym idzie - samoidentyfikacji. W konsekwencji trudniej było wpływać na kształtowanie się wspólnoty kulturalnej i politycznej.
Wszyscy pod wpływem wojen i rewolucjiduże narody Europy i krajów kolonialnych, Azji, Afryki. Pozostają wieloetniczne, ale aby poczuć przynależność do jakiegokolwiek narodu, nie jest konieczne posiadanie tej samej narodowości. W końcu jest to raczej stan umysłu i duszy, a nie fizyczny pobyt. Wiele zależy od kultury i wychowania jednostki, od jej chęci stania się częścią całości, a nie oddzielenia go od niej za pomocą zasad moralnych i idei filozoficznych.
