Uwielbiamy rozmawiać o Ameryce.Żelbetowy radziecki argument utrzymywał się przez długi czas: „Ale oni linczują czarnych”. W dzisiejszej Rosji mówią inaczej: „Ich dług publiczny przekracza dach, wkrótce upadną”. Z czarnymi i linczem od dawna wszystko jest jasne. Ale w przypadku długu rządu USA nie jest to zbyt jasne. Czy to wszystko jest takie straszne? Czas to rozgryźć.
Rozsianych i
Po pierwsze, dług publiczny USA nie jestprzesada, a nie propagandowa opowieść o horrorze, to naprawdę ogromna pożyczka od rządu federalnego, która do tej pory nie została spłacona. Z każdą minutą dostaje przerażające procenty.
Powiedzmy, że Stany Zjednoczone są największedłużnik w historii świata będzie prawdziwym oświadczeniem. Kwota długu przekraczająca 20 bilionów dolarów to fantastyczne pieniądze, nawet trudne do wyobrażenia wizualnie.
Żaden kraj nawet się do tego nie zbliżaten obowiązek, nawet państwa UE, jeśli weźmie się wszystkich w tłum. Ale jest tu niuans: mówimy o kwocie w wartościach bezwzględnych. A w poważnych analizach wszystko jest rozważane w porównaniu, dlatego zawsze lepiej jest operować wartościami względnymi.
Powiedzieć, że Stany Zjednoczone są na służbieznajdują się na końcu listy dziesięciu największych krajów zadłużonych na świecie (9. miejsce), również byłoby prawdziwym stwierdzeniem. Wynika to z faktu, że najbardziej obiektywną oceną długu będzie jego przeliczenie w stosunku do PKB, który również jest ogromny w tym kraju i jest dość porównywalny z długiem rządu USA: 19,3 bln (PKB) w porównaniu do 20 bln USD (dług). Taką sytuację można porównać do zadłużenia równego rocznej pensji danej osoby - wydaje się, że nic wielkiego, spłata jest całkiem realna. Ale w ruchu światowych finansów nic nie jest łatwe. Sam fakt, że tempo wzrostu zadłużenia jest wyższe niż tempo wzrostu PKB, nie napawa optymizmem.
Co robić i kto jest winny
Jeśli cokolwiek powinno zmylić władze federalnezarządzanie, więc jest to szybki wzrost zadłużenia. Zaczął rosnąć w kosmicznym tempie w latach 80. XX wieku, podczas prezydentury Ronalda Reagana oraz w związku z jego słynną Reaganomiką. Następnie obniżono podatki, ograniczono wydatki budżetowe, zminimalizowano interwencję państwa w gospodarkę i ... znacznie podniesiono wydatki wojskowe - to był szczyt zimnej wojny z ZSRR. Reagan jest jednym z najbardziej utytułowanych prezydentów amerykańskich, osiągnął swoje cele i podniósł gospodarkę kraju. Ale tak naprawdę „za wszystko trzeba płacić” - Reaganomics drogo kosztował kraj. Rzeczywisty dług publiczny Stanów Zjednoczonych wzrósł w ciągu ośmiu lat jego rządów z 26% do 41%. Wszystko to tłumaczyło się dwoma prostymi słowami: deficyt budżetowy - wydatki były wyższe niż dochody.
Od tego czasu dług nie przestaje rosnąć. Każdy prezydent „dołożył” do tego własne wysiłki, zwłaszcza ci, którzy walczyli na wojnach, odnieśli sukces w tej sprawie.
Republikanie, z ich entuzjazmem do walki, mają najwyższy prezydencki anty-rating pod względem rosnącego zadłużenia. Jeśli Ronald Reagan jest mistrzem, to George W. Bush ma honorowe srebro.
Jak to się wszystko zaczęło
Na co kraj powinien szukać i po co pożyczać pieniądze?Oczywiście pójście na wojnę jest czymś powszechnym. Również w Ameryce wszystko zaczęło się nie w najlepszych czasach, pod koniec XVIII wieku. Pożyczali pieniądze na wojnę anglo-amerykańską, wojnę domową, pierwszą wojnę światową. W czasie II wojny światowej zadłużenie osiągnęło poziom 121% PKB z powodu ogromnych wydatków wojskowych.
Następnie, w okresie wzrostu gospodarczego, nastąpiła redukcja długu publicznegodo 30%. Na tym poziomie utrzymywał się do przybycia wspomnianego już Ronalda Reagana. Takie wahania między wojnami (wysokie wydatki przy głębokich deficytach budżetowych) i pokojowe konstruktywne etapy rozwoju (nadwyżka budżetowa lub celowe działania mające na celu zmniejszenie długu narodowego) są uważane za klasyczny i wiarygodny wzorzec historyczny - „pożyczki z wojny na wojnę”.
Co o tym myślą sami Amerykanie?
Po pierwsze, Amerykanie są tego świadomirozwój i ryzyko związane z długiem rządu USA. Wzrost zadłużenia i sposób jego spłaty jest często przedmiotem debaty politycznej, zwłaszcza w kampaniach różnej wielkości, od prawyborów partyjnych po kampanie prezydenckie.
Donald Trump zawsze krytykował Baracka Obamę iDemokraci za dynamikę zmian zadłużenia rządu USA. Po objęciu urzędu ograniczył dalsze pożyczanie pieniędzy, starając się utrzymać dług na poziomie około 20 bilionów dolarów. Komunikat „nie bierz więcej!” wygląda bardzo atrakcyjnie dla szerokiej rzeszy Amerykanów. Inną kwestią jest to, jak długo Trump pozostanie na takim poziomie: wydał już setki miliardów dolarów, aby wesprzeć tę obietnicę.
Tak czy inaczej, fundusze na spłatę długu są budżetowane corocznie. Zajmuje się długiem państwowym. Prognozy są bardzo różne, nikt nie zobowiązuje się do przewidywania przebiegu zdarzeń z dokładnością do 100%.
Kto jest szczęśliwcem? Kto jest winien Ameryce
Struktura zadłużenia rządu USA jest prosta izrozumiale. Ameryka jest winna jedną trzecią długu sobie - organizacjom państwowym, takim jak fundusze ubezpieczeń społecznych i fundusze emerytalne, głównym z nich jest Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych. Ameryka jest winna drugą trzecią swoim obywatelom, zarówno osobom fizycznym, jak i prawnym.
Zewnętrzny dług publiczny Stanów Zjednoczonych jest tylkotylko 33% to dokładnie jedna trzecia całości. Japonia zawsze była głównym starym pożyczkobiorcą (udział 21%). Brazylia, Wielka Brytania i kraje eksportujące ropę mają znaczne pakiety skarbowe. Dług rządu USA wobec Rosji stanowi prawie 4% zadłużenia zagranicznego. Ale Ameryka zawdzięcza przede wszystkim Chinom, których udział wynosi 24%.
Jak Chiny stały się największym pożyczkobiorcą w USA
W latach 90. trend polegał na przenoszeniu produkcji dokrajów z tanią siłą roboczą. Szczególnie wyraziście przejawiło się to w wylądowaniu amerykańskich firm w Chinach. Rezultatem był przepływ zwrotny amerykańskich gotowych produktów wytwarzanych w Chinach. Deficyt w handlu zagranicznym USA oraz nadwyżka handlowa Chin spowodowały zakup przez Chiny amerykańskich obligacji za nadwyżki walutowe. Historia jest odkrywcza i dotyczy nie tylko Stanów Zjednoczonych i Chin.
Co się dzieje na świecie: kto ma i jakie długi
Prawie wszystkie kraje są komuś winne.Jeśli weźmiemy pod uwagę dług publiczny jako procent PKB (najbardziej obiektywne oszacowanie), to Japonia jest mistrzem z ogromnym marginesem z długiem w wysokości 251% PKB. Srebrny medalista Liban ma 148%. Daleko na dole listy znajduje się Rosja z 19% długiem, Kazachstan jest o jedną linię wyżej z 20%, a tuż obok są Zjednoczone Emiraty Arabskie z 20%. Są trzy kraje, które nie mają żadnego zadłużenia - Makau, Palau i Brunei.
Czy wielkość długu publicznego lub jego brak świadczy o sukcesie krajów? Z pewnością nie, liczby te nigdy nie były kryterium efektywności ekonomicznej.
Dziewiąta fala lub całkowity spokój
Śledź kwotę długu publicznego USA wczas rzeczywisty może być online, migające liczby robią duże wrażenie. Prognozy i perspektywy rozwoju sytuacji zadłużenia państwa są bardzo różne: od obietnicy całkowitego załamania kraju do pewności, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa.
Aby przynajmniej zatrzymać jego wzrost, jest tylkosą tylko dwa sposoby: albo zmniejszyć wydatki socjalne, albo podnieść podatki. Pierwsza opcja jest pełna poważnych trudności: faktem jest, że ludzie z pokolenia wyżu demograficznego zaczęli przechodzić na emeryturę. Jest ich dużo. Urodzili się podczas eksplozji populacji i na około dwadzieścia lat przejdą na emeryturę. Osoby z wyżu demograficznego już teraz mocno obciążają systemy społeczne na całym świecie. Stany Zjednoczone ze swoim długiem narodowym nie pozostaną na uboczu. Nie będzie więc łatwych decyzji, wszyscy eksperci się z tym zgadzają.
Interesujące fakty
Tabliczka z licznikiem długu rządu USA w formacieczas rzeczywisty od dawna jest dumą i atrakcją Nowego Jorku. Ale został zdemontowany po 8 września 2017 r., Kiedy kwota zadłużenia przekroczyła historyczny próg 20 bilionów dolarów. Postanowiliśmy nie ryzykować.
W grudniu 2017 roku tablica wyników została ponownie uruchomiona.
Dług każdego obywatela amerykańskiego, w tym osób starszych i niemowląt, wynosi 65 000 dolarów. Innymi słowy, każdy Amerykanin jest komuś winien bardzo przyzwoitą kwotę.
W całej swojej historii pasek zadłużenia rządu USA wzrósł około 100 razy.
