Większość ludzi, słysząc to pytanie,są poirytowani. Dlaczego? Oczywiście nie dlatego, że w ogóle nie wiedzą, jak odpowiedzieć. Na pytanie: „Co robisz?” - zawsze jest jakaś odpowiedź, ale to nie jest to, co myli. Cokolwiek robisz w tej chwili, ciekawość innej osoby jest zaskakująca. Co powinna zrobić osoba wykształcona? Podaj szczegółowy raport, wyśmiej się lub podpowiedź na chłodno, mówią, nikogo to nie dotyczy?
Dlaczego jest o to pytany?
Zanim nauczysz się odpowiadać na pytanie „corobisz ”, zastanówmy się, dlaczego ludzie o to pytają. Jeśli jest to rozmowa telefoniczna, rozmówca może być zainteresowany tym, co w tej chwili robisz, aby dowiedzieć się, czy wygodnie jest teraz rozmawiać, ile czasu możesz mu poświęcić itp. Wtedy nie ma trudności z jak odpowiedzieć na pytanie „co robisz”. Możesz podzielić się z tą osobą tym, co naprawdę robisz w tej chwili: czytasz, oglądasz film, surfujesz po Internecie lub po prostu bawisz się. Albo powiedz, mówią, w tej chwili są bardzo zajęci i nie mogą rozmawiać. A jeśli telefon jest długo oczekiwany, możesz śmiało powiedzieć: nie możesz się doczekać.
Jednak w większości przypadków to pytanie nie jest przenoszonesamo w sobie ma specjalne znaczenie i jest tylko sposobem na nawiązanie rozmowy. Na przykład Brytyjczycy mają frazę: „Jak się masz?” („Jak się masz?”) - oznacza powitanie i nie oznacza żadnego wyjaśnienia. Jeśli nagle zaczniesz szczegółowo opisywać rozmówcy sprawę, którą prowadzisz, najprawdopodobniej przerwie ci to w połowie zdania, ponieważ wcale nie miał zamiaru słuchać długiej spowiedzi. Jak odpowiedzieć na pytanie „co robisz” w tym przypadku?
Odeprzyj cios
Najpopularniejsza odpowiedź brzmi: „Nic specjalnego.A ty?" A potem rozmówca albo wyjdzie z kilkoma nieistotnymi frazami i przejdzie do najważniejszej rzeczy, dla której w rzeczywistości rozpoczął dialog, albo zacznie szczegółowo rozmawiać o swoich sprawach. Może zadzwonił (napisał na czacie) tylko po to, żeby przemówić, wylać swoją duszę?
Zastosuj ironię
Odpowiedź numer dwa pod względem częstotliwości używania:„Rozmawiam z Tobą” lub: „Nie uwierzysz, ale siedzę na VKontakte” (lub w innej sieci społecznościowej, w której zadano to pytanie). To wystarczy, aby wesprzeć dialog. Jednocześnie może to oznaczać, że nie jesteś fanem pytań formalnych. I na pewno - ta osoba nigdy więcej nie zada takiego pytania, jeśli odpowiesz, że prowadzisz statystyki dotyczące tego, ile osób codziennie pyta Cię „co robisz” i „jak się masz”.
Śmiech jest najlepszym lekarstwem
Trzecia powszechna odpowiedź na to pytanie brzmi:"Co robisz?" - żart. Może być neutralna, miła lub nieco obraźliwa. Do rozmówcy, który rozumie humor, możesz powiedzieć, że ratujesz świat, polujesz na dzikie karaluchy w kuchni, zapuszczasz włosy, myślisz o sensie życia itp. Można się śmiać w ten sposób: „Myślę jak obrabować sklep jubilerski. Jesteś ze mną?"
Wyraźnie zaznacz, że nie chcesz o tym rozmawiać
Czwartym sposobem na zniechęcenie jest proszenie nietaktowniepytania są kontrpytaniem: „Dlaczego pytasz?”; „Dlaczego potrzebujesz tych informacji, jak ich użyjesz?” Po takim uporczywym przesłuchaniu przyjdzie czas, by rozmówca poczuł się zażenowany.
Piątą opcją jest zignorowanie niezręcznego pytania.Jeśli zabrzmiał zaraz po przywitaniu, wystarczy po prostu powitać w odpowiedzi. Jeśli już się przywitałeś, a vis-a-vis zapyta o interesy, możesz spokojnie skierować rozmowę w innym kierunku - podzielić się wiadomościami, zapytać o konkretne szczegóły z życia rozmówcy i tak dalej.
Recenzja numer sześć - oceń „oryginalność” pytania: „Świetne pytanie! Zapytaj więcej, jak uratować świat! ”
Siódmą opcją jest wykazanie gwałtownej reakcji emocjonalnej w odpowiedzi. Możesz naśladować szok, szok: „Nie mogę uwierzyć, że mnie o to pytasz!”
Głębia pytania
Absolutnie jasne:słynne rosyjskie pytanie „co robić” i irytująca fraza na powitanie „co robisz” nie są powiązane ani semantycznie, ani filozoficznie. Skrzydlate pytanie „co robić” niepokoiło najlepsze domowe umysły i serca, marzących o światowej sprawiedliwości, prawdzie i dobroci. Nikolai Gavrilovich Chernyshevsky, który umieścił to w tytule swojej pracy, nie zakładał, że dla odległych potomków w XXI wieku problem ten nie zostanie rozwiązany.
