Jeśli mity są świętą wiedzą, toepos heroiczny narodów świata jest ważną i rzetelną informacją o rozwoju ludu, wyrażoną w formie sztuki poetyckiej. I choć epopeja wyrasta z mitów, nie zawsze jest tak samo święta, bo na ścieżce przejścia następują zmiany w treści i strukturze narracji. Przykładem tego jest heroiczna epopeja średniowiecza lub epos starożytnej Rusi, wyrażająca idee sprawiedliwości społecznej, gloryfikująca rycerzy rosyjskich, którzy chronią lud, gloryfikując wybitnych ludzi i wielkie wydarzenia z nimi związane.
W rzeczywistości stała się rosyjska epopeja bohaterskaeposami można było nazwać dopiero w XIX wieku i do tego czasu były to „antyki” ludowe - poetyckie pieśni gloryfikujące historię życia narodu rosyjskiego. Niektórzy badacze przypisują czas ich przyłączenia do X-XI wieku - okresu Rusi Kijowskiej. Inni uważają, że jest to późniejszy gatunek sztuki ludowej i należy do okresu państwa moskiewskiego.
Rosyjski epos bohaterski ucieleśnia ideałyodważnych i lojalnych wobec swoich rodzinnych bohaterów, walczących z hordami wroga. Źródła mitologiczne obejmują późniejsze eposy, opisujące takich bohaterów jak Mag, Svyatogor i Dunaj. Później pojawiło się trzech bohaterów - słynni i ukochani obrońcy Ojczyzny.
Epopeje ludowe nie mają jednego i jedynegotekst. Były przekazywane ustnie, więc się różniły. Każdy epos ma kilka opcji, odzwierciedlających określone wątki i motywy obszaru. Ale cuda, postacie i ich reinkarnacje w różnych wersjach są zachowane. Fantastyczne elementy, wilkołaki, wskrzeszeni bohaterowie są przekazywane w oparciu o historyczną ideę ludzi na temat otaczającego ich świata. Jest jednoznaczne, że wszystkie eposy zostały napisane w czasach niepodległości i potęgi Rosji, dlatego era starożytności ma tutaj czas warunkowy.