Z punktu widzenia współczesnych socjologówkompetencja to struktura podzielona na cztery etapy, niezbędne do pełnego istnienia człowieka w naszym świecie. Obejmuje to umiejętność uczenia się czegoś nowego, zrobienia czegoś w oparciu o zdobytą wiedzę i działania w grupie. Ostatnim etapem jest możliwość działania lub życia niezależnie od innych ludzi i okoliczności, czyli samotnie. Każda osoba powinna mieć te umiejętności społeczne, ponieważ pozwalają one prowadzić określony styl życia, pracować i czerpać z tego przyjemność.
Jak wspomniano powyżej, kompetencje mogąmają zupełnie inny zakres i cel. Osoba, która zna się na archeologii, może stać się niezbędnym pracownikiem przy wykopaliskach starożytnych artefaktów lub całych miast. Może jednak nic nie rozumieć z pedagogiki i pomimo tego, że jest archeologiem zawodowym i kompetentnym, po prostu nie może przekazywać swojej wiedzy innym, ponieważ jest absolutnie niekompetentny w nauczaniu. Dlatego można powiedzieć, że kompetencja jest specyficzną cechą, która może mieć granice lub nie.
Jest też coś takiego jak „społeczność”kompetencje jednostki ”lub jej zdolność do pełnego istnienia w społeczeństwie. Podstawy tego typu kompetencji różnią się znacznie w zależności od stanu, w jakim żyje dany podmiot, ludzi, którzy go otaczają i jego pozycji życiowej. Ogólnie rzecz biorąc, osobowość jest nieodłączną częścią pięciu główne typy kompetencji. Pierwsza z nich ma charakter polityczny. Nie trzeba rozumieć polityki i śledzić wszystkie wiadomości. To możliwość pracy w grupie, uczestniczenia w podejmowaniu zbiorowych decyzji, myślenia o dobru innych, a nie tylko o sobie. Drugą kompetencją są wystąpienia publiczne i kompetentna mowa pisemna.
Kompetencje i kompetencje dla każdego człowiekamają różne znaczenia. Kompetencja najczęściej przejawia się w cechach osobistych, w życiu prywatnym. Kompetencja to pojęcie postrzegane w kontekście pracy i mające podstawę zawodową. Ale najważniejsze jest porównanie tych dwóch. W takim przypadku każdy będzie mógł pokazać zarówno swoje talenty, jakie daje natura, jak i umiejętności nabyte w procesie poznawania świata.
Często zawodowo lub zawodowokompetencja krzyżuje się z doświadczeniem życiowym, a jeśli jakaś osoba jest w niej kompetentna, rozwiązanie każdego problemu staje się proste i dostępne. Każdy, kto wie, jak się uczyć i rozwijać, jest przede wszystkim kompetentny życiowo, dlatego nie będzie mu tak trudno nauczyć się jakiejkolwiek nauki, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Okazuje się więc, że kompetencje to nauka o życiu, której można się nauczyć zdobywając doświadczenie.
