/ / Ustawa federalna „O upadłości”: przepisy podstawowe

Ustawa federalna „O bankructwie”: podstawowe przepisy

Niewypłacalność lub tzw. BankructwoOdzwierciedla to niezdolność dłużnika do terminowego spłacenia długów pożyczkobiorcy, a także niezdolność do spełnienia wymogów budżetu i funduszy pozabudżetowych.

Согласно ФЗ о банкротстве объявить о niewypłacalność może jedynie trybunał arbitrażowy na podstawie wniosku wierzycieli lub samego kredytobiorcy. Upadłym może być wyłącznie osoba prawna lub dowolna organizacja prowadząca działalność handlową, z wyjątkiem przedsiębiorstw państwowych, funduszu emerytalnego lub charytatywnego.

Ustawa federalna (FZ) o upadłości prawnejosób zakłada likwidację przedsiębiorstwa dopiero po próbie przywrócenia wypłacalności osoby prawnej za pomocą środków zapobiegawczych. Celem tych procedur jest po pierwsze rozliczenia ze wszystkimi wierzycielami i budżetem, a po drugie pełne przywrócenie wypłacalności.

Działania zapobiegające bankructwu mająoznacza to tylko wtedy, gdy przedsiębiorstwo dłużnika wyrazi zgodę i może zostać zainicjowane przez wierzycieli, agencje rządowe itp. Zgodnie z federalną ustawą o upadłości podstawą złożenia wniosku do sądu polubownego jest:

- obecność przeterminowanego długu z okresem co najmniej trzech miesięcy;

- niezdolność organizacji do spłaty długów w najbliższej przyszłości.

Dłużnik jest zobowiązany powiadomić wszystkich swoich wierzycieli o:prowadzenie środków zapobiegawczych. Jeżeli wszystkie wymagania są spełnione, sędzia w ciągu pięciu dni od daty złożenia wniosku rozpatruje wniosek i podejmuje ostateczną decyzję.

Po pierwsze, aby pomóc przedsiębiorstwu odzyskać siłyswoją wypłacalność sąd polubowny wprowadza administratora, który pełni funkcje nadzorcze i kontrolne. Miesiąc później kierownik przedstawia raport z wykonanej pracy.

W razie potrzeby regulacje prawneredagowane są zgodnie z nowoczesnymi trendami i normami. Na przykład do federalnej ustawy o niewypłacalności (upadłości) wprowadzono zmiany, które pociągają za sobą rozszerzenie katalogu środków mających na celu zaspokojenie roszczeń wierzycieli.

Maksymalny termin na rozpatrzenie sprawy upadłościowej nie jestmusi przekraczać siedem miesięcy. Na podstawie przeprowadzonych badań podejmowana jest decyzja o ogłoszeniu upadłości dłużnika. Mogą zostać wprowadzone środki takie jak postępowanie upadłościowe, naprawa finansowa lub administracja zewnętrzna. Ponadto na każdym etapie można zawrzeć polubowne porozumienie za obopólną zgodą stron z pełnym rozliczeniem wszystkich zobowiązań z wierzycielami.

Głównym zadaniem trybunału arbitrażowego nie jest:ogłoszenie likwidacji osoby prawnej oraz, zgodnie z federalną ustawą o upadłości, udzielenie pomocy przedsiębiorstwu w trudnej sytuacji. Likwidację przeprowadza się dopiero wtedy, gdy wszystkie powyższe czynności nie przyniosły pożądanego rezultatu. Wówczas działania zarządcy będą miały na celu zaspokojenie roszczeń wierzycieli i agencji rządowych. Rozpatrzenie sprawy może zostać odroczone na podstawie wniosku dłużnika, jeśli w najbliższej przyszłości planuje spłacić cały posiadany dług.

Z reguły wprowadzenie kontroli zewnętrznej daje:mam nadzieję, że uzyskam znaczący efekt. W ciągu miesiąca menedżer zewnętrzny musi przedstawić raport z wykonanej pracy oraz informację o perspektywach dalszych działań. Po pełnym zaspokojeniu roszczeń wierzycieli i budżetu ocenia się perspektywy podmiotu prawnego, czyli celowość jego istnienia. Arbiter wydaje werdykt: albo stwierdza niemożność dalszych działań, albo naprawia pozytywną tendencję w tymczasowym zarządzaniu i pozwala podmiotowi prawnemu na kontynuowanie działalności z odnowionym wigorem.