Альт - струнный инструмент, который имеет podobne urządzenie ze skrzypcami. Jest jednak nieco większy, dlatego jego dźwięk ma małą literę. Struny do altówek są nastrojone w specjalny sposób. Są niższe niż skrzypce o jedną piątą, a powyżej wiolonczeli o oktawę. Nuty na altówkę zapisane są klawiszami tonów wysokich i altowych.
Historia występowania
Instrument altówkowy uważany jest za najwcześniejszy zistniejące wygięte. Czas jego powstania przypisuje się XV - XVI wiekom. To narzędzie jako pierwsze otrzymało znany do dziś formularz. Zaprojektował go Antonio Stradivari. Altówka do ręki jest uważana za przodka altówki. Ten instrument trzymano na lewym ramieniu. Należy wspomnieć, że najbliższy krewny, viola da gamba, był trzymany na kolanie. Włoska nazwa instrumentu muzycznego została z czasem skrócona do altówki. Jako taki przetrwał w języku angielskim. Bratsche nauczył się niemieckiego i podobnego do niego. Instrument altówkowy jest mierzony w milimetrach. Istnieją przykłady od 350 do 425 mm. Wybór rozmiaru zależy od długości ramienia wykonawcy. Z rzędu skrzypiec to altówka najbliżej altówek, jeśli weźmiemy pod uwagę wielkość i dźwięk. Dlatego szybko pojawił się w orkiestrze, jako głos środkowy, bardzo harmonijnie wtopił się w symfonię. Altówka stała się więc pomostem między zanikającym rodzajem altówek a rodzącymi się wówczas instrumentami skrzypcowymi.
Technika gry
Altówka to instrument muzyczny, który wymagaspecjalna technika. Gra na nim różni się od tej, która jest nieodłączna dla skrzypiec. Różnica polega na sposobie wytwarzania dźwięku. Technika gry jest bardziej ograniczona ze względu na duży rozmiar i konieczność znacznego rozciągnięcia palców. Barwa altu jest matowa, gęsta, mniej jasna w porównaniu ze skrzypcami, w dolnym rejestrze aksamitna, w górnym nieco nosowa. Wymiary korpusu instrumentu muzycznego nie odpowiadają strojeniu. To właśnie tworzy niezwykłą barwę. Instrument o długości od 46 do 47 centymetrów ma długość od 38 do 43 cm Na altówkach o dużych wymiarach, zbliżonych do klasycznych, grają głównie wykonawcy solowi. Mają mocne ręce i wyrafinowaną technikę. Altówka jako instrument solowy jest używana stosunkowo rzadko. Chodzi o mały repertuar. Jednak stosunkowo niedawno pojawiło się wielu dobrych altowiolistów, takich jak: Yuri Kramarov, Kim Kashkashian, Yuri Bashmet. Głównym obszarem zastosowania tego instrumentu muzycznego pozostają orkiestry smyczkowe i symfoniczne. Tutaj odcinki solowe, a także głosy środkowe są dedykowane altówce. Ten instrument muzyczny jest obowiązkowym członkiem kwartetu smyczkowego. Może być stosowany w innych kompozycjach kameralnych. Na przykład kwintet lub kwartet fortepianowy albo trio smyczkowe. Tradycyjnie od dzieciństwa nie stali się altowiolistami, ale przeszli na ten instrument w stosunkowo dojrzałym wieku. Z reguły po ukończeniu szkoły muzycznej, podczas przyjęcia do konserwatorium lub college'u. Najczęściej skrzypkowie o dużej budowie ciała, szerokich wibracjach i dużych rękach przechodzą na altówkę. Niektórzy wielcy muzycy połączyli dwa instrumenty. Na przykład David Ojstrakh i Niccolo Paganini.
Znani muzycy
Instrument altówkowy wybrał Jurij Abramowicz Bashmet.Wśród innych znanych muzyków, którzy preferowali naszego bohatera, należy zwrócić uwagę na: Vladimira Romanovicha Bakaleinikova, Rudolfa Borisovicha Barshai, Igor Isaakovich Boguslavsky, Vadim Vasilyevich Borisovsky, Fyodor Serafimovich Druzhinin, Yuri Markovich Kramarov, Tertis Vysyonel, Maurice Rashyonel, Maurice Rashyonel. Shebalin, William Primrose, Michaił Benediktowicz Kugel.
Dzieła sztuki
Na koncercie gra instrument altówkowy z orkiestrąsymfonie ”W. A. Mozarta,„ Sonata ”Niccolo Paganiniego, a także G. Berlioza, B. Bartoka, Hindemitha, Williama Waltona, E. Denisova, A. Schnittke, G. F. Telemanna, A. I. Golovina. Połączenie z klawierem występuje u M. I. Glinki, D. D. Szostakowicza, Brahmsa, Schumanna, Nikołaja Roslavetsa, A. Khovanessa. Solówki można usłyszeć w utworach Maxa Regera, Mosesa Weinberga, Ernsta Kscheneka, Sebastiana Bacha, Paula Hindemitha. Balet Adolfa Adama „Giselle” nie obejdzie się bez naszego bohatera. Brzmi również w poemacie symfonicznym „Don Kichot” Richarda Straussa. Balet Leo Delibesa, Coppelia, nie poszedł bez niego. Warto też przypomnieć operę Janáčka „Środki makropoulos”. Występuje także w balecie Borysa Asafiewa Fontanna Bakczysaraja.
Inna zasada
Jest też zupełnie inna altówka - wiatrnarzędzie. Jest powszechnie nazywany altorn. To jest mosiężny instrument muzyczny. Należy do rodziny saxhornów. Zakres - A - es 2. Ze względu na pozbawiony wyrazu i przytłumiony dźwięk zakres stosowania jest ograniczony tylko do orkiestr dętych. Tam z reguły przypisywane są mu przeciętne głosy.
