Ivan Andreevich Krylov - wielki fabulista,co jest zawsze istotne. Pojawiają się nowe powiedzenia, hasła, cytaty. Będą trochę słyszeli i zniknęli, a wrona z serem, zwłaszcza po tym, jak stała się plasteliną, jest zawsze z nami.
Wielu rosyjskich artystów uchwyciło to na swoimpłótna. Portret Iwana Andriejewicza Kryłowa autorstwa Karola Bryullowa, podobnie jak sam wielki fabulista (1769–1844), znany jest prawie każdemu mieszkańcowi naszego kraju.
Umiłowani przez wszystkich
Żył bajecznik, poeta, dramatopisarz i publicystadługie, spokojne i dobrze odżywione życie, o czym świadczy więcej niż jeden portret Kryłowa. Był życzliwie i patronowany przez rodzinę królewską. Według niektórych raportów Mikołaj I w 1841 r. Zgodził się na transformację Rosyjskiej Akademii Nauk, pod warunkiem, że pierwszym akademikiem był Kryłow. A cesarzowa, zaniepokojona chorobą bajek, chciała osobiście zaopiekować się nim. Przeszedł na emeryturę z pensjonatem w wysokości 6 tysięcy rubli, a jego całkowity dochód wynosił 11700 rubli. banknoty rocznie.
Pierwsze portrety
Właściwie każdy portret Kryłowa, ale jest ich dośćwielu znanych i mało znanych autorów, a nawet amatorów, zachowało dla potomności twarz człowieka inteligentnego, myślącego, ale nie zaniepokojonego i niezaangażowanego, dostojnego i spokojnego.
Wołkow Roman Maksimowicz, przedstawicielAkademicki, namalował portret Kryłowa w 1812 r. (Olej na płótnie, wymiary - 685 x 700 cm, przechowywany w Galerii Trietiakowskiej). Pełny czterdziestoletni mężczyzna, opierający się na książkach z długopisem w dłoni, o gładkiej twarzy bez słynnych wąsów, jest bardzo łatwo rozpoznawalny.
Słynny Orest Kiprensky również namalował bajek. Jest portret pędzla Kryłowa tego artysty z 1816 r. Oraz rysunek ołówkiem „Kryłow i nieznany”.
Niezbyt dobrze znany malarzom portretów publicznych
Artysta Eggink Ivan Egorovich, ładnypopularny w tym czasie, w 1834 r. namalował także portret Kryłowa. Dzieło to jest dobrze znane, ponieważ zostało opublikowane wraz ze słynnymi portretami Karola Bryulłowa, który schwytał akademika w 1839 r. Iw roku swojej śmierci w 1844 r.
Portrecista I.E.Eggink otrzymał tytuł akademika za tę pracę, która przez długi czas zdobiła salę konferencyjną Akademii. Portret jest naprawdę bardzo dobry: przedstawia rosyjskiego dżentelmena w najlepszym tego słowa znaczeniu, żyjącego w bogactwie, kochającego bogactwo, co pozwala robić to, co kochasz. Patrząc na twarz godnego człowieka rozpoznawalnego na pierwszy rzut oka, rozumiesz, że znał wartość swojego talentu i jego znaczenie dla jego miejsca w społeczeństwie. Zadbana twarz otoczona słynnymi wąsami, jedwabne ubrania, książka ze złotym ściętym brzegiem i prześcieradło w lewej ręce z bajką „Chaber”, którą Kryłow napisał z wdzięcznością dla cesarzowej. I.E. Eggink podkreślił w swojej pracy i utrwalił sympatię między wielkim rosyjskim fabulistą a dynastią Romanowów.
Oprócz powyższego prace P.A. Dziczyzna z 1824 r. I N. Legashev z 1840 r.
Skarb narodowy
Jednak najbardziej znany portret Iwana Kryłowastworzył wielkiego Karola Bryulłowa, który już w czasie pisania był najbardziej czcigodnym i wszechmocnym malarzem Rosji, najmodniejszym i poszukiwanym. Słynny fabulista na płótnie z 1839 roku nie wygląda tak zadbany, jak na portrecie Egginka. Można powiedzieć, że czuje się zmęczony w obliczu tej osoby, a ubrania wyglądają bardziej niechlujnie, a dłoń nie jest tak wypolerowana. Oczywiście wielki Bryullov nie zgrzeszył przeciwko prawdzie: Kryłow był doskonały jako łajdak i żarłok i niczym się nie ograniczał. A na płótnie jest widoczny i ogromny brzuch i pomarszczone rękawy. Ale to jest najwspanialszy portret wielkiego bajek, szczególnie dobre oczy, które patrzą bezpośrednio w duszę widza. Więc miliony go znają. Płótno o wymiarach 415 x 500 cm należy do domeny publicznej i jest przechowywane w Galerii Trietiakowskiej.
