Opowieści literackie i ludowe należą do tego samegogatunek, dlatego raczej trudno jest określić, czym opowieść ludowa różni się od literackiej. Jedynie forma narracji i treść wewnętrzna mają widoczne różnice. Podstawą fabuły każdej bajki jest niesamowita opowieść o bezprecedensowych przygodach (czasem nieszczęściach) głównych bohaterów, ale w folklorze fabuła budowana jest według tradycyjnego schematu, ale w narracji literackiej ma autorską wersję prezentacja.
Ludowe opowieści
Rozpoznać różnice między literaturą a folklorembajki, powinieneś przestudiować definicje tych pojęć. Opowieść ludowa to starożytne dziedzictwo kulturowe, które, choć w upiększonej formie, przechowało ideę przodków o związku otaczającego świata (natury) z człowiekiem. Tu wyraźnie zaznacza się granica między złem a dobrem, odzwierciedlają się podstawowe prawa moralności i zasady moralne społeczeństwa ludzkiego, ukazują żywe cechy tożsamości narodowej, wierzeń i życia codziennego. Bajki, zwane baśniami ludowymi, mają własną klasyfikację:
- Magia („Magiczny Pierścień”, „Dwa Mrozy”, „Mróz”).
- Epicki („Bułat dobry człowiek”, „Vavila i bufony”, „Dobrynia i wąż”).
- Gospodarstwo domowe („Biedny pan i sługa”, „Złodzieje i sędzia”, „Drogi obiad”).
- Bohaterowie („Iwan – syn chłopa i Cud Yudo”, „Iwan – syn krowy”, „Nikita Kozhemyaka”).
- Satyryczny („Dobry pop”, „Głupiec i brzoza”, „Owsianka z siekiery”).
Oddzielna nisza w prezentowanej klasyfikacjizajęte bajkami, których bohaterami są zwierzęta („Gęsi-Łabędzie”, „Koza-Dereza”, „Masza i Niedźwiedź”). Eksperci kojarzą ich pojawienie się ze starożytnymi pogańskimi rytuałami i wierzeniami.
Literackie opowieści
Porównywanie opowieści ludowych i literackich,pamiętaj, aby wziąć pod uwagę, że ta ostatnia powstała znacznie później niż pierwsza. Dzięki wprowadzeniu idei wychowawczych do literatury europejskiej w XVIII wieku pojawiły się pierwsze autorskie lektury i opracowania ludowych baśni, a już w XIX wieku tradycyjne baśnie zaczęły być szeroko wykorzystywane przez pisarzy. Wśród najbardziej udanych w tej dziedzinie są A. Hoffmann, C. Perrot, G. H. Andersen i oczywiście bracia Grimm - uznani klasycy gatunku.
Podobieństwa między baśniami literackimi i ludowymisą zdeterminowane tym, że w obu powtarzają się motywy ludowe, nieodzownie obecne są atrybuty magiczne, ale w literackim rozwoju fabuły wybór głównych bohaterów jest ściśle podporządkowany woli autora. Również od drugiej połowy XIX wieku bajka literacka zbliża się do opowiadań, a nawet opowiadań. Uderzającym przykładem są dzieła pisarzy rosyjskich: L. Tołstoja i A. Pogorelskiego oraz europejskich: S. Lagerlefa, O. Wilde'a i L. Carrolla.
Generał. Tradycje folklorystyczne
Porównując cechy baśni ludowej i literackiej, na szczególną uwagę zasługują tradycje ludowe baśni autora, która łączy ją z ludem:
- Pisarze używają w swoich pracachmotywy fabuły z folkloru (pokusa moralna i moralna - test bohatera, obecność pomocników zwierząt, cudowne pochodzenie postaci, nienawiść do pasierbicy macochy itp.).
- W opinii szanowanego folklorysty narodowegoV. Ya Proppa pisarze posługują się tradycyjnymi, znanymi z dzieciństwa wyobrażeniami centralnych postaci pełniących określone funkcje (antagonista, protagonista, pomocnik bohatera, dawca, dowcipniś, skradziony przedmiot, fałszywy bohater).
- W ich tworzeniu czas i przestrzeń są gawędziarzamitworzyć zgodnie z niepisanymi prawami bajkowego świata folkloru: miejsce fantastyczne, czasem nieokreślone: odległe królestwo, zrujnowana ziemianka, wyspa Buyan itp.
- Wykorzystanie technik mowy poetyckiej: trzykrotne powtórzenia, stałe epitety, formuły słowne, wernakularne, przysłowia i powiedzenia, jednostki frazeologiczne.
Tak uważne zwrócenie uwagi na źródła folklorystyczne pozwala dostrzec atrakcyjność gawędziarzy i specyfikę literackiej opowieści.
Różnice
Aby zrozumieć, czym opowieść ludowa różni się od literackiej, warto zwrócić uwagę na oryginalność formy i treści, a mianowicie:
- W opowieści autora obrazowość jest bardziej wyrazista, to znaczy wygląd, emocje postaci, scena akcji i wydarzenia są opisane bardziej szczegółowo, szczegółowo i, co najważniejsze, kolorowo.
- W opowieści literackiej jest psychologizm, bardziej dogłębne i szczegółowe badanie świata wewnętrznego, uczuć i emocji bohaterów.
- Bohaterowie legendy autora nie sątypy uogólnione, mają unikalne indywidualne cechy charakteru. Na przykład tacy pisarze jak Erszow, Puszkin, Odoevsky zwracają uwagę na psychologiczne motywy działań i działań bohaterów.
- Jak każde dzieło literackie, bajkipisarzy charakteryzuje wyraźna, stabilna pozycja autora, która decyduje o jego emocjonalnym tonie. Na przykład: „Opowieść o carze Saltanie…” - czysta, lekka, szlachetna; „Opowieść o zmarłej księżniczce i siedmiu bohaterach” - pełna wdzięku, delikatna, smutna; „Opowieść o kapłanie i jego robotniku Baldzie” to żart, kpina; „Opowieść o rybaku i rybie” jest ironiczna, ale smutna.
Jaka jest różnica między opowieścią ludową a literacką?jeszcze? Fakt, że twórczość autora pozwala czytelnikowi rozpoznać twarz autora, jego świat duchowy, upodobania i wartości moralne. Na tym polega zasadnicza różnica między legendą folklorystyczną, która odzwierciedla ideały etnosu, a zatarciem osobowości konkretnego narratora.
Krótko o głównej rzeczy
Jaka jest więc różnica między opowieścią ludową aliteracki? Ten ostatni jest dziełem autorskim, w przeciwieństwie do pierwszego, który powstał w wyniku zbiorowej twórczości jako podgatunek epicki. Legenda literacka jest uznanym, uznanym gatunkiem beletrystyki, a folk jest szczególnym rodzajem gatunku folklorystycznego, którego cechą charakterystyczną jest opowiadanie ustne.
Ulubiony gatunek literacki malucha
Opowieści literackie są jednymi z najbardziejszanowane gatunki literackie u dzieci. Nawet szkolny program czytania zawiera dzieła takich pisarzy S. Puszkin, V.F. Odoevsky, P.P. Erszowa, W.A. Żukowskiego, które znajdują się w złotym funduszu literatury rosyjskiej i światowej dla dzieci. Ich lektura przyczynia się do wczesnego formowania wyobrażeń moralnych i estetycznych dzieci, rozwija ich światopogląd literacki i kulturę ogólną. Ale co najważniejsze, takie prace przyczyniają się do rozwoju kreatywności, wyobraźni i nieszablonowego myślenia młodego czytelnika.
