Mistrz i Małgorzata.To pierwsza rzecz, która przychodzi na myśl, gdy wymawiają imię Michaiła Bułhakowa. Wynika to ze sławy dzieła, które rodzi pytanie o wieczne wartości, takie jak dobro i zło, życie i śmierć itp.
Mistrz i Małgorzata to niezwykła powieść,w końcu temat miłości porusza się dopiero w drugiej części. Wydaje się, że pisarz starał się przygotować czytelnika do prawidłowego odbioru. Historia miłosna Mistrza i Małgorzaty jest rodzajem wyzwania dla otaczającej rutyny, protestem przeciwko bierności, chęci przeciwstawienia się różnym okolicznościom.
W przeciwieństwie do tematu Fausta Michaił Bułhakowsprawia, że Margarita, a nie Mistrz, łączy się z diabłem i odnajduje się w świecie czarnej magii. To Margarita, tak wesoła i niespokojna, okazała się jedyną postacią, która odważyła się zawrzeć niebezpieczną umowę. Aby spotkać ukochanego, była gotowa zaryzykować wszystko. I tak zaczęła się historia miłosna Mistrza i Małgorzaty.
Tworzenie powieści
Prace nad powieścią rozpoczęły się około 1928 roku. Początkowo dzieło nosiło tytuł „Powieść diabła”. W tym czasie powieść nie miała nawet imion Mistrza i Małgorzaty.
W 1930 roku powieść została spalona rękami jej autora. Zostało tylko kilka przeciągów, pełnych podartych prześcieradeł.
Po 2 latach Bułhakow podejmuje ostateczną decyzjęwróć do swojej głównej pracy. Początkowo powieść zawiera Margaritę, a następnie Mistrza. Po 5 latach pojawia się znane nazwisko „Mistrz i Małgorzata”.
W 1937 roku Michaił Bułhakow przepisuje powieśćjeszcze raz. Trwa to około 6 miesięcy. Sześć zeszytów, które napisał, stało się pierwszą kompletną powieścią rękopisową. Kilka dni później pisarz już dyktuje swoją powieść maszynie do pisania. Ogromną ilość pracy wykonano w niecały miesiąc. To jest historia pisania. Wielka powieść „Mistrz i Małgorzata” kończy się wiosną 1939 r., Kiedy autor koryguje akapit w ostatnim rozdziale i dyktuje nowy epilog, który przetrwał do dziś.
Później Bułhakow miał nowe pomysły, ale nie było więcej poprawek.
Historia Mistrza i Małgorzaty. Krótko o znajomości
Spotkanie dwojga kochanków było dość niezwykłe.Idąc ulicą, Margarita niosła w rękach bukiet dość dziwnych kwiatów. Ale Mistrzyni uderzył nie bukiet, nie piękno Małgorzaty, ale nieskończona samotność w jej oczach. W tym momencie dziewczyna zapytała Mistrza, czy lubi jej kwiaty, ale odpowiedział, że woli róże, a Margarita wrzuciła bukiet do rowu. Później Mistrz powie Ivanowi, że miłość między nimi nagle wybuchła, porównując ją do zabójcy w alei. Miłość naprawdę była nieoczekiwana i nie była obliczona na szczęśliwe zakończenie - w końcu kobieta była mężatką. Mistrz w tym czasie pracował nad książką, której redakcja w żaden sposób nie przyjęła. I ważne było dla niego znalezienie osoby, która zrozumie jego pracę, poczuje jego duszę. To Margarita stała się tą osobą, dzieląc się wszystkimi swoimi uczuciami z Mistrzem.
Staje się jasne, skąd bierze się smutek w oczachdziewczęta, po tym, jak wyznaje, że wyszła tego dnia z żółtymi kwiatami, aby znaleźć swoją miłość, w przeciwnym razie zostałaby otruta, ponieważ życie, w którym nie ma miłości, jest pozbawione radości i puste. Ale historia Mistrza i Małgorzaty na tym się nie kończy.
Pochodzenie uczuć
Po spotkaniu z kochankiem oczy Margarityświecą, płonie w nich ogień namiętności i miłości. Mistrz jest obok niej. Pewnego razu, gdy szyła czarny kapelusz dla ukochanej, wyhaftowała żółtą literę M. I od tego momentu zaczęła go nazywać Mistrzem, namawiając i przepowiadając jego chwałę. Czytając powieść, powtórzyła frazy, które zapadły w jej duszy i doszła do wniosku, że jej życie toczy się w tej powieści. Ale w nim było nie tylko jej życie, ale także życie Mistrza.
Ale Mistrz nigdy nie wydrukował swojej powieści.udało się, padła na niego ostra krytyka. Strach wypełnił jego umysł i rozwinęła się choroba psychiczna. Obserwując smutek ukochanej, Margarita również zmieniła się na gorsze, zbladła, schudła i wcale się nie śmiała.
Pewnego dnia Mistrz wrzucił rękopis do ognia, aleMargarita wyrwała to, co zostało z piekarnika, jakby próbując zachować ich uczucia. Ale tak się nie stało, Mistrz zniknął. Margarita znowu zostaje sama. Ale historia Mistrza i Małgorzaty jeszcze się nie skończyła. Gdy w mieście pojawił się czarny mag, dziewczyna śniła o Mistrzu i zdała sobie sprawę, że na pewno się zobaczą.
Pojawienie się Wolanda
Po raz pierwszy pojawia się przed Ivanem Homelessem i Berliozem, którzy w rozmowie odrzucają boskość Chrystusa. Woland próbuje udowodnić, że na świecie istnieje zarówno Bóg, jak i Diabeł.
Zadaniem Wolanda jest wydobycie geniuszu Mistrzai urocza Margarita z Moskwy. On i jego świta prowokują niewierne czyny u Moskali i przekonują, że pozostaną bezkarni, ale potem sam ich karze.
Długo oczekiwane spotkanie
Śmierć Mistrza i Małgorzaty
Okazało się więc, że Mistrz stracił rozumdługo wyczekiwana randka nie przyniosła Margaricie radości. A potem udowadnia Wolandowi, że Mistrz jest godny wyleczenia i pyta o to Szatana. Woland spełnia prośbę Margarity, a on i Mistrz ponownie wracają do swojej piwnicy, gdzie zaczynają marzyć o swojej przyszłości.
Potem kochankowie piją falerneńskie wino,przyniesiony przez Azazello, nie wiedząc, że zawiera truciznę. Oboje umierają i odlatują z Wolandem do innego świata. I chociaż na tym kończy się historia miłosna Mistrza i Małgorzaty, to miłość sama w sobie pozostaje wieczna!
Niezwykła miłość
Historia miłosna Mistrza i Małgorzaty jest dość niezwykła. Przede wszystkim dlatego, że sam Woland jest asystentem kochanków.
Dziewczyna całkowicie poddaje się wielkiemu uczuciu i to jest największy problem miłości. Mistrz i Małgorzata osiągnęli najwyższy poziom duchowości, ale za to Małgorzata musiała oddać duszę Diabłu.
W tym przykładzie Bułhakow pokazał, że każda osoba powinna robić swoje własne przeznaczenie i nie prosić wyższych mocy o jakąkolwiek pomoc.
Dzieło i jego autor
Mistrz uważany jest za bohatera autobiograficznego. Wiek Mistrza w powieści to około 40 lat. Bułhakow był w tym samym wieku, kiedy pisał tę powieść.
Autor mieszkał w Moskwie przy ulicy BolszajaSadovaya w 10. domu, w 50. mieszkaniu, które stało się prototypem „złego mieszkania”. Sala Muzyczna w Moskwie służyła jako Teatr Rozmaitości, który znajdował się w pobliżu „złego mieszkania”.
Druga żona pisarza zeznała, żeprototypem kota Hippo była ich zwierzak Flyushka. Jedyne, co autor zmienił w kocie, to kolor: Flyushka był szarym kotem, a Behemoth był czarny.
Wyrażenie „Rękopisy nie palą się” było używane niejednokrotnie przez ulubionego pisarza Bułhakowa - Saltykov-Shchedrin.
Historia miłosna Mistrza i Małgorzaty stała się prawdziwym dziełem sztuki i będzie przedmiotem dyskusji przez wiele nadchodzących stuleci.