Dmitrij Czerniakow - reżyser (patrz zdjęcie.poniżej) spektakle operowe i dramatyczne. Urodził się w Moskwie w 1970 roku. Nie od razu przyszedłem do mojego obecnego zawodu. Przez pewien czas młody człowiek studiował w instytucie architektonicznym, a dopiero potem wstąpił do GITIS.
Pierwsza produkcja
Dmitrij Czerniakow wystawił swój debiutancki występw trzecim roku. Miał wtedy nieco ponad dwadzieścia lat. Wstydził się wystawiania w Moskwie. Dmitry doskonale rozumiał, że w tym przypadku nie miał prawa popełnić błędu. Dlatego młody człowiek zdobył swoje pierwsze doświadczenie reżyserskie w Twerze. Stało się to w 1991 roku. W wywiadzie Dmitrij powiedział, że był wtedy bardzo pochłonięty pracą i nawet nie zauważył, jak upadł ZSRR.
Opera
Początkowo praca Czerniakowa nie działałaskorelowane z tym gatunkiem. Wydawało się Dmitrijowi, że teatr dramatyczny dał reżyserowi więcej możliwości. Przecież tam aktorzy nie kojarzą się z wokalem. Po ukończeniu GITIS młody człowiek dostał pracę w Rosyjskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie.
Ale wszystko zmieniło się w 1998 roku, kiedy Dmitrywystawił swój debiutancki spektakl operowy w Nowosybirsku. Była to światowa premiera na podstawie dzieła „Młody Dawid” V. Kobekina. Spektakl stał się bardzo ważnym wydarzeniem kulturalnym.
Nauczyciele
Twórczość bohatera tego artykułu jest jasnaprzykład tego, co nazywa się „teatrem reżyserskim”. Dmitrij sceptycznie odnosi się do dokonań swoich poprzedników w dziedzinie opery. W dziedzinie reżyserii operowej otwarcie mówi o Rosji jako o „kraju trzeciego świata”, który „nie rozumiał, przeoczał” wszystko, czego od dawna doświadczano na Zachodzie.
Czerniakow uważa swoich „nauczycieli”przedstawiciele takiego kierunku kina skandynawskiego jak „Dogma”. Przeważała w latach 90. i koncentrowała się na odrzuceniu złożonego montażu, scenografii, połączonego filmowania i innych powściągliwości.
Własne podejście
Dmitrij wybrał dla siebie minimalizmCzerniakow. Reżyser, którego życie osobiste zostanie opisane poniżej, stara się przede wszystkim interpretować scenę jako przestrzeń do zabawy. Według niego, jeśli linia, którą rozpoczął, zostanie doprowadzona do logicznego końca, na scenie pozostanie tylko dywan i dwa krzesła. Będzie to finał zarówno Chovanshchina, jak i Eugeniusza Oniegina.
Warto zauważyć, że kiedy reżyser rozpoczynał swoją podróżw operze z nowym utworem nie współpracował już ze współczesnymi kompozytorami. Czerniakow wystawiał klasyczne arcydzieła przeszłości. Ale młody człowiek przedstawił je w zupełnie nieoczekiwany sposób.
Oryginalne produkcje
Dla prawie wszystkich swoich występów DmitrySam Czerniakow opracowuje scenografię i kostiumy. A jego interpretacje klasycznych arcydzieł operowych zawsze zadziwiają publiczność. Co więcej, swoboda działania reżysera widoczna jest nie tylko w samym spektaklu, ale nawet w historii. Na przykład opera Życie za cara, której premiera odbyła się w Teatrze Maryjskim, wywołała u wielu widzów dysonans poznawczy. Entourage i kostiumy wiązały jej akcję z XX wiekiem. A to stało w całkowitej sprzeczności z polską charakterystyką muzyczną obozu wroga.
Dmitrij Czerniakow bardzo często przenosi akcjearcydzieła klasyki w czasach nowożytnych. To jedna z jego ulubionych technik. Tak też zrobił z „Tristanem i Izoldą” i „Aidą”, w których nie było nawet śladu starożytnego Egiptu.
Osobno warto zauważyć „Katerina Izmailova”,wystawiony przez Czerniakowa w niemieckim Duisburgu. Dmitry zastąpił dom kupca nowoczesnym biurem, a sypialnię głównego bohatera uczynił w stylu azjatyckim. Finał występu również był nieoczekiwany. Po masakrze Sonetki główny bohater nie popełnia samobójstwa. Dziewczyna zostaje śmiertelnie pobita przez strażników.
Inne występy zagraniczne
„Katerina Izmailova” to nie jedyna operaktóry został wystawiony poza Rosją przez Dmitrija Czerniakowa. Reżyser stał się autorem kilku kolejnych spektakli. W Berlinie wystawił Borysa Godunowa, w Madrycie Makbeta, w Zurychu Enufu, w Mediolanie Hazardzistę. Dmitry zawsze pozostaje wierny sobie, badając znane wszystkim prace z bardzo nieoczekiwanego punktu widzenia. Tak więc w Makbecie reżyser zastąpił wiedźmy ulicznym tłumem, który skłania bohatera do morderstwa. A w „Borysie Godunowie” po podniesieniu kurtyny przed publicznością pojawia się zburzony budynek Moskiewskiego Centralnego Telegrafu na ulicy Tverskaya ...
Krytyka
Innowacja reżysera często szokuje publiczność,tworzenie dość dziwnych sytuacji. Na przykład po wydaniu w bawarskiej operze Dialogów karmelitów F. Poulenca spadkobiercy kompozytora zażądali usunięcia spektaklu z repertuaru. A w 2006 roku Galina Vishnevskaya była tak oburzona produkcją Eugeniusza Oniegina w Teatrze Bolszoj, że odmówiła tam świętowania swoich 80. urodzin. Z tego, co dzieje się na scenie, śpiewaczkę operową ogarnęła rozpacz.
Życie osobiste
Dmitrij Czerniakow woli o niej nie mówić. Dlatego nie ma informacji o życiu osobistym reżysera. Jedyną rzeczą jest to, że w Runecie krążą plotki, że ma niekonwencjonalną orientację.
