Początki kultury Mezopotamii
Prawdopodobnie rozwój sztuki i kulturyPromowało go wiele różnych ludzi na jednym terytorium. Kultura sumeryjska rozwijała się także po upadku dynastii władców, a Persowie i Syryjczycy wywierali również swój wpływ. To Sumerowie stali się założycielami języka pisanego kraju. Pismo klinowe miało ogromny wpływ na sztukę starożytnej Mezopotamii, ponieważ dzięki temu stylowi pisania powstały nie tylko dokumenty rządowe i traktaty naukowe, ale także dzieła sztuki, teksty religijne i poetyckie, z których część przetrwała do dziś.
Sumerowie położyli podwaliny pod naukęrozwój państwa, stworzyli systemy irygacyjne i fortyfikacje miejskie. Przez dwa tysiące lat pne sztukę Mezopotamii reprezentowały dzieła użytkowe i wizualne, literackie i muzyczne
eseje.
Architektura Mezopotamii
Ciągłe wojny doprowadziły do tego, że głównykierunek architektury został wezwany do tworzenia twierdz. Charakterystycznymi cechami mezopotamskich miast były potężne bramy, ufortyfikowane drzwi i ramy, ciężkie kolumny. Babilończycy przynieśli lwy z brązu u drzwi. Ponadto pojawiły się formy architektoniczne, takie jak wieże i kopuły, a także łuki. Domy budowano z gliny i cegły, z reguły w centrum miasta znajdował się ziggurat.
Świątynie ziggurat były przeznaczone dla wierzącychktórzy mogliby tam przyjść i przynieść dary Bogu. To sztuka architektoniczna Mezopotamii stworzyła jedną z najsłynniejszych świątyń w historii - Wieżę Babel. Była to konstrukcja złożona z siedmiu wież, umieszczonych jedna na drugiej, a na szczycie znajdowało się sanktuarium boga Marduka. Kolejnym ważnym budynkiem jest brama bogini Isztar. Babilon, wówczas największe miasto stanu, był wypełniony wieloma pałacami i świątyniami, ale potężna brama, ozdobiona niebieskimi płytami z wizerunkami byków i smoków, wyróżniała się spośród innych obiektów architektonicznych.
Gliptyka
Sztuka Mezopotamii przetrwała do dziś wgliptyka. Są to wypukłe, zaokrąglone rzeźbiarskie obrazy, z reguły wyryte w kamieniu (pieczęcie, pierścienie, wazony, naczynia, płaskorzeźby), wykonane zgodnie z kanonami. Postać osoby zawsze była przedstawiana z nosem z profilu, nogami z boku i oczami z przodu. Sztuka nie odzwierciedla rzeczywistości, ale przyjęty kanon, pewną tradycję sztuki. Góry i drzewa zostały również przedstawione konwencjonalnie i symetrycznie. Prace odzwierciedlają nie indywidualność twórcy, ale jego umiejętność tworzenia rzeźb zgodnie z ogólnym kanonem. Dlatego, zgodnie z zachowanymi próbkami gliptyków, można oceniać oryginalną kulturę sumeryjską jako całość, a nie o jej poszczególnych mistrzach.
