Nie można sobie wyobrazić lingwistyki rosyjskiejbez tak znaczącego naukowca jak Viktor Vladimirovich Vinogradov. Językoznawca, krytyk literacki, człowiek edukacji encyklopedycznej, pozostawił znaczący ślad w doktrynie języka rosyjskiego, zrobił wiele dla rozwoju współczesnej humanistyki i wychował galaktykę utalentowanych naukowców.
Początek podróży
Victor Vladimirovich Vinogradov urodził się 12 stycznia1895 w Zaraysku, w rodzinie duchownego. W 1930 r. Jego ojciec został represjonowany i zmarł na emigracji w Kazachstanie. Mama, która poszła na wygnanie za męża, również zmarła. Rodzinie udało się stworzyć silny głód edukacji w Victorze. W 1917 r. Ukończył jednocześnie dwa instytuty w Piotrogrodzie: historyczno-filologiczny (Zubowski) i archeologiczny.
Droga do nauki
Victor Vladimirovich Vinogradov jako studentpokazał genialne osiągnięcia naukowe. Natychmiast po ukończeniu studiów został zaproszony do kontynuowania nauki w Instytucie Piotrogrodzkim, początkowo był zaangażowany w historię schizmy kościelnej, napisał artykuł naukowy. W tym czasie został zauważony przez akademika A. Szachtmatowa, który dostrzegł ogromny potencjał na początku nauki i zdecydował, że Winogradow powinien zostać przyjęty jako stypendysta przygotowujący rozprawę w literaturze rosyjskiej. W 1919 r. Pod kierunkiem A. Szachmatowa napisał pracę magisterską na temat historii dźwięku [b] w dialekcie północno-rosyjskim. Następnie ma możliwość zostania profesorem w Instytucie Piotrogrodzkim, na tym stanowisku pracował przez 10 lat. Po śmierci A. Szachtmatowa w 1920 r. Wiktor Władimirowicz znajduje nowego mentora w osobie wybitnego językoznawcy L.V. Shcherba.
Osiągnięcia w krytyce literackiej
Winogradow był jednocześnie zaangażowany w językoznawstwo ikrytyka literacka. Jego prace stały się znane w szerokich kręgach inteligencji piotrogrodzkiej. Pisze szereg interesujących prac o stylu wielkich rosyjskich pisarzy A.S. Puszkin, F.M. Dostojewski, N.S. Leskova, N.V. Gogol. Oprócz stylistyki interesował się aspektem historycznym w badaniach dzieł literackich. Opracowuje własną metodę badawczą, która opiera się na szerokim zaangażowaniu kontekstu historycznego w badanie cech dzieła literackiego. Uważał, że ważne jest przestudiowanie specyfiki stylu autora, co pomoże wniknąć głębiej w intencje autora. Później Vinogradov tworzy harmonijną doktrynę kategorii obrazu autora i jego stylu, która była na styku krytyki literackiej i językoznawstwa.
Lata prześladowań
W 1930 r. Wiktor Władimirowicz Winogradowwyjeżdża do Moskwy, gdzie pracuje na różnych uniwersytetach. Ale w 1934 r. Został aresztowany w tak zwanej „sprawie słowiańskiej”. Niemal bez śledztwa Winogradow został zesłany na Wiatkę, gdzie spędził dwa lata, a następnie pozwolono mu przenieść się do Możajska, a nawet nauczać w Moskwie. Musiał mieszkać nielegalnie ze swoją żoną, narażając oba na ryzyko.
W 1938 r. Zabroniono mu uczyć, ale potempo tym, jak Wiktor Władimirowicz pisze list do Stalina, zwracają mu rejestrację w Moskwie i prawo do pracy w Moskwie. Dwa lata minęły stosunkowo spokojnie, ale kiedy rozpoczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana, Winogradow, jako niewiarygodny element, został wysłany do Tobolska, gdzie pozostał do lata 1943 r. Przez te wszystkie lata, pomimo codziennych nieporządków i ciągłego strachu o swoje życie, Wiktor Władimirowicz nadal pracuje. Pisze historie o pojedynczych słowach na małych arkuszach, które często znaleziono w archiwum naukowca. Po zakończeniu wojny życie Winogradowa poprawiło się, a on, wracając do Moskwy, zaczął ciężko i owocnie pracować.
Lingwistyka jako powołanie
Victor Vladimirovich Vinogradov podbił światuznanie w językoznawstwie. Obszar jego zainteresowań naukowych leżał w zakresie języka rosyjskiego, stworzył własną szkołę naukową, która opierała się na poprzedniej historii językoznawstwa rosyjskiego i otworzyła szerokie możliwości opisu i systematyzacji języka. Jego wkład w rosyjskie studia jest niezwykle duży.
Winogradow zbudował doktrynę gramatyki rosyjskiejjęzyk, w oparciu o poglądy A. Szachmatowa, rozwinął teorię części mowy, która została przedstawiona w podstawowym dziele „Współczesny język rosyjski”. Ciekawe są jego prace dotyczące języka fikcji, które łączą zasoby językoznawstwa i krytyki literackiej i pozwalają głęboko wniknąć w istotę dzieła i styl autora. Ważną częścią dziedzictwa naukowego są prace z tekstologii, leksykologii i leksykografii, zidentyfikował główne typy znaczenia leksykalnego, stworzył doktrynę frazeologii. Naukowiec był częścią grupy, która opracowała słownik akademicki języka rosyjskiego.
Znakomita praca
Wybitni naukowcy o szerokim polu zainteresowań naukowychczęsto tworzą znaczącą pracę w kilku obszarach, na przykład Wiktor Winogradow. „Język rosyjski. Doktryna gramatyczna słowa „,” O języku fikcji ”,„ O fikcji ”- te i wiele innych prac przyniosły naukowcowi sławę i połączyły możliwości badawcze stylistyki, gramatyki i analizy literackiej. Znaczącym dziełem jest niepublikowana książka „Historia słów”, którą V.V. Winogradow całe życie pisał.
Ważną część jego spuścizny stanowią prace nadskładnia, książki „Z historii nauki rosyjskiej składni” i „Podstawowe pytania o składnię zdania” stały się ostatnią częścią gramatyki Winogradowa, w której opisał główne typy zdań, wyróżnił rodzaje związków składniowych .
Prace naukowca zostały nagrodzone Nagrodą Państwową ZSRR.
Kariera naukowca
Vinogradov Victor Vladimirovich, biografiaktóra od zawsze kojarzyła się z nauką akademicką, pracowała dużo i owocnie. Od 1944 do 1948 był dziekanem wydziału filologicznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, gdzie przez 23 lata kierował katedrą języka rosyjskiego. W 1945 roku został wybrany akademikiem Akademii Nauk ZSRR, pozostawiając stanowisko członka korespondenta. Od 1950 roku przez 4 lata kierował Instytutem Lingwistyki Akademii Nauk ZSRR. A w 1958 roku akademik Wiktor Władimirowicz Winogradow został szefem Instytutu Języka Rosyjskiego Akademii Nauk ZSRR, który będzie kierował przez ponad ćwierć wieku. Ponadto naukowiec zajmował wiele stanowisk publicznych i naukowych, był zastępcą, członkiem honorowym wielu akademii zagranicznych oraz profesorem na uniwersytetach w Pradze i Budapeszcie.
V.V. zmarł. Vinogradov 4 października 1969 w Moskwie.
