Przypowieść to krótka, pouczająca historiagdzie moralność jest zawsze obecna. Nie można sobie wyobrazić procesu wychowawczego w szkole i przedszkolu bez przypowieści o pracy. Z pomocą małej pouczającej historii możesz sprawić, że Twoje dziecko będzie chciało pracować, być odpowiedzialne, kierownicze i uczciwe.
Dla wielu znanych nauczycieli przypowieści o pracy iciężka praca stała się głównym narzędziem wychowania młodego pokolenia. Na przykład V. Sukhomlinsky, Makarenko za każdym razem podkreślał potrzebę pouczających opowieści, z których dzieci wyciągną wnioski, wybiorą model zachowania, który będzie dla nich właściwy.
Przypowieści o pracy dla uczniów
Trzeba uczyć, dyskretnie uczyć dzieci, a niekładąc nacisk na dobro i zło. Analizując to, co usłyszał od osoby dorosłej, student musi samodzielnie wyciągnąć wnioski, nazwać te pozytywne strony bohaterów, którymi będzie podążał w swoim życiu.
Petya i ptak
Pewnego razu babcia postanowiła wybrać się na spacer ze swoim wnukiem Petyąprzez wiosenny las. Spacer miał być przyjemny, każdy chciał czerpać maksimum przyjemności z wiosennej przyrody. Idąc do lasu, moja babcia zabrała ze sobą mały koszyk z wodą i jedzeniem.
Kiedy wychodzili z domu, babcia zaproponowała, że zaniesie ten kosz do Petyi. Wkrótce ten ciężar stał się dla niego nie do zniesienia, położył go, a następnie pociągnął. W końcu babcia wzięła koszyk i sama go niosła.
Przybywając do lasu, babcia i Petya uległy rozkładowipolana i zaczął przygotowywać kanapki. Ptaki śpiewały piosenki, słońce świeciło i ogrzewało nas swoimi promieniami. Na jednym z drzew Petya zauważył ptaka robiącego gniazdo. Obserwując ją, zobaczył, że ten ptak nieustannie lata i nosi 1 włos na swoje gniazdo.
Obserwował przez długi czas, jak ptak tam leciał iw końcu zapytał moją babcię: "Czy taki mały ptak wykonuje tysiące lotów ze względu na swoje przytulne gniazdo?" Na co ona odpowiedziała: „Tak, bo jest pracowita”.
Po jedzeniu i odpoczynku Petya wstał i wziął kosz, aby sam przynieść go do domu.
Winorośl i właściciel
Przypowieści o pracy zostały opracowane z myślą o dzieciach w różnych okresach rozwoju społeczeństwa. Historie renesansu były ciekawe i oryginalne. Jeden z nich został napisany przez Leonarda da Vinci.
Wiosną chłop ostrożnie i z szacunkiem opiekował się swoimi winogronami, nieustannie je otaczał, wiązał, zakładał mocne podpory, pozwalając mu swobodnie rosnąć.
Widząc tak hojną troskę i miłość, winorośl odpłaciła cudownym zbiorem winogron. Były soczyste, aromatyczne, duże i smaczne.
Po zebraniu wszystkich zbiorów chłop zdecydował, że onpotrzebne są nie tylko bukiety, ale także chrust do rozpałki. Wykopał wszystkie rekwizyty, przyciął winogrona do samej podstawy, mając nadzieję, że wiosną znów da mu miłość.
Ale wiosną cud się nie wydarzył. Niedbałe, pocięte winogrona zamarzły, a chłop został bez plonu.
Dwa wilki
Przypowieść o pracy dzieci w wieku szkolnym powinna być oparta na opowieściach o zwierzętach, baśniowych bohaterach. Następująca przypowieść byłaby doskonałą opcją.
Każda osoba łączy w sobie dwa wilki: dobry i zły, ciężką pracę i lenistwo. Każdego dnia te wilki walczą między sobą, pozwalając człowiekowi pracować lub odpoczywać, pomagać lub szkodzić.
Ale który z wilków ostatecznie wygrywa?
Tylko wilk, którego każda osoba karmi i pielęgnuje, zawsze wygrywa.
Wrona i zając
Zając biegnie przez las i widzi wronę siedzącą na drzewie. Podchodząc bliżej, pyta:
- Czy można siedzieć cały dzień i nic nie robić?
Na co wrona odpowiedziała, że jest to możliwe.
Zając usiadł obok niego i siada, patrzy - wilk biegnie. Zobaczył zająca, podszedł i zjadł go bez żadnych problemów. Wrona spojrzała na to z gałęzi i powiedziała:
- Każdy może siedzieć i nic nie robić, ale nikt nie wie, kiedy i kto to zje!
Przypowieści o pracy są świetną opcjąwychowywanie dziecka. Należy je w domu mówić w sposób dyskretny, uczyć i skupiać na błędach. To właśnie takie postrzeganie przez dziecko momentów wychowania pozwoli mu samodzielnie wyciągnąć własne wnioski, wybrać dla siebie model dalszego zachowania. Za pomocą przypowieści o pracy można nie tylko nauczyć dziecko pracy i odpowiedzialności za swoje czyny, ale także nadać mu zasady dobrych manier, umiejętności mówienia i działania tylko za pomocą słów.
