Według The New York Times, Johann Sebastian Bachzajęła pierwsze miejsce na liście najbardziej wpływowych kompozytorów na świecie. Jego muzyka zainspirowała Beethovena i Mozarta do stworzenia swoich największych dzieł. Spuścizna samego Bacha to ponad tysiąc utworów, obejmujących wszystkie gatunki muzyczne, z wyjątkiem opery. Nazywany jest wytrawnym mistrzem polifonii.
Gatunki muzyki Bacha
Johann Sebastian rozpoczął swoją karierę od pisaniaJednak muzyka kościelna w tradycyjnych gatunkach religijnych szybko przeniosła się do bardziej świeckich. W muzyce świeckiej Bach odnalazł dla siebie tę wolność ekspresji, której brakowało mu w muzyce kościelnej.
Początkowo Bach naśladował dzieła innychkompozytorów, a następnie zaczęli łączyć różne gatunki w jednym utworze. Fuga pozwoliła Bachowi pokazać geniusz polifonii, suity ujawniły emocjonalną głębię i potrzebny był tylko jeden instrument.
Bach pisał muzykę dla wielu różnychinstrumenty, mimo że za życia słynął z wirtuozowskiej gry na organach. Kompozytor napisał wiele utworów na flet, skrzypce, klawesyn i clavier.
Apartamenty na clavier
Jego twórczość przyczyniła się do rozwoju muzyki świeckiejzupełnie nowy poziom, co widać szczególnie wyraźnie w kolekcjach kompletów na clavier. W sumie ukazały się trzy z nich: „suity francuskie”, „suity angielskie” i „Partitas for clavier”.
W całej swojej karierze Bachpoprawił strukturę i zawartość suity, dodając coraz to nowe partie, zmieniając instrumenty i pogłębiając brzmienie. W zbiorach tych znajdują się suity, nad którymi kompozytor pracował w latach 1718-1730. Różnią się formą, składem i treścią.
Każda kolekcja zawiera 6 apartamentów o tym samymprojekt - składają się z czterech głównych części. W każdym z cykli kompozytor dodaje dodatkowe części, np. preludia. Francuskie suity Bacha wyróżniają się prostotą kompozycji i łatwością wykonania.
Co to jest apartament?
Pakiet jest tłumaczony z francuskiego jako„podciąg”. Historycznie suita składała się z kilku części muzycznych, silnie ze sobą kontrastujących. Konstrukcja ta została zaczerpnięta z tradycji łączenia tańców - powolnych i uroczystych zaraz po tych żywych i lekkich.
Wtedy apartament stał się mniej skontrastowany. Standardowy skład suit kameralnych ukształtował się w XVII wieku w Niemczech, częściowo wzmocniony przez samego Bacha. Dziś kompozycja składa się z czterech części:
- allemand;
- kurant;
- sarabanda;
- giga.
Każda z tych części to stary taniec.
Elementy pakietu
Allemande to nazwa tańca szczególnie popularnegow okresie baroku. Pochodzi od francuskiego słowa allemande, które oznacza „niemiecki”. Korzenie tego protoplasta walca pochodzą z XVI wieku w Niemczech. Francuskie suity Bacha wyróżniają się tym, że kompozytor dużo eksperymentował z allemandem, nadając mu niekiedy brzmienie preludium.
Couranta - taniec francuski, popularny w XVIwieku, charakteryzujący się szybkim tempem. Za czasów Jana Sebastiana Bacha Kurant stracił na popularności, pozostał jednak elementem suity, w której kompozytor skoncentrował emocjonalny ładunek utworu.
Sarabande to hiszpański taniec ludowy.Jej pierwotna forma była zbyt frywolna i szczera, a kościół nie zabraniając jej, postanowił ją uszlachetnić, zamieniając w melodię żałobną o obniżonym tempie. W czasach Bacha sarabanda znów stała się popularna, ale w znacznie „kultywowanej” formie.
Gigue - kolejny taniec epoki baroku, korzeniektóre pochodzą z Anglii. To jedyny element suity, który nigdy nie był tańcem wyższych sfer. Pierwsza francuska suita c-moll wyróżnia się tym, że Bach całkowicie zmienił tempo koncertu.
Oprócz tych czterech obowiązkowych części suita może zawierać preludium i część dodatkową, graną zwykle pomiędzy dwoma ostatnimi.
Francuskie suity Bacha
Sam kompozytor nie nadał nazw swoim suitom,Pierwszy biograf Bacha, Johann Forkel, nazwał je „francuskimi”. Wspomniał, że te sześć utworów zostało napisanych w stylu francuskiego klawesynu.
Ze wszystkich suit napisanych przez kompozytoraFrancuskie są najprostsze w treści i wykonaniu. Nie są one jednak tak proste w kompozycji jak angielskie, ani tak złożone jak partity skomponowane przez Bacha. Suity francuskie, których allemand czasem przypomina preludium, poza odchyleniami od zwykłego rytmu, zawierają jeszcze kilka opcjonalnych partii pomiędzy sarabandą a gigue. Chociaż kompozytor zawsze pozostawał wierny standardowemu schematowi: najpierw allemand, potem gongu, potem sarabanda, po którym jeden lub więcej elementów dodatkowych, a na końcu suity - gigue.
Zawartość cyklu suit francuskich
Cykl suit francuskich składa się z sześciu utworów, różniących się numerami lub nazwami kluczy:
- Pierwsza to suita d-moll. Składa się z allemande, chime, sarabanda, menuet i gigi. Co więcej, ten ostatni ma zupełnie inne tempo – 2/2.
- Drugi to suita c-moll. W nim, pomiędzy Sarabandą a Jigue, znajdują się trzy opcjonalne części - jedna aria i dwa menuety.
- Trzecia to suita francuska h-moll. Niebanalna suita z trzema dodatkowymi częściami, gawotem, menuetem i trio.
- Czwarta to suita Es-dur. Oprócz głównych części zawiera również gawot, arię i menueta.
- Piąta - suita G-dur. W nim pomiędzy dwoma ostatnimi obowiązkowymi elementami znajdują się gawot, lura i burré.
- Szósta to suita E-dur z dodatkowym gawotem, polonezem, burre i menuetem.
Pomimo tego, że Bach nie stronił od zwykłychkompozycje, jego suity pełne są typowych dla kompozytora innowacji i wpływów z zewnątrz. Są pełne nowych rytmów, melodii, a nawet polifonii. Pomiędzy Sarabandą a Gigue słychać gawot, poloneza czy menueta, a sama Sarabanda we wszystkich sześciu suitach jest niezwykle melodyjna i emocjonalna.
