Ostatnia jesień w Moskwie była bardzo fajna.Prawie każda osoba podążająca za życiem teatralnym uśmiechnęła się. Legendarny program „Singing in the Rain” został wystawiony w mieście. Recenzje musicalu zarówno od krytyków, jak i od zwykłych widzów sprawiają, że myślisz.
Narodziny legendy
W 1952 r. Na ekranach amerykańskich telewizorówpojawiła się komedia, której fabuła miała przejść przez wieki i pozostać na liście najlepszych taśm muzycznych na świecie. Wielu krytyków tej epoki zauważyło, że film opowiada o biografii Hollywood. Rzeczywiście obraz „Singing in the Rain” mówi o przejściu z filmu niemego do dźwiękowego. Dyrektorami byli Stanley Donen i Gene Kelly. Należy zauważyć, że drugi również odegrał ważną rolę.
Historia rozgrywa się w 1927 roku.U szczytu popularności filmy nieme, gwiazdy ekranowe - Don Lockwood i Lina Lamont. Publiczność uważa, że aktorzy wyglądają pięknie nie tylko na planie, ale także w prawdziwym życiu. W związku z tym dziennikarze przypisują bohaterom burzliwy romans. W rzeczywistości Don nie sprzeciwia się swojemu partnerowi.
Podsumowanie
Główny bohater zapoznaje się z prostym, aleutalentowana aktorka, która podbija scenę teatralną. To jest Katie Seldon. Dzięki swojej skromności, poczuciu humoru i swobodzie dziewczyna podbija serce mężczyzny. Tak więc główna linia miłosna obrazu „Singing in the Rain” jest powiązana. Opinie publiczności są jednomyślne: jest to jedna z najlepszych par scenicznych.
W tej chwili dźwiękfilm. Firma Don, dla której pracuje, również postanawia nakręcić film z głosem. Okazuje się jednak, że ich gwiazda Lina jest piskliwą dziewczyną i całkowicie pozbawioną słuchu muzycznego. Dlatego Lockwood i jego najlepszy przyjaciel Cosmo Brown postanawiają nieznacznie zmienić taśmę, która ma zostać wydana. Zamiast brzydkiego dialektu Lamont zabrzmi słodki głos Katie Seldon. Przebiegła i pozbawiona skrupułów Lina dowiaduje się o eksperymencie i zaczyna przekręcać swoje intrygi.
Problemy reinkarnacji
W związku z tym podstawa musicalu teatralnegoumieścić fabułę słynnego filmu. Po raz pierwszy na scenie zdjęcie to zostało odtworzone w mglistym Londynie w 1983 roku. I dopiero po 2 latach historia „Singing in the Rain” trafiła na Broadway. Recenzje były bardzo pozytywne. Do tańca i muzyki dołączyło wiele nowych produktów.
Oczywiście początkowo reżyserzy długo zastanawiali sięna temat przenoszenia scen z filmu do teatru. Deszcz spowodował szczególnie wiele problemów. Podczas kręcenia filmu do wody dodano mleko, aby krople były lepiej widoczne na filmie. Ale znacznie trudniej jest wywołać prysznic w zamkniętym, pełnym ludzi teatrze. Jednak wysiłki twórców musicalu zakończyły się sukcesem, a widz otrzymał nowy, całkowicie unikalny produkt.
Zespół specjalistów
Utalentowani pracownicy teatru stworzyli musical z filmu „Singing in the Rain”. Recenzje były wszechstronne, ale wszystkie chwaliły oryginalny pomysł autorów.
Od 2015 roku ciesz się pomysłową inscenizacjąmożliwe w stolicy Rosji. Producentem był Dmitrij Bogaczew. Jest także szefem firmy Stage Entertainment Theatre Company. Więcej niż jeden klasyczny musical wyszedł spod jego kierownictwa.
Obsada jest nie mniej interesująca.Rolę dona dzielą Andrei Karh i Stanislav Chunikhin. Obraz kapryśnej i piskliwej Liny ucieleśniają Maria Olkhova i Anastasia Stotskaya. Romantyczna Katie jest postacią Julii Ivy. W musicalu pojawili się także Mikhail Shatz i Tatyana Lazareva. Jednak Aptekarzowi rzymskiemu najbardziej podobało się Cosmo Brown.
Sekrety za kulisami
Teatr „Rosja” („Singing in the Rain”) prezentuje wyjątkowy spektakl. Recenzje krytyków i gości na temat pracy tej areny zawsze były pełne komplementów.
Kierownictwo lokalu przyznało, że codziennie odponad 12 ton wody spływa bezpośrednio na podłogę. Oczywiście można było uzyskać wizualny efekt opadów, ale właśnie taka atmosfera i pogoda ujawniają romantyczny charakter bohatera.
Warto zauważyć, że ubrania były stylizowaneLata 30. ubiegłego wieku. Wszystkie stroje dla rosyjskich artystów zostały uszyte specjalnie na zamówienie w londyńskich warsztatach. W sumie na spektakl używa się około 250 kostiumów. Niektórzy bohaterowie zmieniają swoje ubrania dziesięć razy w jednym przedstawieniu.
Entuzjastyczni widzowie twierdzą również, że na scenie może być tak wiele postaci, że nie można brać pod uwagę strojów, makijażu i ruchów wszystkich aktorów. Musimy być zadowoleni z dużego obrazu.
Komentarze gwiazd
Premiera odbyła się 3 października.Miastem, które gościło „Śpiew w deszczu” jest Moskwa. Recenzje widzów były pozytywne. Należy zaznaczyć, że na pierwszym seansie na sali siedzieli popularni aktorzy, którzy surowo i obiektywnie oceniali pracę swoich kolegów.
Na przykład rosyjska aktorka i prezenterka telewizyjnaStrizhenova Ekaterina przyszła do teatru z całą rodziną. Była zachwycona produkcją. Kobieta zauważyła, że ze wszystkich postaci najbardziej zaskoczyła ją Lina Lamont, w której rolę grała Anastasia Stotskaya. Aktorka wie z własnego doświadczenia, jak trudno jest złamać głos i przez kilka godzin mówić w czyjejś intonacji.
Inne gwiazdy wzięły udział w musicalu „Singing Underdeszcz. " Odpowiedzi publiczności, która często sama występuje na scenie, są bardzo interesujące dla zwykłych obywateli. Inny słynny gość, Nonna Grishaeva, powiedziała, że spędziła kilka godzin, przyglądając się talentowi rywalizującemu z Broadwayem. Zauważyła, że to, co robili aktorzy na scenie, było prawdziwą magią.
Pierwsze wrażenie
Bajeczna energia czeka na publiczność i przed wejściemteatr. Na ferie zimowe podwórko udekorowano girlandami i lampkami. Goście zwracają uwagę, że atmosfera jasnych lat 30. XX wieku jest wyczuwalna już od drzwi. Pracownicy noszą oryginalne kostiumy, a ściany zdobią fotografie znanych aktorów z Hollywood. Publiczność podziela: warto przyjść do teatru wcześniej, bo jeśli się spóźnisz, na salę wejdą dopiero po 20 minutach przedstawienia.
Najlepiej mogą opowiedzieć o musicalu „Śpieww deszczu ”recenzje. Najlepsze miejsca do oglądania znajdują się w centrum. Swoje opinie pozostawiają też niezadowoleni widzowie, a część negatywnego nastawienia wiąże się z lokalizacją. Najgorsze jest siedzenie na samej krawędzi, ponieważ część sceny nie jest stamtąd widoczna. W związku z tym, zdaniem widzów, obraz wizualny nie jest symetryczny.
Negatywne emocje
Nie każdemu podoba się ta praca.Publiczność, która często bywa na podobnych przedstawieniach, narzeka, że dialogi są bardzo proste, humor jest napięty, a żarty ze sceny często są ignorowane przez publiczność. Ponadto niektórzy odwiedzający uważają, że cena biletu jest zbyt wysoka.
Widzowie często zauważają, że aktorzy zapomnieli, że „Singing in the Rain” to musical. Recenzje dotyczące śpiewu niektórych postaci są skrajnie negatywne.
Są też złe komentarze na temat tancerzy. Goście zauważają, że czasem wśród profesjonalistów są amatorzy. Ich niepewne kroki psują całe wrażenie aktu choreograficznego.
Czasami goście mówią, że brakowało im chęci do występów. Tańce były szczególnie wyuczone i bezbarwne.
Ładunek dodatni
Jednak ci, którzy nie zauważają drobnych kłopotów,jesteśmy przekonani, że każdy, kto ma okazję, powinien obejrzeć „Singing in the Rain” (musical). Recenzje pracy scenarzystów, reżyserów i aktorów są pozytywne.
Wielu odwiedzających jest przekonanych, że rosyjska trupazasługuje na pochwałę, ponieważ produkcja rodaków niewiele różni się od ich kolegów z Broadwayu. Przede wszystkim goście mówią, że musical jest bardzo dobry i zabawny. Nie ma w tym wulgarności i zła. Możesz iść na przedstawienie z dziećmi.
Szczególnie często podziwiają twórczość Stockiej.Chwalona jest także Yulia Iva, odtwórczyni roli Katie. Jednak przede wszystkim publiczność uderzyła twórczość Romana Aptekara. Zaskakująco sprytnie wykonał numer „Laugh”, którego publiczność podzieliła.
Podaje się gości siedzących w pierwszych trzech rzędachpłaszcze przeciwdeszczowe, nie bez powodu. Podczas ulewy na scenie aktorzy tańcząc rozpylają dużo wody. Należy jednak zauważyć, że cienkie płaszcze przeciwdeszczowe nie chronią przed deszczem. Jednak entuzjastyczni widzowie nie zwracają uwagi na mokre ubrania.
