Zbadanie pytania, jakie są czynnikiprodukcja należy do pewnego rodzaju świętych krów teorii ekonomii, która uważa je za zasoby, które są w jakiś sposób przyciągane do działalności produkcyjnej. Tradycyjnie pojęcie czynników produkcji obejmowało takie składniki, jak praca, ziemia i kapitał. W drugiej połowie XX wieku dodano informacje o tych elementach. Ponadto niektórzy badacze wyodrębnili talent przedsiębiorczości z pojęcia „pracy” jako oddzielny wskaźnik.
Analiza procesów zachodzących we współczesnej gospodarce daje podstawy do stwierdzenia, że rozważenie struktury czynników produkcji wymaga obecnie pewnego uzupełnienia i doprecyzowania.
Jeśli weźmiemy pod uwagę, jakie są czynnikiprodukcja z punktu widzenia trendów panujących we współczesnej gospodarce staje się dość oczywiste, że np. marketing stał się zupełnie niezależnym i ważnym czynnikiem, którego rolę w warunkach nasilającej się konkurencji trudno przecenić.
Na pierwszy plan wysuwa się tutaj zadanie zaspokojenia potrzeb rynku, co ogranicza stosowanie administracyjnych metod zarządzania, a tym samym zwiększa demokrację rynkową i profesjonalizm.
Klasyczny model zawodów przedstawia się następująco:„Obniż cenę, popraw jakość, zapewnij kupującemu dodatkowe korzyści (w postaci płatności, zaopatrzenia, konserwacji itp.)”. Ponadto realizacja funkcji konkurencji i pozytywne konsekwencje jej przejawów w dynamice relacji ceny konsumpcji do jakości dóbr, po pierwsze, prowadzi do obiektywnej potrzeby kształtowania otoczenia konkurencyjnego. I powinno to być zrobione nie tylko w interesie producentów surowców, ale przede wszystkim konsumentów, a po drugie, połączy bezpośrednio funkcje konkurencji z jej własnymi korzyściami, zarówno dla firm, jak i dla wytwarzanych przez nie produktów. W tym przypadku całkiem właściwe jest uwzględnienie przewag konkurencyjnych przedsiębiorstwa w czynnikach produkcji społecznej.
Wraz z postępem technologicznyminnowacje produkcyjne i zarządcze, a także globalizacja konkurencji krajowej i międzynarodowej, teoria przewag komparatywnych czynników produkcji, których jest pod dostatkiem, sam problem, który dotyczy czynników produkcji, przestaje spełniać współczesne wymagania nauka. Obecnie coraz większe uznanie zyskuje nowa teoria przewagi konkurencyjnej. Oznacza to, co następuje:
jeden.Zalety przedsiębiorstwa i produktu nie są już statyczne. Zmieniają się pod wpływem innowacji i procesów inwestycyjnych w technologii i technologii produkcji, metodach zarządzania i formach organizacji, w sposobie promowania towarów na rynkach.
2.Przewaga rynkowa oparta na konkurencji nie jest jedynym mechanizmem. Państwo jest tu uważane za najważniejszy podmiot kształtowania strategii konkurencyjnych i przewag przedsiębiorstwa. Uzupełnieniem mechanizmu rynkowego w tym zakresie jest państwowy mechanizm regulacji stosunków konkurencyjnych i konkurencyjności przedsiębiorstw.
3. Globalizacja gospodarki wymusza na przedsiębiorstwie, tworząc swoje atuty, uwzględnianie nie tylko własnych i branżowych interesów, ale także uwarunkowań krajowych i międzynarodowych.
Wszystko to świadczy o tym, że odpowiadając nana pytanie, co należy do czynników produkcji, możemy z pewnym stopniem pewności stwierdzić, że przewagi konkurencyjne stały się dość namacalnym i odrębnym czynnikiem. Aby je stworzyć, państwo musi podejmować działania mające na celu kształtowanie konkurencyjnego otoczenia i ochronę konkurencji, stymulowanie ciągłego wprowadzania innowacji, optymalizację i poprawę regulacji państwa, z uwzględnieniem trendów rozwojowych gospodarki światowej.
Korzyści te można zdefiniować jakoefektywność przedsiębiorstwa w jakimkolwiek obszarze, co po pierwsze daje mu najlepsze (w porównaniu z konkurencją) możliwości przyciągnięcia i zatrzymania konsumentów, a po drugie pozwala osiągać stabilny zysk i na tej podstawie zapewniać reprodukcję ustalony kapitał.
