Zakład Obuchowskiego jest jednym z wiodących przedsiębiorstw rosyjskiego kompleksu wojskowo-przemysłowego.
Wraz z produkcją i projektowaniemproduktów cywilnych, energetyki jądrowej, przemysłu stoczniowego i innych gałęzi przemysłu, zakład produkuje, projektuje i konserwuje systemy uzbrojenia i sprzęt wojskowy.
Formacja roślin
Po klęsce w wojnie krymskiej 1853-1856stało się jasne, że rosyjska armia i marynarka wojenna wymagają ponownego wyposażenia. W tym celu postanowiliśmy zbudować zakład. Budowa przebiegła bardzo szybko, a rok po rozpoczęciu budowy przeprowadzono pierwsze wytopienie stali.
Zakład otrzymał swoją nazwę na cześć słynnego naukowca w dziedzinie metalurgii Obuchowa. Nawiasem mówiąc, na Ukrainie jest jeszcze jedna fabryka o tej samej nazwie - cegielnia Obuchowskiego.
Budowa fabryki Obuchowa zakończyła się wMaj 1863. Po otwarciu zakład zaczął produkować broń artyleryjską. XIX wieku rozpoczęto tu produkcję płyt pancernych i broni do statków.
Dekretem króla zakład otrzymał własną flagę, którą otrzymał za wkład w rozwój floty.
Przed rewolucją
W fabryce Obuchowa powstała nowoczesna baza produkcyjno-laboratoryjna, a następnie do współpracy zaproszono słynnego metalurga Czernow.
W 1886 roku zakład uznano za najbardziej zaawansowanyprzedsiębiorstwo z Rosji. Wytworzono ogromną różnorodność produktów - od części zamiennych do statków po narzędzia chirurgiczne. Od kół do taboru kolejowego po kopalnie i pociski.
Nie bez niezadowolenia pracowników. W maju 1901 roku doszło do wielkiego strajku, który zakończył się starciami z policją i wojskiem.
Zakład aktywnie uczestniczył w wystawach zagranicznych. Na początku I wojny światowej przedsiębiorstwo stało się jedną z największych hut nie tylko w Imperium Rosyjskim, ale także w Europie.
W 1904 roku zakład Obuchowski został połączony z hutą Aleksandrowskiego. W następnym roku powstał pod nim warsztat do produkcji przyrządów optycznych.
Przed rewolucją praktycznie cała broń dla floty i połowa broni dla sił lądowych była produkowana przez fabrykę Obuchowa.
Sankt Petersburg po jego wybudowaniu wyprzedził Uraldo produkcji wyrobów stalowych. Do pracy zaproszono wielu specjalistów z całego kraju. Zakład zatrudniał około 4 tys. Osób. W 1914 r. Liczba robotników przekraczała 10 tys.
Po rewolucji
Po przejęciu władzy przez bolszewikówkraju, fabryka została przemianowana na fabrykę Piotrogrodu „Bolszewik”. Ta nazwa przetrwała do upadku Związku Radzieckiego. Dopiero po utworzeniu Federacji Rosyjskiej przywrócono jej pierwotną nazwę.
W lutym 1918 r. I do 1920 r. Zakładem zarządzała specjalnie utworzona komisja, a poprzedniego szefa odwołano.
Ale już w grudniu 1917 r. Produkcja została wstrzymana, aw styczniu 1918 r. Wszyscy robotnicy zostali osiedleni. Zakład stał bezczynny przez trzy miesiące, po czym wznowił produkcję.
W latach dwudziestych produkowano na nim nie tylko broń. To tutaj powstał pierwszy krajowy ciągnik i silnik lotniczy.
Biuro konstrukcyjne zakładu stworzyło kilkadziesiąt systemów artyleryjskich oraz pierwszy seryjny czołg MS-1.
Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej
W latach wojny Zakład Obuchowa produkował broń, instalacje artylerii kolejowej i przeprowadzał naprawy sprzętu wojskowego.
W pierwszych miesiącach wojny w fabryce pozostały prawie wyłącznie kobiety, starcy i nastolatkowie - wszyscy zdolni mężczyźni szli na front. Praca nie ustała nawet w nocy.
Kiedy Niemcy zabrali Leningrad na pierścień oblężniczy, Zakład Obronny Obuchowa nie zaprzestał swojej działalności, nawet pomimo głodu, intensywnych ostrzałów i bombardowań.
Ze względu na brak paliwa i prawie całkowite odcięcie prądu sprzęt przyjeżdżający od frontu wymagał ręcznej naprawy.
W latach 41-42 pracownicy fabryki pracowali i konserwowali Drogę Życia, wyposażając piątą elektrownię wodną.
Na polecenie siedziby Frontu Leningradzkiego fabryka Obuchowa produkowała nie tylko broń, ale także inne produkty, na przykład narzędzia budowlane i saperskie.
Za wielki wkład w zwycięstwo firma otrzymała Order Czerwonego Sztandaru.
Lata powojenne
Zniszczenia po wojnie i blokadzie były ogromne. Na przestrzeni kilku lat dokonywano poważnych napraw, przywracając sklepy i produkcję.
Restauracja rozpoczęła się w czasie wojny, w 1943 roku. W ciągu siedmiu lat zakład został całkowicie przywrócony do stanu sprzed wojny.
Dział projektowania i inżynierii zaczął aktywnie opracowywać nowe rodzaje broni.
W latach 60-70 zakład produkował wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych i przeciwlotniczych. Oprócz sprzętu wojskowego wprowadzono tu wyposażenie elektrowni jądrowych.
W latach 80-tych zakład kontynuował produkcję swoich wyrobów i prawie nie zaprojektował niczego nowego.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego i dziś
Od 2002 JSC "GOZ Obuchovsky zakład" stał sięczęść koncernu obrony powietrznej Almaz i została wpisana na listę przedsiębiorstw o znaczeniu strategicznym. Obecnie produkuje się tu ponad 70 procent wyposażenia dla obrony przeciwlotniczej, około jednej czwartej wyposażenia dla marynarki wojennej.
Teraz w fabryce Obuchowskiego system sprzętu jest aktywnie zastępowany nowocześniejszym, wprowadzane są nowe procesy technologiczne, budowane są nowe warsztaty.
Po remoncie zaplecza materiałowo-technicznego oraz budowie nowych sklepów planowana jest produkcja systemów GLONASS, tworzenie produktów dla sił zbrojnych i przemysłu kosmicznego.
