Przekaż zaufaniezgodnie z paragrafem pierwszym, artykuł 1012 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej odbywa się na podstawie stosownej umowy. W jego zawarcie zaangażowane są dwie strony. Założyciel powierza zarządcy powiernicze zarządzanie nieruchomością. Przy zawieraniu umowy ustalane są szczegółowe warunki. Druga strona zobowiązuje się do prowadzenia powierniczego zarządzania majątkiem zgodnie z interesami posiadacza praw autorskich (właściciela) lub osoby przez niego wskazanej (beneficjenta).
Powyższą umowę uważa się za względnąnowy w ustawodawstwie cywilnym Federacji Rosyjskiej. W jej zawarciu relacje związane z korzystaniem z cudzej własności zostają sformalizowane, biorąc pod uwagę interesy jej właściciela (lub osoby wskazanej przez właściciela praw autorskich). Przyczyną może być niezdolność właściciela do samodzielnego korzystania z niego lub brak doświadczenia.
W niektórych przypadkach zarządzanie zaufaniemnieruchomość przewiduje zastąpienie właściciela przez zarządcę (lub inną upoważnioną osobę) na podstawie bezpośredniego polecenia prawnego w związku z określonymi okolicznościami. Należą do nich: ustanowienie kurateli, patronatu lub kurateli, nieznana nieobecność, śmierć. W tym drugim przypadku wykonawca (wykonawca testamentu) rozporządza majątkiem do czasu wejścia spadkobierców na swoje prawa.
W przeciwieństwie do prawa anglo-amerykańskiego zpojęcie „nieruchomości powierniczej”, rosyjskie ustawodawstwo bezpośrednio wskazuje, że zarządzanie nieruchomościami za pośrednictwem trustów nie pociąga za sobą przeniesienia prawa do majątku na zarządcę. Relacje powstałe w wyniku zawarcia odpowiedniej umowy uważa się za nierzeczywiste, ale obowiązkowe.
Biorąc pod uwagę charakter prawny, powiernikumowa jest umową o świadczenie usług. W ten sposób menedżer dokonuje szeregu manipulacji faktycznych i prawnych, które składają się na jedną całość. W tym względzie przedmiot umowy nie może być traktowany jako zwykłe połączenie tych usług.
Umowa powiernicza jestrealnej, wchodzi w życie z chwilą przekazania zarządcy nieruchomości do użytkowania. Umowa może być nieodpłatna lub odszkodowawcza i ma charakter dwustronny. W przypadku sporządzenia zarządzania zaufaniem do nieruchomości umowa wchodzi w życie po rejestracji państwowej.
Zgodnie z ogólnymi zasadami fundator powinien byćwłaściciel. Może to być obywatel, podmioty niektórych praw wyłącznych i obowiązkowych (na przykład deponenci organizacji kredytowych), podmiot prawa publicznego, osoba prawna i inne. W sytuacjach przewidzianych prawem założycielem zarządu nie może być właściciel praw autorskich, ale inna osoba, np. Organ opiekuńczy.
Tylko menedżer może byćuczestnik zawodowy w obrocie - organizacja handlowa, przedsiębiorca (osoba fizyczna). Wynika to z faktu, że istotą zarządzania zaufaniem jest przedsiębiorczość. Innymi słowy, na czerpaniu zysków dla właściciela z użytkowania jego majątku.
Przy realizacji zamówienia na warunkach określonychna podstawie prawa zarządcą może być osoba, która nie jest indywidualnym przedsiębiorcą (wykonawca testamentu lub opiekunem osoby małoletniej) lub strukturą non-profit (np. fundacją), inną niż instytucja.
Zarządzanie zaufaniem jest zainstalowane na wszystkichwłasność posiadacza praw autorskich lub do określonej jego części. Pieniądze nie mogą być niezależnym przedmiotem. Wyjątkami są sytuacje przewidziane przez obowiązujące prawo.
