Een ontlading-epicrisis is een speciale vorm van opnamede mening van artsen over de diagnose van de patiënt, zijn gezondheidstoestand, het verloop van de ziekte en de resultaten van de voorgeschreven behandeling. De algemene inhoud van de meeste medische rapporten heeft een standaardformulier en alleen het laatste deel ervan kan verschillen, afhankelijk van de vorm van het document. Epicrisis is een verplicht onderdeel van medische dossiers. Op basis van de kenmerken van het verloop van de ziekte en het resultaat van de behandeling, kan het de veronderstellingen van de behandelende arts omvatten over de toekomstige prognose van de patiënt, medische en arbeidsreglementen en aanbevelingen voor verdere monitoring van de ziekte.
De epicrisis kan worden geïntroduceerd in de geschiedenis van de ziekteverschillende types: stadium, ontslag, overdracht en postume epicrisis. In het geval van een klinisch-anatomische studie van de overledene, wordt een bijkomende pathologische anatomische epicrisis voorgeschreven. De behoefte aan een medisch rapport kan zich voordoen in verschillende stadia van de behandeling van de patiënt. De epicrisis wordt geregistreerd in het medisch dossier van de patiënt om de resultaten van het medische onderzoek maximaal twee keer per jaar te beoordelen en, indien nodig, om de voortzetting van de behandeling te rechtvaardigen wanneer de patiënt in het ziekenhuis wordt opgenomen en naar de WCC wordt verwezen.
Over de geschiedenis van de ontwikkeling van een kind op de leeftijd van 1, 3, 7 en 18 jaar, wordt ook een epicrisis gecompileerd. Case geschiedenis patiënt wordt weerspiegeld in de medischekaart op basis van zijn verblijf in het ziekenhuis voor elke 10-14 dagen en wordt een epische epicrisis genoemd. Tijdens de ontslag uit het ziekenhuis wordt een epicrisis uitgeschreven. Bij het overbrengen van een patiënt naar een andere medische instelling, wordt een overdraagbare epicrisis afgegeven. Een postuum is het laatste document, dat het begin van het overlijden van de patiënt aangeeft, waarna hij wordt aangevuld met een pathoanatomische conclusie.
Een ontlading epicrisis, zoals alle andere soortende conclusies moeten het paspoortgedeelte, de informatie van de uitgebreide klinische diagnose, de belangrijke informatie voor de anamnese over de stadia van de ziekte, de indicaties van medische onderzoeken en de aanbevelingen van specialisten bevatten. Bij het vaststellen van een nieuwe diagnose bevat de epicris noodzakelijkerwijs gegevens die de betrouwbaarheid ervan bevestigen. De effectiviteit van de voorgeschreven behandeling wordt in fasen beoordeeld en gekarakteriseerd. Bij het uitvoeren van een chirurgische ingreep in de ontslag-epicrisis, is het noodzakelijk om instructies te geven over het type anesthesie, het verloop van de operatie, de aard en de resultaten van het gedrag. Als het nodig is om de geopereerde patiënt verder over te brengen naar een andere medische eenheid, worden deze gegevens in de translationele epicrisis ingevoerd. En in het geval van een mislukte operatie die een fatale afloop van een stationaire patiënt veroorzaakte, worden al deze gegevens opgenomen in het bewijs van de postume epicrisis.
Een ontslag-epicrisis moet een conclusie bevattenuitkomst van de ziekte in een van de volgende formuleringstypen: volledig herstel van de patiënt, zijn gedeeltelijk herstel, de toestand van de patiënt zonder veranderingen, de overgang van de huidige ziekte van acuut naar chronisch en algemene verslechtering van de toestand van de patiënt. Bij gedeeltelijk herstel wordt een verdere prognose van het beloop van de ziekte gemaakt, aanbevelingen voor verdere behandeling worden voorgeschreven en het vermogen van de patiënt om te werken wordt beoordeeld in de volgende categorieën: beperkte werkcapaciteit, overdracht naar eenvoudiger werk, handicap.
