Aangeboren heupdislocatie - vaakpathologie van vervorming van de heupgewrichten geassocieerd met hun onderontwikkeling, d.w.z. dysplasie. Bij meisjes komt het meerdere keren vaker voor dan bij jongens. Beschouwd als een ernstig ontwikkelingsstoornis.
De redenen kunnen zijn:
- defecten van de primaire anlage tijdens intra-uteriene ontwikkeling van de foetus;
- genetische defecten;
- gecompliceerde zwangerschap: toxicose, nefropathie, stofwisselingsstoornissen, cardiovasculaire pathologieën;
- stuitligging van de foetus;
- strak inbakeren.
diagnostiek
De uitkomst hangt af van het moment van detectie van dysplasiebehandeling, want hoe eerder het begint, hoe effectiever het resultaat zal zijn. Elke maand vertraging dreigt met onomkeerbare gevolgen. Diagnose van aangeboren heupdislocatie moet in het ziekenhuis worden uitgevoerd. Alle baby's hebben een kinderarts nodig en, indien nodig, een orthopedist. Een tweede consult vindt plaats over een maand en daarna over twee. In sommige landen, om de pathologie niet te missen, worden alle baby's gemaakt met foto's, echografie van de heupgewrichten.
De sleutel tot een succesvolle diagnose, vroege detectiedysplasie is een sterke band tussen verloskundigen, orthopedisten en kinderartsen in kraamklinieken. Alle kinderen hebben een systematisch onderzoek nodig. Tijdens deze periode is het moeilijk om de aangeboren dislocatie van de heupen bij een kind te bepalen, er zijn bijna geen symptomen. Alleen een bepaalde vaardigheid van artsen, hun gezamenlijke werk, zal het mogelijk maken om pathologie tijdig te vermoeden.
De belangrijkste symptomen van de ziekte tijdens een klinisch onderzoek van een kind zijn:
- klik, slip;
- asymmetrie van plooien op de billen, dij;
- verschillende lengtes, verkorting van de benen;
- rotatie van de voet: het lijkt naar buiten te zijn gedraaid;
- laat begin van het lopen (14-15 maanden);
- karakteristieke gang: wankel, kreupelheid, pompen als een eend;
- Trendelenburg-syndroom: bij het leunen op een ontwricht been daalt de tegenoverliggende helft van de bil, normaal zou deze moeten stijgen;
- de heupkop is niet voelbaar ter plaatse van de pulsatie van de arteria femoralis;
- rachitis.
Alle symptomen kunnen worden gecombineerd oféén ding aanwezig zijn. Als u een aangeboren dislocatie van de heupen vermoedt, kunt u het beste direct een röntgenfoto laten maken. Deze ziekte bedreigt het kind met een ernstige handicap in de toekomst.
behandeling
Alle dysplasieën moeten worden gediagnosticeerdluiers, inclusief aangeboren dislocatie van de heup. De behandeling wordt met elke volgende maand van het leven van het kind gecompliceerder. Het is wenselijk dat een pasgeborene met een dergelijke pathologie, voordat hij een speciale ontvoeringsspalk ontvangt, alleen op zijn rug ligt en zijn benen naar de zijkanten spreidt. Spalken zijn de meest optimale behandeling.
Voor oudere kinderen (vanaf een jaar), aangeboren dislocatiede dijen worden handmatig aangepast door middel van anesthesie, gevolgd door pleisterwerk en spalken. De behandelingsduur is van acht maanden tot een jaar. Nu wordt deze methode bijna nooit gebruikt, omdat het veel complicaties veroorzaakt. Minder traumatisch - niet-narcotische geleidelijke tractie.
Behandelingsgerelateerde procedures - fysiotherapie,massage, speciale oefeningen. Een mislukte poging om dysplasie op een conservatieve manier te corrigeren, eindigt met een operatie. De essentie is het herstel van de juiste structuur van het heupgewricht. Hoe eerder een operatie wordt uitgevoerd, hoe groter de kans op volledige genezing.
effecten
Een vroege diagnose maakt herstel mogelijkhet heupgewricht is 100%. In latere stadia is de behandeling niet zo effectief, maar het helpt wel om de kwaliteit van leven te verbeteren. Als u geen aandacht aan het probleem besteedt, krijgt het kind te maken met kreupelheid, constante pijn, de vorming van contracturen en uiteindelijk - handicap. Verslechtering, progressie van de ziekte wordt waargenomen tijdens hormonale pieken: 7, 12-15 jaar, tijdens zwangerschap en borstvoeding.
