Schedelfracturen: typen, symptomen, behandeling en gevolgen

Schedelfracturen behoren tot de ernstigste verwondingen.Dergelijke schendingen van de integriteit van de schedelbeenderen treden op na zware slagen op het hoofd en gaan vaak gepaard met hersenschade. Daarom zijn deze verwondingen levensbedreigend. En zelfs als de uitkomst gunstig is, hebben ze ernstige gevolgen voor de gezondheid van de patiënt. Bij traumatisch hersenletsel is het erg belangrijk dat er tijdig eerste hulp wordt verleend. Dit zal de dood helpen voorkomen. Maar in elk geval is de behandeling van dergelijke verwondingen erg lang en vereist complexe revalidatie.

Kenmerken van schedelfracturen

Traumatisch hersenletsel komt zeer vaak voorvooral op jonge en middelbare leeftijd. Ze veroorzaken ongeveer de helft van alle sterfgevallen door letsel. Dit komt door het feit dat een schending van de integriteit van de schedelbeenderen vaak leidt tot compressie of schade aan de hersenen en bloedvaten. Bovendien heeft de schedel een zeer complexe structuur. Veel botten zijn verbonden door hechtingen, hebben een andere structuur en dikte. Sommige botten worden doordrongen door bloedvaten of hebben luchtholtes. Maak onderscheid tussen de gezichts- en hersendelen van de schedel. Het is in de hersenen dat verwondingen het vaakst voorkomen.

Kenmerken van fracturen van de schedelbeenderen zijn datbij een botsing is externe schade mogelijk niet merkbaar. Het schedelgewelf bestaat immers uit binnen- en buitenplaten, waartussen zich een sponsachtige substantie bevindt. De binnenplaat is erg kwetsbaar, dus wordt deze meestal beschadigd bij een botsing, zelfs zonder de integriteit van de buitenplaat te schenden.

De oorzaken van dergelijke verwondingen

Schedelfracturen zijn het gevolg van het aanbrengengrote kracht. Ze worden meestal blootgesteld aan mensen van jonge en middelbare leeftijd, die een actief leven leiden of sporten. Evenals alcoholisten, drugsverslaafden en vertegenwoordigers van criminele structuren. De volgende redenen kunnen worden onderscheiden waarvoor schedelfracturen optreden:

• sterke slagen op het hoofd met een hard voorwerp;
• vallen van een hoogte;
• auto ongelukken;
• schotwond.

Er zijn twee mechanismen voor dit letsel:direct en indirect. Wanneer een bot breekt waar de kracht wordt uitgeoefend, is het een directe breuk. Dit is hoe trauma aan het schedelgewelf gewoonlijk optreedt. Beschadigde botten worden vaak naar binnen gedrukt en beschadigen de hersenvliezen. Bij een indirecte breuk wordt de impact overgedragen van andere botten. Als u bijvoorbeeld van een hoogte op het bekken of de benen valt, wordt een harde klap door de wervelkolom naar de basis van de schedel overgedragen, wat vaak leidt tot een breuk.

Symptomen van schedelbreuk

Hoe eerste hulp correct werd verleendbij traumatisch hersenletsel hangt de verdere toestand van de patiënt af. Bij elke harde klap op het hoofd moet men de mogelijkheid van een breuk van de schedelbeenderen vermoeden. Soms gaat zo'n blessure namelijk niet gepaard met duidelijk zichtbare symptomen. Maar er zijn ook speciale tekens waarmee niet alleen de aanwezigheid van een breuk kan worden vastgesteld, maar soms ook de plaats van lokalisatie en schade aan de hersenvliezen.

• Het belangrijkste symptoom van een schedelfractuur is een verminderd bewustzijn. Dit kan flauwvallen of coma zijn, geheugenverlies, verwarring, hallucinaties.
• Bovendien gaan schedelfracturen altijd gepaard met ernstige hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid.
• Met schade aan de hersenen en zenuwvezels worden verminderde gevoeligheid, parese en verlamming waargenomen.
• Als de hersenstam is aangetast als gevolg van een breuk, kan ademhaling moeilijk zijn en is de bloedcirculatie verstoord.
• Bij een fractuur van de schedelbasis zijn hematomen rond de ogen of in het gebied van de mastoïde vaak een kenmerkend symptoom. Er kan bloedverlies optreden met onzuiverheden van hersenvocht uit de neus, oren.
• Een zeer ernstig letsel is een breuk van het slaapbeen. Het veroorzaakt ernstige duizeligheid, verminderde coördinatie van bewegingen, misselijkheid, gehoorverlies en gezichtsverlamming.

Classificatie van schedelfracturen

Craniale verwondingen kunnen variëren.Ze worden geclassificeerd op basis van de aard van de breuk, de lokalisatieplaats en de ernst van de laesie. Verschillende delen van de schedel kunnen worden aangetast. Door de aard van het letsel zijn er drie soorten:

• de meest ernstige is een verbrijzelde fractuur, waardoor de hersenvliezen en bloedvaten kunnen worden beschadigd;
• een depressieve fractuur heeft ook ernstige gevolgen, omdat daarmee de botten van de schedel naar binnen worden gedrukt, waardoor de hersenen worden verpletterd;
• lineaire fracturen worden als onschadelijk beschouwd, omdat verplaatsing van botfragmenten niet optreedt, maar ze kunnen schade aan de bloedvaten en het verschijnen van hematomen veroorzaken;
• een geperforeerde breuk als gevolg van een schotwond is ook zeer zeldzaam, in de regel is een dergelijke verwonding onverenigbaar met het leven.

Op de plaats van de schade wordt een temporale lobbreuk onderscheidenbotten, occipitaal of frontaal. Ze worden verwondingen aan het schedelgewelf genoemd. Als de basis van de schedel beschadigd is, veroorzaakt dit het ontstaan ​​van scheuren in de gezichtsbeenderen, deze verspreiden zich naar de banen, de neusbrug en zelfs de gehoorgang. Bovendien kan de fractuur van de schedelbeenderen open of gesloten zijn, enkelvoudig of meervoudig. De toestand van de patiënt hangt af van de ernst van het letsel, de mate van beschadiging van de hersenvliezen en bloedvaten, en van de tijd die medische zorg wordt verleend.

Breuk van het schedelgewelf

Komt voort uit een klap op de hoofdhuid.Daarom is het belangrijkste symptoom van een dergelijke verwonding een wond of hematoom op deze plaats. Maar de moeilijkheid bij het diagnosticeren van dit letsel is dat de interne plaat van het schedelbot vaak wordt beschadigd tijdens een botsing, die van buitenaf bijna onzichtbaar is. De patiënt kan zelfs weer bij bewustzijn komen, maar geleidelijk zullen de symptomen van hersenschade toenemen. Een fractuur van het schedelgewelf kan om verschillende redenen optreden, meestal bij een botsing. Mensen met alcohol- en drugsintoxicatie zijn bijzonder vatbaar voor dergelijke verwondingen. Indirecte impact, zoals vallen op het bekken, kan leiden tot een breuk van de schedelbasis. In dit geval is de toestand van de patiënt bijzonder ernstig en kan het letsel fataal zijn.

Breuk van de basis van de schedel

Het overlevingspercentage van dergelijke verwondingen is afhankelijk vantijdige medische zorg. Een breuk op deze plaats kan onafhankelijk zijn of gepaard gaan met een verwonding aan het schedelgewelf. Bovendien wordt een fractuur van de voorste, middelste en achterste schedelfossa onderscheiden. Dergelijke verwondingen gaan, afhankelijk van de plaats en de ernst, gepaard met bloedingen uit de neus en oren, de uitstroom van hersenvocht. Een kenmerkend symptoom van een fractuur van de anterieure craniale fossa is blauwe plekken rond de ogen. Bij dergelijke verwondingen worden alle zintuigen van de patiënt aangetast: zicht, gehoor, reuk, coördinatie van bewegingen worden aangetast. Een zeer ernstige verwonding is een fractuur van de schedelbasis. Het overlevingspercentage ermee is ongeveer 50%.

Diagnose van verwondingen

Voor elk traumatisch hersenletsel,onderzoek om een ​​breuk uit te sluiten. Naast het interviewen van het slachtoffer of zijn omgeving over de omstandigheden van het letsel, onderzoekt de arts de patiënt. Gevoeligheid, de aanwezigheid van reflexen wordt beoordeeld, de pols en de reactie van de pupillen op licht worden gecontroleerd. Er wordt ook een röntgenfoto van de schedel gemaakt in twee projecties. Om de diagnose te bevestigen, worden de resultaten van magnetische resonantiebeeldvorming en computertomografie, hersenpunctie en echoencefalografie gebruikt. Een dergelijke studie moet zelfs worden uitgevoerd als er geen zichtbare gevolgen van de verwonding zijn, aangezien na de botsing alleen de binnenste lamina van de schedelbeenderen kan worden beschadigd.

Kenmerken van schedelfracturen bij kinderen

Ondanks het geloof van velen dat craniaalde botten van het kind zijn sterker, dergelijke verwondingen komen vaak voor bij baby's. Bovendien is hun diagnose moeilijk en zijn de gevolgen meestal ernstiger. De schedelbreuk van een kind is gevaarlijk omdat het slachtoffer zich direct na het letsel goed kan voelen. Dit komt door onvoldoende ontwikkeling van de frontale kwabben en andere delen van de hersenen. De gevolgen verschijnen later: een sterke toename van de druk, verlies van bewustzijn, braken, angst, tranen. Een kenmerk van schedelblessures bij kinderen zijn meerdere lineaire scheuren, divergentie van hechtingen en botdepressie. Fragmentfracturen, hematomen en bloedingen komen minder vaak voor dan bij volwassenen. Maar complicaties kunnen net zo ernstig zijn: epilepsie, hydrocephalus, ontwikkelingsachterstanden, visuele en gehoorstoornissen ontwikkelen zich vaak.

EHBO

Bij het krijgen van een traumatisch hersenletsel, heel erghet is belangrijk hoe snel het slachtoffer medische hulp krijgt. Vaak hangt zijn leven ervan af. Totdat het slachtoffer naar het ziekenhuis wordt gebracht, moet hij op een hard oppervlak zonder kussen worden gelegd en zijn hoofd met zachte voorwerpen fixeren. Als hij bij bewustzijn is, kan hij op zijn rug gaan liggen. Wanneer het slachtoffer flauwvalt, draai je je op zijn zij en zet je zijn hoofd vast met kussens zodat hij niet stikt bij het braken. Het is raadzaam om alle sieraden, brillen, kunstgebitten af ​​te doen en kleding ongedaan te maken. Het slachtoffer moet vrije toegang tot lucht krijgen.

Als het hoofdletsel bloedt,een steriel verband wordt aangebracht, ijs kan worden aangebracht, maar raak of druk niet op de plaats van de verwonding. Het wordt niet aanbevolen om de patiënt medicatie te geven voordat de arts arriveert, omdat narcotische analgetica bijvoorbeeld ademhalingsproblemen kunnen veroorzaken. Het slachtoffer moet zo snel mogelijk naar de dokter worden gebracht, ook als hij bij bewustzijn is en zich normaal voelt. Schedelblessures blijven immers nooit onopgemerkt. En zonder tijdige behandeling kunnen ze ernstige gevolgen hebben.

Kenmerken van de behandeling van schedelfracturen

Een slachtoffer met een traumatisch hersenletsel zou dat moeten doenin het ziekenhuis zijn. Afhankelijk van de ernst en locatie van de schade, kan conservatieve of chirurgische behandeling worden voorgeschreven. Zorg ervoor dat u zich houdt aan bedrust. Het hoofd moet iets worden opgetild om lekkage van hersenvocht te verminderen. Bij letsel aan de schedelbasis is een lumbaalpunctie of drainage nodig. Voor fracturen van matige tot milde ernst wordt medicamenteuze behandeling uitgevoerd. De patiënt krijgt de volgende medicijnen voorgeschreven:

• pijnstillers, niet-steroïde anti-inflammatoire;
• diuretica;
• antibiotica om etterende infectie uit te sluiten;
• noötropische en vasotrope geneesmiddelen;
• geneesmiddelen om de cerebrale circulatie te verbeteren.

Als de breuk ernstig is, zoals verkleind ofdepressief, met meervoudige botbeschadiging, wordt een chirurgische behandeling uitgevoerd. Het is nodig om fragmenten en delen van necrotisch weefsel te verwijderen, evenals opgehoopt bloed. Tijdens de operatie wordt ook schade aan zenuwen en bloedvaten geëlimineerd. Chirurgische behandeling wordt gebruikt als een etterende infectie is begonnen, die niet kan worden geëlimineerd met conservatieve therapie.

De gevolgen van dergelijke verwondingen

Als de schedelbreuk lineair is, zonder verplaatsing van de bottenen grote hematomen, en als etterende infectie werd vermeden, is de prognose van genezing meestal gunstig. Maar de schedelbreuk verloopt niet altijd zonder complicaties. De gevolgen van een dergelijk letsel kunnen zeer ernstig zijn:

• meningitis, encefalitis;
• intracerebrale hematomen kunnen leiden tot encefalopathie;
• hevig bloeden eindigt meestal in de dood;
• na een splinterfractuur van de schedelbasis kan verlamming van het hele lichaam optreden;
• vaak lijden patiënten aan psychologische en emotionele stoornissen, mentale achteruitgang.

Revalidatie na schedelfracturen

Bij lichte verwondingen, het herstel van de patiëntpasseert snel. Revalidatie wordt voornamelijk thuis uitgevoerd en omvat rust, wandelingen in de frisse lucht, het nemen van noötropica en kalmerende middelen en een speciaal dieet. Ernstiger verwondingen zijn zelden zonder gevolgen. De revalidatie van dergelijke patiënten duurt lang, soms duurt het jaren. Maar toch blijven velen gehandicapt en kunnen ze niet terugkeren naar hun gewone leven.