Sleutelbeenfracturen komen voor bij zowel volwassenen alskinderen vaak, in de meeste gevallen als gevolg van een val op een arm of schouder. Een soortgelijk letsel kan optreden bij een pasgeborene tijdens de bevalling. Ook kan een dergelijke fractuur worden verkregen door een acute spiercontractie, die bijvoorbeeld optreedt tijdens een aanval van epilepsie.
Afhankelijk van de locatie zijn er drie soortenbreuken: binnenste, buitenste en middelste derde deel van het sleutelbeen. Het dunste deel van het bot is het middelste derde deel, en het is vaak gewoon het dat breekt. Bovendien kunnen breuken van het sleutelbeen open en gesloten zijn, hoewel dit laatste zeldzaam is; zonder verplaatsing en daarmee.
symptomen
Sleutelbeenfracturen gaan meestal gepaard met een aantalkenmerkende symptomen. Onmiddellijk treedt pijn op in het getroffen gebied, de onderarm zwelt op. Het wordt behoorlijk moeilijk om bewegingen te maken met het gewonde ledemaat, het slachtoffer kan zijn hand niet opsteken. Als een dergelijk letsel gepaard gaat met verplaatsing van fragmenten, wordt het gewonde ledemaat langer, neemt het beschadigde gewricht af in vergelijking met het gezonde en kan het sterk naar voren uitsteken. Als tegelijkertijd de gevoeligheid wordt verstoord, evenals de mobiliteit van de vingers en de hand als geheel, bestaat de mogelijkheid van beschadiging van de zenuwen en bloedvaten. Het is de moeite waard om te zeggen dat bij jonge kinderen van alle genoemde symptomen alleen zwelling en lichte pijn kunnen worden waargenomen; sommige kinderen kunnen de gewonde arm vrijwel vrij gebruiken in de aanwezigheid van een breuk. Daarom is het noodzakelijk om, zelfs met ogenschijnlijk kleine schade, een röntgenfoto te ondergaan.
Voordat het slachtoffer wordt verstrektprofessionele hulp, moet u een aantal maatregelen nemen die niet alleen de toestand van de gewonde zouden verlichten, maar ook allerlei complicaties, zoals schade aan aderen, slagaders, zenuwen. Elke beschikbare pijnstiller moet worden gebruikt om pijn te verminderen. Het is ten strengste verboden om zelf te proberen botfragmenten op hun plaats te zetten. In de oksel moet het slachtoffer een strak opgerolde bal van watten of een stuk stof leggen, zijn arm bij de elleboog buigen en deze aan een sjaal om zijn nek hangen. Als er open wonden zijn, moeten deze worden behandeld met een soort bacteriedodend middel. Daarna moet u de komst van een ambulance verwachten of het slachtoffer zelf naar een medische instelling leiden. Tijdens het transport moet de patiënt in zittende positie zijn.
Een gebroken sleutelbeen geneest vrij gemakkelijkkleine kinderen volstaat daarom als een therapeutische maatregel om een gewoon verband met brede verbanden op het getroffen gebied aan te brengen en het bot op een speciale manier te fixeren. Kinderen ouder dan drie jaar en volwassenen zijn niet effectief bij het behandelen van sleutelbeenbreuken met deze methode; ze moeten het bot fixeren met een gipsverband. Voor fracturen gecompliceerd door verplaatsing, wordt een speciale spalk gebruikt om de fragmenten terug te brengen naar de juiste positie, soms wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd. Een vrij ernstige verwonding is een breuk van het sleutelbeen. De gevolgen kunnen bestaan (met onjuiste versmelting van fragmenten) in een aanhoudende schending van de motorische functie van de hand en zelfs zijn absolute immobiliteit.
