Innovatieve methoden komen tegenwoordig in opkomst.onderzoek, dat is gebaseerd op langetermijnontwikkeling en investeringen van miljoenen dollars. Een goede arts negeert echter niet de eenvoudigste, maar vrij informatieve manieren om pathologieën te identificeren, zoals auscultatie van de longen, percussie van het hart of palpatie van de buik. Het uitvoeren van deze manipulaties is van groot belang bij de diagnose van ziekten.
Ik wil de methode nader toelichten,wat zich vertaalt als "luisteren" en wordt long-auscultatie genoemd. Het wordt uitgevoerd met een stethoscoop (buis) of phonendoscope. Voorheen probeerden artsen naar de borst te luisteren door simpelweg een oor tegen het lichaam te houden, maar toen Rene Laannek niets hoorde van een jonge patiënt met veel gewicht, draaide hij een stuk papier in een buis, stopte het ene uiteinde in de borst van het meisje en het andere in zijn oor. De dokter was aangenaam verrast, de hoorbaarheid was beter dan ooit.
De methode is gebaseerd op het vangen van die geluiden die zich vormen in het strottenhoofd en de longen en vervolgens worden overgedragen naar het oppervlak van de borst.
Auscultatie van de longen, algemene regels
- Handige positie van de dokter.
- De patiënt zit of staat.
- De kamer waar de procedure wordt uitgevoerd, moet warm en stil zijn, het valt op dat na 5 minuten in volledige stilte het gehoor wordt verergerd.
- Het is wenselijk dat het luisteroppervlak haarvrij is, omdat ze wrijving en het uiterlijk van vreemde geluiden veroorzaken.
- Een phonendoscope of een bel van een stethoscoop wordt stevig op het lichaam aangebracht, maar zonder onnodige inspanning.
- De arts moet over luistervaardigheid en een fonendoscoop beschikken waaraan hij gewend is.
- De longen zijn eerst van voren te horen, dan van achteren en dan langs de zijlijnen, van boven naar beneden en naar de zijkanten.
Bepaling van het type ademhaling
- Vesiculair - normaal, wordt gehoord bij inspiratie en lijkt op een derde van de uitademing op het geluid "f".
- Moeilijk - het geluid "f" is te horen bij inademing en uitademing, dit type is typisch voor kinderen onder de 6 jaar oud.
- Bronchiaal - lijkt op het geluid "x".
- Amfoor - zo'n geluid kan optreden als er lucht in de smalle hals van een leeg vat wordt geblazen. Dit auscultatorische beeld wordt geassocieerd met de aanwezigheid van een holte (holte, abces) in de longen.
- Saccadisch - er wordt een onderbroken ademhaling gehoord die uit verschillende fasen bestaat, die wordt geassocieerd met een vreemd lichaam en een tumor in de grote bronchus of luchtpijp.
Auscultatie van de longen, pathologisch geruis
Ze zijn allemaal geassocieerd met ziekten van de luchtwegen.
- Piepende ademhaling kan droog zijn (piepende ademhaling, piepende ademhaling,zoemen) - dit fenomeen treedt op wanneer het lumen van de bronchiën wordt vernauwd of de ophoping van sputum daarin. Ook kan piepende ademhaling nat zijn (kleine, middelgrote, grote bubbels), ze worden gehoord als er vloeibaar sputum in de longen zit.
- Crepitus is een soort crunch die optreedt tijdens de inspiratiefase en spreekt van het pathologische proces in de longblaasjes.
- Het pleurale wrijvingsgeluid is ook een knelpunt, maar het wordt zowel bij inademing als bij uitademing gehoord. Het komt voor bij pleurale pathologie.
Een onderscheidend kenmerk van piepende ademhaling is datdat ze kunnen verdwijnen als de longen het sputum hebben opgeruimd, d.w.z. na hoesten. Piepende ademhaling en crepitus zijn niet te horen als de neus en mond gesloten zijn en de maag in beweging is, terwijl in zulke omstandigheden het pleurale wrijvingsgeluid hoorbaar is.
Auscultatie van de longen, een vergelijking van binnenlandse en westerse scholen
Twee classificaties van geluid bij pathologieënademhalingssysteem bij kinderen hebben enkele verschillen. Zo wordt de opsplitsing van piepende ademhaling in de Europese literatuur vereenvoudigd, wordt de aard van droge piepende ademhaling niet gespecificeerd en is er in de beschrijving van nat geen concept van "medium bubble". In een speciaal uitgevoerd onderzoekswerk ontdekten de artsen Zaikov, Katilov en Dmitriev dat onze artsen meer vasthouden aan het westerse diagnosemodel, waarbij ze een gedetailleerde beschrijving van het auscultatiebeeld weglaten. De auteurs stellen voor om de bestaande classificatie te herzien en te wijzigen. Dit moet worden gedaan voor een beter begrip tussen medische collega's uit verschillende landen en staten.
