Verhoogd kalium in het bloed: oorzaken en behandeling

De samenstelling van bloed is heel divers.Het bevat veel stoffen die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van bepaalde processen in het lichaam. Het is erg belangrijk om een ​​constante ionische samenstelling van het bloed te behouden. Alleen in deze toestand kunnen cellulaire reacties inderdaad correct verlopen. Kalium speelt een bijzondere rol onder de ionen. Het sporenelement zorgt voor de normale werking van het hart. Het neemt deel aan biochemische processen in de hersenen en bepaalde organen van het spijsverteringskanaal. Al deze systemen kunnen falen als er een verhoogd kaliumgehalte in het bloed is. De redenen voor deze aandoening vereisen gedetailleerde studie.

De rol van kalium in het lichaam

Dit micro-element in cellenverantwoordelijk voor veel processen in het lichaam. Het reguleert de waterbalans, normaliseert de hartslag. Bovendien beïnvloedt kalium de werking van de meeste cellen, vooral spier- en zenuwcellen.

Dit sporenmineraal stimuleert mentale helderheid,helpt het lichaam bij het verwijderen van gifstoffen en gifstoffen, verbetert de zuurstofvoorziening van de hersenen. De effecten van kalium zijn vergelijkbaar met die van immunomodulatoren. Het sporenelement helpt effectief bij het bestrijden van allergieën en helpt de bloeddruk te verlagen.

De rol van kalium in het lichaam is dus als volgt:

1. Regulatie van het zuur-base-evenwicht in het bloed, waterbalans van cellulaire en intercellulaire vloeistof, water-zoutbalans, osmotische druk.
2. Overdracht van zenuwimpulsen.
3. Activering van bepaalde enzymen, koolhydraat- en eiwitmetabolisme.
4. Een normale hartslag behouden.
5. Eiwitsynthese, omzetting van glucose in glycogeen.
6. Zorgen voor normalisatie van de nieren (uitscheidingsfunctie).
7. Verbetering van de darmfunctie.
8. Een normale bloeddruk handhaven.

Gezien dit alles is het erg belangrijk om te begrijpen watverborgen als een hoog kaliumgehalte in het bloed wordt vastgesteld, de redenen voor dit fenomeen. Maar voordat u de bronnen van pathologie begrijpt, moet u een andere belangrijke kwestie bespreken.

Waarom is het verhoogde niveau gevaarlijk?

De inhoud van een sporenelement in het lichaam is volledig afhankelijk van processen zoals:

• kaliuminname met voedsel;
• de verdeling ervan in het lichaam;
• terugtrekking van sporenelementen.

In het menselijk lichaam is kalium dat nieter is geen "depot" voorzien. Daarom kan elke afwijking van het vereiste niveau verschillende overtredingen veroorzaken. Laten we eens kijken waarom kalium in het bloed wordt verhoogd of verlaagd, en hoe snel het gaat.

Overweeg in eerste instantie welk gehalte aan sporenelementen als acceptabel wordt beschouwd.

Voor een persoon, zowel tekort alsovertollig kalium. Verhoogd kaliumgehalte in het bloed als uit de analyse blijkt dat het gehalte aan een sporenelement in het plasma hoger is dan 5,5. In dit geval wordt bij de patiënt hyperkaliëmie vastgesteld.

Afhankelijk van de hoeveelheid "teveel" kalium, kan de patiënt het volgende ontwikkelen:

1. Verlamming van spierweefsel. De toestand kan tijdelijk zijn. Hij gaat gepaard met algemene zwakte.
2. Hartritmestoornissen. De patiënt kan ventriculaire paroxismale tachycardie en andere even onaangename aandoeningen ontwikkelen. Sommigen van hen kunnen zelfs dodelijk zijn.
3. Ademhalingsstoornissen, tot stilstand.

Valse redenen voor de toename

Dus waarom kan er meer kalium in zittenbloed? De redenen voor deze voorwaarde zijn waar of niet waar. We zullen later over de eerste praten. Laten we nu eens kijken welke factoren valse hyperkaliëmie kunnen aantonen. Ze zijn allemaal geassocieerd met een verminderde bloedafname-techniek.

De analyse kan een verhoogd kaliumgehalte aantonen als:

• de schouder werd lange tijd samengedrukt met een tourniquet (meer dan 2-3 minuten);
• biologisch materiaal is onjuist opgeslagen;
• bloedafname vond plaats na het inbrengen van kaliumpreparaten in het lichaam;
• een ader raakte gewond tijdens de analyse;
• de patiënt heeft een verhoogd aantal leukocyten, bloedplaatjes.

Als de arts twijfelt aan de resultaten van het onderzoek, wordt de patiënt aangeraden een tweede analyse uit te voeren.

De belangrijkste redenen

Laten we nu verder gaan met de echte bronnen waarin er een verhoogd kaliumgehalte in het bloed is. De redenen kunnen liggen in de invloed van externe factoren of het gevolg zijn van interne pathologieën.

Vaak zijn de bronnen van hyperkaliëmie:

1. Overmatig misbruik van productenrijk aan kalium. Voedingsmiddelen zoals noten, bloemkool, gedroogd fruit, paddenstoelen, melasse, bananen helpen het sporenelement in bloedplasma te verhogen. Een pathologische aandoening kan zich echter alleen ontwikkelen als de patiënt een overtreding van de nieren heeft, met name de uitscheidingsfunctie.
2. Aanzienlijke afgifte van kalium uit cellen.Een dergelijke herverdeling van ionen kan worden gedicteerd door verschillende aandoeningen in het lichaam. Meestal manifesteert deze symptomatologie zich met een laag insulinegehalte, verhoogde glucoseconcentratie, acidose (verzuring van de intercellulaire vloeistof). Het falen van metabolische processen, waarbij kalium stijgt in de intercellulaire vloeistof, kan worden waargenomen met het ineenstorten van tumorformaties, uitgebreide brandwonden, enorme schade aan spiervezels.
3. Lage uitscheiding via de urine.De belangrijkste reden voor deze aandoening is nierpathologie, waarbij een tekort aan uitscheidingsfunctie wordt gediagnosticeerd. Een onaangenaam fenomeen kan worden veroorzaakt door een aantal andere ziekten. Hyperkaliëmie treedt vaak op tegen de achtergrond van bijnierschorsinsufficiëntie, diabetische nefropathie, systemische aandoeningen (zoals lupus erythematosus, amyloïdose).

Medicatie veroorzaakt

Het resultaat is een andere bronwaarvan artsen zeggen dat het kaliumgehalte in het bloed hoog is. De redenen voor deze aandoening kunnen verborgen zijn in het gebruik van bepaalde medicijnen. Houd er rekening mee dat sommige medicijnen vaak tot nogal onaangename symptomen leiden.

Hyperkaliëmie kan worden veroorzaakt door:

1. NSAID's.
2. Kaliumsparende diuretica: Triamteren, Spironolokton.
3. Stoffen met een hoge concentratie aan kationen. Dit zijn verschillende kruidenpreparaten van brandnetel, kroontjeskruid, paardebloemen.
4. Geneesmiddelen die het transport van kalium door het celmembraan kunnen verstoren. Deze medicijnen zijn hartglycosiden, bètablokkers, het medicijn "Mannitol".
5. Middelen die de afgifte van aldosteron verlagen. Dit zijn antischimmelmiddelen, ACE-blokkers, het medicijn "Heparine".

Typische symptomen

Alleen een arts kan de oorzaken van een hoog kaliumgehalte in het bloedplasma correct vaststellen. Maar de patiënt moet zelf letten op die aanwijzingen waarmee het lichaam een ​​probleem signaleert.

Bij hyperkaliëmie ontwikkelt de patiënt de volgende symptomen:

• hyperactiviteit, verhoogde prikkelbaarheid, prikkelbaarheid, angst, overvloedig zweten;
• degeneratieve spier-zenuwaandoeningen, spierzwakte manifesteert zich;
• aritmie, neurocirculatoire dystonie treedt op;
• er is verlamming van spierweefsel;
• het werk van de darmen is verstoord, de patiënt wordt gekweld door koliek;
• er is een urinestoornis (we hebben het over een toename van de frequentie van het proces).

Diagnostische methoden

Het is alleen mogelijk om een ​​verhoogd kaliumgehalte in het bloed te detecteren met behulp van laboratoriumtests.

Om een ​​diagnose te stellen, worden patiënten de volgende tests voorgeschreven:

1. Bloed donatie. De norm is het gehalte van 3,5-5,5 mmol / l in het bloedserum. In aanwezigheid van pathologie wordt het kationgehalte verhoogd.
2. Analyse van urine. Hiermee kunt u de concentratie kalium die uit het lichaam wordt uitgescheiden, diagnosticeren.
3. ECG. De pathologie wordt aangegeven door een verhoogde amplitude van de T-golf, een langwerpig ventriculair complex.

Pathologie behandeling

Onthoud dat dit een vrij ernstige aandoening is als de patiënt hoge kaliumspiegels in het bloed heeft. De oorzaken en behandeling van de ziekte kunnen alleen adequaat worden geïnterpreteerd door een specialist.

Bovendien ernstige hyperkaliëmiekan, zoals hierboven vermeld, leiden tot omstandigheden die gevaarlijk zijn voor mensen: ademstilstand of hartstilstand. Daarom begint de behandeling zodra de patiënt is gediagnosticeerd.

Therapie omvat de volgende activiteiten:

1. Intraveneuze toediening van kaliumantagonisten. Om de hartactiviteit strikt te beheersen, schrijft de arts calciumgluconaat voor.
2. Herverdeling van het kation in de cellen. Als gevolg hiervan neemt de concentratie in het bloed af. Voor dergelijke doeleinden worden geneesmiddelen intraveneus toegediend: "Insuline" en "Glucose".
3. Zorgen voor een normale uitscheiding van kalium uit het lichaam in de urine. Thiazidediuretica zoals Furosemide worden aanbevolen.
4. Dialyse. Het bloed wordt gezuiverd met een speciaal apparaat. Een soortgelijk voorval wordt voorgeschreven bij een ernstige ziekte.
5. Laxerende medicijnen, ionenuitwisselingsharsen. Deze fondsen zijn erop gericht het kation in de darm vast te houden en met uitwerpselen te verwijderen.
6. Betta-mimetica. Het medicijn "Salbutamol" stimuleert de beweging van kalium in cellen.

Belangrijke aanbeveling

Onthoud echter:Het is belangrijk om de ware oorzaken van deze aandoening vast te stellen als er een hoog kaliumgehalte in het bloed wordt vastgesteld. Het is tenslotte nodig om de onderliggende ziekte te bestrijden, en niet met de symptomen ervan. Als de aandoening wordt veroorzaakt door het innemen van medicijnen, zal de arts de dosering verlagen of het medicijn dat de pathologie heeft veroorzaakt volledig annuleren. Bovendien wordt een dieetdieet aanbevolen voor patiënten, wat inhoudt dat voedsel met een hoge concentratie van het kation wordt uitgesloten.