De wereld kent verschillende apparaten voorhet overwinnen van water open ruimtes. De boten zijn gemaakt door verschillende landen van de meest onverwachte materialen; hun keuze hing af van wat er precies rijk is in het gebied waar deze of gene nationaliteit leeft. Vanuit dit oogpunt lijkt het ons de meest interessante boot van de Eskimo's, die, zoals u weet, onder zeer zware omstandigheden leeft op plaatsen die arm zijn aan de materialen die ons het meest bekend zijn. En tegelijkertijd waren deze noordelijke jagers redelijk succesvol in de winning van vissen en zeedieren.
Soorten Eskimo-boten
Elk drijvend vaartuig moet voldoennaar uw bestemming. In de barre noordelijke omstandigheden kon de Eskimoboot twee doelen dienen: jagen, dat wil zeggen, voedsel inkopen en transporteren. Het transportschip heette dan ook "umiak" en was een vrij brede boot met open dak, waar het mogelijk was om lading op te slaan. Umiak werd ook beschouwd als een vrouwelijk schip, omdat ze voornamelijk met transport bezig waren. De Eskimo-vissersboot werd op zijn beurt een kajak genoemd. Het was volledig waterdicht gemaakt, van bovenaf goed gesloten - er zat alleen een gat in het lichaam van de jager. De kajak was erg smal en behendig, met een goede wendbaarheid.
Waar waren de Eskimo's-boten van gemaakt
In het hoge noorden, in de plaats van de oorspronkelijke habitatvan deze nationaliteit heeft de boom een groot tekort. Het skelet van de Eskimoboot was echter nog steeds van hout. Voor hem ging er een vin naar toe - een bos dat door de jaren heen door oceaanwater werd gedragen. Na verloop van tijd, toen schepen naar deze verre kusten begonnen te komen, begonnen de Eskimo's kant-en-klare planken uit te wisselen voor de resultaten van de jacht. De voorkeur werd echter nog steeds gegeven aan het drijvende bos, omdat het veel lichter is dan planken.
De houten voet was bedekt met walrus ofzeehondenhuiden van pas gedode dieren. Als de huid “muf” werd genomen, moest deze lange tijd in zout water worden gedrenkt en losgemaakt zodat hij weer elastisch werd. De met leer beklede Eskimo-boot was volledig luchtdicht en liet geen druppel water door. Vooral als het correct is genaaid met een speciale naad, die vrouwen van kinds af aan hebben geleerd. Om de waterdichtheid van de buitenkant te verbeteren, werd de lederen bekleding bovendien ingewreven met olie of vet.
Structurele kenmerken van de Eskimo-boten
Dankzij hen is het onmogelijk om zelfs maar een kajak te laten zinkenopzettelijk. De Eskimo-boot heeft een zwaartepunt onder de waterlijn, wat hem extreem stabiel maakt. Zelfs als hij ondersteboven is gekanteld, kan de roeier, met bepaalde vaardigheden, de kajak gemakkelijk in de juiste positie draaien.
De binnenkant van de boot was bevestigd aan de binnenkant van zeedieren, opgeblazen met lucht - dit verhoogde drijfvermogen.
Het gat waarin de jager zich bevond, was precies op maat gemaakt van zijn lichaam; het werd omlijst door een hoepel waarop de huid was gespannen, waardoor de hele structuur volledig geïsoleerd was van water.
Over de "dek" riemen gespannen waaropproductie werd vastgemaakt. Zo werd een vogel er strak door vastgemaakt, terwijl een groot zeedier met een riem aan dwarsverlengingen werd vastgemaakt en achter het vaartuig werd gesleept.
Kortom, de Eskimo-boot was uiterst betrouwbaar en speciaal aangepast voor de jacht op water.
Modern gebruik van kajaks
Ondanks de oude geschiedenis en schijnbaarprimitiviteit, de Eskimo vissersboot is zelfs vandaag nog in gebruik. Tot nu toe doen kajaks in de poolcirkel het zelf. Dit is echter niet het enige gebruik van dergelijke boten. Onlangs is kajakken steeds populairder geworden - het overwinnen van rivieren en grote open waterruimten, waarbij een oude Eskimoboot wordt gebruikt. Voor deze sport worden natuurlijk geen zelfgemaakte kajaks gebruikt (hoewel veel liefhebbers zelfgemaakte producten als bijzonder chique beschouwen). Moderne boten van dit type zijn gemaakt van composiet, polyethyleen of koolstof. Aan alle eisen die de Eskimo's al lang aan de kajak stellen, wordt echter voldaan.
