Sociale aanpassing is een proces dat resulteert inwiens persoonlijkheid of sociale groep zich aanpast aan een voortdurend veranderende sociale omgeving. Met andere woorden, het is de aanpassing van een persoon aan een sociale groep of samenleving waarin hij leeft of zal leven.
In een bepaalde groep komen en optredende gevestigde normen van deze groep, een persoon in het aanpassingsproces kan worden geëerd en gerespecteerd, maar het vernietigen van deze normen, niet gehoorzamen, kan door de groep worden afgewezen. Elke persoon is tot op zekere hoogte afhankelijk van de mensen om hem heen, daarom heeft aanpassing een grote impact op de ontwikkeling van een persoon als persoon.
Er zijn gevestigde normen in de samenleving enwetten die iedereen moet naleven. Maar er zijn ook ongeschreven wetten en regels die alleen inherent zijn aan een bepaalde groep van de samenleving. Een kind dat bijvoorbeeld naar de kleuterschool is gegaan, moet zich aanpassen aan een groep van zijn leeftijdsgenoten. Een eerste klasser heeft serieuzere problemen als hij niet naar de kleuterschool ging, maar meteen naar school ging. Een persoon behoort gewoonlijk tot meerdere sociale groepen tegelijk, en hij moet aan de vereisten van elk van hen voldoen. Een volwassene in een gezin is bijvoorbeeld het hoofd van het gezin en op het werk - een vertegenwoordiger van een beroep of functie. In elk van de sociale groepen moet een persoon zich aanpassen aan de normen en regels die inherent zijn aan elk van hen. Dit betekent dat aanpassing een continu proces is.
Een persoon die zich snel kan aanpassennormaal genoemd, maar voor verschillende sociale groepen kan dit concept radicaal verschillend zijn. Aanpassingsproblemen kunnen in de eerste plaats ontstaan door de regels die in de samenleving worden aangenomen. Buitenlanders kunnen bijvoorbeeld problemen hebben door verschillen in cultuur en gedrag in hun thuisland. Er kunnen problemen ontstaan door de individuele kenmerken van een persoon. Een rustig, verlegen en verlegen persoon kan bijvoorbeeld geen leider zijn in een team.
Tieners hebben ook veel problemengerelateerd aan aanpassing. Een persoon die een zelfstandig leven ingaat, heeft meestal twee hoofdproblemen: hoe hij zijn plaats in het omringende leven kan bepalen en hoe hij de zin van het leven kan vinden. De sociale aanpassing van de persoonlijkheid van individuele adolescenten is erg moeilijk: ze maken zich constant zorgen over hun plaats in het leven, over het doel van hun bestaan, over de betekenis van hun wezen op aarde. Bovendien kan bijna geen van de volwassenen een tiener hierin helpen. Dit is de reden waarom er tijdens de adolescentie zoveel zelfmoorden plaatsvinden.
Aanpassingsproblemen komen ook voor bij ouderenmens. Op de pensioengerechtigde leeftijd heeft hij soms "leeftijdsgebonden depressie". Hij maakt een diepe crisis door, maakt zich over veel dingen acuut zorgen, hij heeft veel conflicten met anderen. Een oudere wordt beïnvloed door factoren in de levensfase wanneer hij de geleefde jaren analyseert. Soms verwacht hij op dit moment niets meer van het leven, hoopt hij nergens meer op, verwacht hij alleen maar ongeluk. En in deze moeilijke periode heeft zo iemand speciale aandacht, ondersteuning en deelname nodig. Sociale aanpassing van een persoon in de samenleving is pijnloos als zowel gezondheids- als sociale factoren in aanmerking worden genomen. Eenzaamheid vereist ook gewenning.
Aanpassingsproblemen kunnen dit vaak veroorzakenernstige stress, wat leidt tot gezondheidsproblemen: malaise, nervositeit. Soms worden deze problemen onder bepaalde omstandigheden ook veroorzaakt door ernstige ziekten zoals astma, zweren, artritis. Emotionele stress kan ook een psychische aandoening veroorzaken.
Sociale aanpassing kan iets speciaals uitlokkenproblemen voor de kinderen van vreemdelingen die tijdelijk in ons land wonen. De discrepantie tussen de rollen van een persoon in verschillende sociale groepen kan ook tot problemen leiden.
Problemen met aanpassing aansamenleving met mensen met een handicap. Een handicap stelt een persoon veel problemen, vooral voor mensen met een handicap. Deze mensen worden een bijzondere sociaal-demografische groep. Ze hebben een laag inkomen, lage opleidingsmogelijkheden en bijna geen werk. De meeste mensen met een handicap stichten geen eigen gezin, ze hebben geen interesse in het leven, geen zin om iets nuttigs en noodzakelijks te doen. Daarom moet de sociale aanpassing van mensen met een handicap erop gericht zijn het idee van gelijke rechten en kansen voor mensen met een handicap in het bewustzijn van de samenleving te introduceren. Totdat dit gebeurt, zal een persoon met een handicap niet in de "stroom" van het openbare leven kunnen zijn.
Uit het bovenstaande kan worden beargumenteerd datsociale aanpassing is een integrale structuur met zijn eigen specifieke problemen, waarvan de oplossing een persoon zal leiden tot het vermogen om zich te ontwikkelen en te veranderen.
