Sociale filosofie is een van de belangrijkstekanten van filosofische kennis. Deze kennis is gericht op het begrijpen van de processen en toestanden van het menselijk leven in de samenleving. Als integraal onderdeel van de filosofie als geheel heeft het alle kenmerken die kenmerkend zijn voor deze wetenschap. Daarnaast is het beschouwde gebied begiftigd met bepaalde kenmerken die het onderwerp en het onderwerp van studie onderscheiden.
Sociale filosofie, handelend alsspecifieke discipline, houdt zich bezig met de studie van het algemeen en het geheel. Dit verlangen manifesteert zich echter alleen in het kader van de studie van de menselijke samenleving. Tegelijkertijd moet in gedachten worden gehouden dat de sociale filosofie ook betrekking heeft op de vragen van de wetten van het universele bestaan, die op een nogal eigenaardige manier tot uiting komen in het leven van mensen, en specifieke ontwikkelingswetten die bijvoorbeeld in andere sferen ontbreken.
Als wetenschap is dit kennisgebiedontwikkelt zijn eigen categorieën (algemene concepten). Met hun gebruik bestudeert de sociale filosofie de essentie van het menselijk bestaan in de samenleving in alle stadia van haar vorming en ontwikkeling. De meest abstracte vormen van de logica van de uitdrukking van sociale praktijk zijn onder meer categorieën als "sociaal bewustzijn", "houding", "zijn", "cultuur", "activiteit" enzovoort. In deze categorieën wordt de beweging van het denken naar een adequate kennis van de sociale realiteit weerspiegeld en vindt de ontwikkeling plaats van universele eigenschappen van verschillende menselijke activiteiten. Dankzij deze concepten wordt het mogelijk wetten en principes te identificeren en te formuleren die een bepaalde betekenis hebben voor elke levenssfeer, om op bewijs gebaseerde en objectieve kennis over menselijke activiteit te verkrijgen. De categorieën van andere wetenschappen van sociale betekenis leggen alleen bepaalde, afzonderlijke aspecten en kenmerken van de sociale werkelijkheid vast, terwijl de concepten van de sociale filosofie in zekere zin stadia zijn van cognitie van processen in het algemeen. In dit opzicht is de rol van de laatste het meest significant.
De problemen van de sociale filosofie zijn voornamelijkbestaan in het bereiken van objectieve waarheid, het verkrijgen van voldoende kennis en kansen voor de implementatie en verdere ontwikkeling ervan. Tegelijkertijd geeft de discipline ontwikkeling en functioneren op een zeer abstracte manier weer. En in die zin wordt de sociale filosofie gekenmerkt door een opzettelijk verlangen om historische bijzonderheden uit te sluiten, aangezien kennis over de werkelijkheid, deze tot op zekere hoogte correct weerkaatst, van wezenlijk belang is voor een discipline, die op haar beurt herhaaldelijk door de werkelijkheid zelf wordt bevestigd.
De betreffende discipline is een leringonderhevig aan constante ontwikkeling. Dit komt vooral door het feit dat er een continue analyse is van de processen en verschijnselen van de samenleving. Hierdoor blijft het onderwerp discipline behouden. Tegelijkertijd is er in de sociale filosofie een constante discussie over dezelfde schijnbaar vragen; het onderwijs kenmerkt zich door het ontbreken van eens en voor altijd gegeven oplossingen. Het moet gezegd worden dat die concepten met behulp waarvan de beperking van een bepaald onderzoeksgebied wordt uitgevoerd, een methode zijn om een bepaalde subject-objectrelatie te identificeren die altijd aanwezig is in het sociale leven. Deze relatie ondergaat constante veranderingen: historisch, ruimtelijk, temporeel. In dit opzicht moeten we constant nieuwe oplossingen vinden voor verschillende problemen: wat is subjectief, wat is objectief, wat is echt en wat is onwerkelijk. In die zin wordt niet dezelfde vraag op een nieuwe manier opgelost, maar worden vragen telkens op een nieuwe manier gesteld, in verband waarmee de zoektocht naar nieuwe antwoorden begint.
