Intrapersoonlijk conflict - wat is het? Typen en redenen

Intrapersoonlijk, interpersoonlijk en intergroepconflicten zijn alle tegelijkertijd onderwerpen van studie van psychologie en sociologie. Ze beïnvloeden de innerlijke wereld van een persoon, vertragen of juist versnellen het proces van zelfontplooiing en kennis van de omringende wereld, versterken of vernietigen de banden met de samenleving. In dit artikel gaan we in op een intrapersoonlijk conflict, de typen, oorzaken en oplossingsmethoden.

Wat is het?

Het fenomeen, dat in het artikel zal worden besproken,kenmerk van mensen met tegenstrijdige opvattingen en verlangens. In de psychologie is er een duidelijke definitie van. Intrapersoonlijk conflict is een verhoogde en negatieve ervaring. Het is te wijten aan de langdurige oppositie van de structuren van de innerlijke wereld (emoties, verlangens, doelen) van een persoon. Dit beïnvloedt de relaties met anderen en de besluitvorming. In zo'n toestand is het moeilijk voor een persoon om een ​​bepaalde gedragsstijl te ontwikkelen, om zijn reactie op gebeurtenissen in de buitenwereld te beheersen.

Een bekend voorbeeld van intrapersoonlijkconflict is de keuze tussen gezin en werk. Heel vaak is het moeilijk voor een persoon om te beslissen wat in de eerste plaats de moeite waard is om aandacht en kracht te vestigen: op het creëren van een gezin of zelfrealisatie. In de moderne wereld is deze keuze meestal kenmerkend voor de vrouwelijke helft in ontwikkelingslanden. Maar niet iedereen kan in een ongecontroleerde persoonlijke conflictsituatie terechtkomen, die door specialisten wordt bestudeerd.

Soorten en typen

Er zijn twee hoofdtypen intrapersoonlijkconflict: constructief en destructief. De eerste is optimaal en productief voor een persoon. Het draagt ​​bij aan de vorming en ontwikkeling van nuttige eigenschappen: vastberadenheid, onafhankelijkheid, psychologische stabiliteit, temperament. Een voorbeeld is de strijd tegen slechte gewoonten. Ze traint wilskracht, vastberadenheid, het vermogen om persoonlijke verlangens te negeren ten behoeve van anderen of zichzelf.

Een destructief intrapersoonlijk conflict isnegatief, destructief fenomeen dat persoonlijkheidsdualiteit verergert. Na verloop van tijd kan het uitgroeien tot een levenscrisis, een persoon het zelfvertrouwen ontnemen en neurotische reacties ontwikkelen. Langdurige ontevredenheid met het leven, zelfvertrouwen in de eigen minderwaardigheid zijn voorbeelden van destructieve intrapersoonlijke conflicten. Ze voorkomen aanpassing aan nieuwe situaties en stellen iemand constant bloot aan stress.

In het echte leven voorbeelden van intrapersoonlijkconflicten hebben vele gezichten. Dit verhindert psychologen om een ​​algemene classificatie op te bouwen, waardoor alle persoonlijkheidsconflicten op een gemeenschappelijke noemer worden gebracht. Talrijke onderzoeken tonen echter aan dat het interne conflict van een persoon verband houdt met de waarde-motiverende sfeer. Dit laatste maakt het mogelijk om intrapersoonlijke conflicten te combineren tot groepen met een gemeenschappelijke oorzaak-gevolg-kern.

Deze omvatten:

• Aanpassingsconflicten - dit is een onbalans tussen een persoon en de samenleving.Ze verschijnen wanneer een persoon er niet klaar voor is of de vereisten of voorwaarden van anderen (psychologisch, fysiek, professioneel) niet wil accepteren. Wanneer een rekruut zich bijvoorbeeld niet kan aanpassen aan een legerregime of een werknemer niet in staat is om met werkfunctionaliteit om te gaan, zijn intrapersoonlijke tegenstrijdigheden tussen plicht en kansen mogelijk.
• Morele conflicten zijn de klassieke strijd tussen plicht en gevoel,persoonlijke gehechtheid aan morele principes. Een voorbeeld hiervan is de situatie waarin een man, al getrouwd, sympathie voelt voor een andere vrouw en een persoonlijke relatie met haar wil opbouwen. Maar er zijn morele beperkingen die de realisatie van dergelijke verlangens verhinderen.
• Motiverende conflicten - veel voorkomende interne tegenstrijdighedenambities, botsende motieven. Een typische situatie die deze look aantoont, is de keuze van een man tussen vrienden ontmoeten en daten met zijn geliefde vrouw.
• Rolconflicten ontstaan ​​wanneer een persoon dat niet kanmeerdere rollen tegelijk realiseren, waarbij u de eisen voor uzelf en anderen negeert of overschat. Een soortgelijke persoonlijke tegenspraak kan zich voordoen wanneer een vrouw bijvoorbeeld zowel de moeder als de leerkracht van haar kind is.
• Conflicten met onvoldoende eigenwaarde - dit is de tegenstelling tussen persoonlijke aspiraties en hun eigen potentieel. Een persoon wil beter en groter worden, iets bereiken, maar tegelijkertijd is het moeilijk voor hem om de comfortzone te verlaten.
• Conflicten van onvervulde verlangens - confrontatie tussen persoonlijke "behoefte" en realiteit. Iemand wil rijk zijn en een hoge maatschappelijke status hebben, maar in werkelijkheid liggen de zaken anders.

Zoals je kunt zien, in het hart van elk type intrapersoonlijkhet conflict is een subjectieve ervaring. Het heeft twee overgangsniveaus: van de externe wereld naar de interne en vice versa. De eerste omvat de aanpassing en morele conflicten van het individu, en de laatste omvat alle anderen die hierboven zijn beschreven.

Vormen van manifestatie

Interne ervaringen vinden altijd een uitweg in de vorm van polaire emoties en gedragsveranderingen. Het kan zijn:

• depressie en verminderde prestaties, migraine en slapeloosheid;
• euforie (ongerechtvaardigde vreugde, opzichtige vrolijkheid of tranen van het lachen);
• het vermijden van verantwoordelijkheid, manifestatie van primitivisme in gedrag;
• buitensporige kritiek op anderen, negatieve, evaluatieve houding jegens hen;
• streven naar veranderingen op alle gebieden van het leven (beroep, gezin), snelle verandering van woonplaats, enz .;
• zelfrechtvaardiging van daden en woorden.

De aanwezigheid van deze borden is een waarschuwingsteken. Omdat iemand zich in een dergelijke situatie bevindt, moet hij de redenen voor zijn aard begrijpen, diagnostiek uitvoeren en vervolgens een oplossingsmethode kiezen.

redenen

Deskundigen verdelen de oorzaken van intrapersoonlijke conflicten voorwaardelijk in twee typen:

1. Intern. Dit omvat tegenstrijdigheden binnen de persoonlijkheid.Ze komen voort uit de vele verlangens, attitudes en waarden van een persoon. Sociale normen en persoonlijke behoeften verschillen, maar staan ​​voor het individu op hetzelfde niveau. En intrapersoonlijke conflicten zijn daarom onvermijdelijk en gaan door totdat er een keuze is gemaakt.
2. Extern. Geassocieerd met de status van een persoon in een bepaalde groepmensen of de samenleving als geheel. Bepaalde factoren (bijvoorbeeld de negatieve houding van het team) kunnen een persoon beperken in de implementatie van iets belangrijks, waardoor zowel intrapersoonlijke als interpersoonlijke conflicten ontstaan.

Naast de redenen voor dergelijke tegenstrijdighedenkan worden toegeschreven aan fysiologische pathologieën, gebreken die voorkomen dat een persoon een bepaald doel bereikt. En het kan ook de afwezigheid van een partner zijn om in persoonlijke behoeften te voorzien, of de aanwezigheid van een partner, maar een obstakel voor sociale normen.

Intrapersoonlijke conflicten zijn dus mechanismen die overal kunnen worden ingezet en die absoluut alle aspecten van iemands leven beïnvloeden.

effecten

Elk fenomeen van de werkelijkheid heeft gevolgen.Hetzelfde kan gezegd worden over het intrapersoonlijke psychologische conflict, dat niet alleen de emotionele, maar ook de sociale kant raakt. Het leidt onvermijdelijk tot evenwichtsverlies. Een persoon wordt minder georganiseerd, zijn activiteit bij welke activiteit dan ook neemt af. Achterdocht, twijfel aan jezelf, angst en verlies van betekenis in het leven, doelen zijn ook de gevolgen van interne strijd. In de vorm van bescherming tegen externe eisen, gebruikt een persoon in deze staat agressie of, integendeel, gehoorzaamheid in alles.

Het resultaat is de vernietiging van banden metde samenleving, gemanifesteerd in het verlangen om te vertrekken, zich te isoleren van anderen, in stilte, onderdompeling in hun eigen ervaringen en het onvermogen om adequaat te reageren op gezonde kritiek. Dergelijke destructieve indicatoren leiden uiteindelijk tot een doodlopende weg van persoonlijke ontwikkeling, degradatie begint. Als u in deze periode geen hulp zoekt bij een specialist, kan het psychologische conflict van de persoonlijkheid zich ontwikkelen tot neurotisch en zelfs suïcidaal gedrag veroorzaken.

Zijn er pluspunten?

Vergeet echter niet het mogelijkede constructieve aard van dergelijke interne tegenstrijdigheden. Ze kunnen voor een persoon een soort motor van zelfkennis en zelfbevestiging worden. In het proces van psychologische strijd is hij in staat om persoonlijke middelen te mobiliseren, nuttige ervaring op te doen en stabiliteit te verwerven. Alles zal afhangen van externe omstandigheden, maar vooral - van zijn eigen juiste zelfbeoordeling en de bereidheid van de persoon zelf om de conflictsituatie te veranderen.

diagnostiek

Overweeg de vormen van manifestatie en gevolgeninterne tegenstrijdigheden, moet men overgaan tot de studie van methoden voor hun diagnose. Ze helpen specialisten om de toestand van een persoon nauwkeurig te bepalen, de mate van complexiteit van het probleem te identificeren en op basis van de resultaten een algoritme op te stellen van acties en maatregelen om de situatie op te lossen.

In de analytische fase worden standaardtesten en een onafhankelijk patiëntrapport gebruikt. Dit alles heeft invloed op de parameters van iemands perceptie van de wereld, zijn ervaringen en mentale spanning.

Een vergelijkbare diagnose wordt gebruikt in leeftijdpsychologie. Het is vooral belangrijk voor adolescente kinderen. Op dit moment wordt, zoals u weet, het hele lichaam herbouwd, wat een vruchtbare voedingsbodem is voor onderzoek voor specialisten. Er is een mogelijkheid om interne ervaringen duidelijk te identificeren en de ontwikkeling van een jonge persoonlijkheid effectief te corrigeren, om psychologische immuniteit voor dit soort situaties te ontwikkelen.

waarschuwing

Bekend als de beste oplossing voor elk probleemis zijn bekwame preventie. Het is mogelijk om intrapersoonlijke conflicten te vermijden. Om dit te doen, adviseren psychologen om actief deel te nemen aan zelfkennis, dat wil zeggen om je sterke en zwakke punten (angsten, complexen) te bestuderen, terwijl je probeert de eerste te verbeteren en de laatste helemaal te corrigeren of uit te roeien. De lijst moet ook de kwaliteiten bevatten die een persoon wil bezitten, en vervolgens zoeken naar manieren om deze in zichzelf te ontwikkelen.

Om te voorkomen dat je in het moeras van het binnenland valttegenstrijdigheden, het is noodzakelijk om een ​​optimistische houding te behouden, zelfvertrouwen te trainen en alleen op succes te focussen. Het wordt niet aanbevolen om meerdere taken tegelijk op zich te nemen en problemen op te bouwen. Dit sluit het optreden van stressvolle situaties en verlies van mentaal evenwicht uit. Het is noodzakelijk om een ​​adequaat gevoel van eigenwaarde te creëren, dat wil zeggen om zo eerlijk en rechtvaardig mogelijk te zijn in relatie tot uzelf en anderen, zonder de lat van vereisten te overschatten of te onderschatten.

Oplossingsmethoden

Als het probleem geen constructieve indicatoren heeft en zich lange tijd ontwikkelt, moet u kennis maken met de methoden om het intrapersoonlijke conflict op te lossen. Hier zal helpen:

• Compromis. Een persoon moet zichzelf een vraag stellen over de keuze(bijvoorbeeld tussen uw eigen behoeften en sociale normen) en probeer deze eerlijk te beantwoorden door redelijk gewichtige argumenten te geven. Als de beslissing is genomen, kunt u doorgaan met de nodige maatregelen.
• Care. Deze methode houdt in dat sommigen loslatentijd de situatie, om zichzelf te ontlasten van de verantwoordelijkheid voor de dringende oplossing. Het helpt om gedachten en gevoelens in evenwicht te brengen en anders naar de situatie te kijken. Als afleidende manoeuvres kun je fantasie, dagdromen gebruiken.
• Heroriëntatie is om de houding van het onderwerp te verandereneen situatie die interne tegenstrijdigheden veroorzaakte. Een persoon hoeft bijvoorbeeld alleen maar de invalshoek van zijn mening te veranderen, misschien te proberen gewetensvol te voldoen aan externe vereisten om het resultaat correct te analyseren.
• Sublimatie is een omschakeling van aandacht en blikactiviteiten op een gebied dat positieve emoties oproept (bijvoorbeeld creativiteit of sport). Het is vooral effectief bij het oplossen van een crisis in de persoonlijke sfeer, het helpen verlichten van spanning, het veranderen van de houding ten opzichte van het probleem.
• Correctie Bouwt een adequate houding op bijeigen "ik". Het is in de regel vereist wanneer er een conflict is van onvoldoende zelfrespect. Het wordt echter aanbevolen om het samen met een specialist of een trustee te overwegen, om de grens van objectiviteit niet te schenden.
• verdringing - misschien wel de moeilijkste oplossingsmethodeintrapersoonlijk conflict. Het veronderstelt een opzettelijke invloed op iemands verlangens en aspiraties, onderdrukt ze om andere interne kwaliteiten en middelen te activeren.

Natuurlijk zijn de tegenstrijdigheden van elke persoonlijkheidzijn individueel. Er is hier geen universele methode van "behandeling". En soms is een nieuwe (noodzakelijk professionele) kijk vereist om een ​​veilige uitweg uit de situatie te vinden. Daarom is bij langdurige interne conflicten de hulp van een specialist nodig.

conclusie

Om al het bovenstaande samen te vatten, is het belangrijk om de belangrijkste aspecten en concepten te schetsen.

Intrapersoonlijk conflict is psychologischworstelen. De eigen behoeften en sociale normen van een persoon, of andere sociale normen die prevaleren boven het individu, komen hier met elkaar in conflict.

Dergelijke situaties kennen twee ontwikkelingstrajecten:positief (constructief) en negatief (destructief). In het eerste geval is een persoon in staat om zelfstandig een interne crisis te overwinnen, terwijl hij nuttige ervaring en een stimulans voor zelfontwikkeling opdoet, en in het tweede geval is hulp van buitenaf nodig. De oplossing van een intrapersoonlijk conflict, langdurig en gespannen, is noodzakelijk, aangezien het negeren ervan ernstige psychische stoornissen kan veroorzaken en zelfs tragische gebeurtenissen kan veroorzaken. De gebruikte methoden moeten overeenkomen met de aard (dat wil zeggen het type) van het conflict en de mate van verwaarlozing ervan.