Het thema van leven en dood wordt door velen aangeraaktfilosofen, schrijvers en dichters. Het loopt als een rode draad door het werk van Alexander Pushkin. Als voorbeeld wordt het lyrische werk "Am I Wandering Along Noisy Streets" gebruikt. Analyse van deze elegie zal ons zijn plot, betekenis onthullen en vertellen over de kijk van de dichter op het leven en de naderende dood.
De hoofdthema's in het werk van A.S. Pushkin
Dichter en schrijver onderscheidden zich van andere auteursveelzijdigheid in schrijven. Hij raakte in zijn werken veel onderwerpen aan. Poesjkin verheerlijkte vrijheid, probeerde de autocratie te bestrijden, negeerde dringende politieke kwesties niet, kwam op voor en steunde het geluk van de mensen. De thema's vriendschap en liefde namen een belangrijke plaats in in zijn werk. Hij verheerlijkte zijn geboorteland, landschappen.
Net als veel andere dichters heeft A.S. Poesjkin deelde zijn persoonlijke ervaringen, reflecties over zijn eigen doel, lot, leven en dood. "Ben ik dwaal langs lawaaierige straten" is een elegisch gedicht dat de lezers een van de thema's laat zien die de teksten zorgen baarden. We zien hoe de grote dichter zich verhoudt tot de dood, wat helaas niemand zal kunnen vermijden.
"Dwaal ik door drukke straten", Poesjkin A. S.: Inhoud
In het gedicht dat we bespreken, de dichterzegt dat waar hij ook is, hij wordt bezocht door gedachten. Ze gaan over het feit dat de jaren voorbij vliegen, iedereen is voorbestemd om te sterven en iemands uur is nabij. De lyrische held kijkt naar de eik en denkt dat hij hem zal overleven en zijn voorouders heeft overleefd. Als hij een baby streelt, denkt hij dat hij zal bloeien, en dat hij zelf zal smeulen. Elke dag wordt de dichter bezocht door de gedachte aan de naderende dood, over de mogelijke oorzaken ervan. Hij merkt op dat, ondanks het feit dat het dode lichaam niet uitmaakt waar hij moet zijn, hij zelf niet ver van zijn geboorteplaats wil rusten.
De dichter beëindigt zijn klaagzang door dat na hem te zeggenjong leven en eeuwige natuur zullen blijven. Dit is de inhoud van het werk "Dwaal ik door drukke straten". De analyse, die we hierna zullen bekijken, zal ons laten zien welke technieken in deze teksten worden gebruikt. We zullen ook andere punten opmerken die verband houden met dit werk.
"Dwaal ik langs lawaaierige straten": analyse van de teksten
Deze creatie is gemaakt in december 1829 engepubliceerd in 1830. Het is geschreven in jambische tetrameter en kruisgerijmde kwatrijnen. Het genre van het werk is elegie. Dit zijn filosofische teksten die zijn gewijd aan een eeuwig thema. Daarin brengt de dichter zijn idee over van de onvermijdelijkheid van de dood voor mensen. Om dit te doen, gebruikt hij verschillende artistieke technieken die de lezer helpen zich onder te dompelen in het werk en de auteur te begrijpen. De belangrijkste is de antithese: de tegenstelling tussen leven en dood ("smeulen", "bloei"). De dichter laat zien dat een persoon in deze wereld slechts een bepaalde tijd wordt toegewezen, terwijl de natuur om hem heen eeuwig is.
Hij gebruikt retorische vragen waarin hij nadenkt over waar en hoe zijn dood zal plaatsvinden.
In de elegie vinden we scheldwoorden ("gekke jongeren"), personificaties ("onverschillige aard"), metaforen ("patriarch van de bossen").
In de teksten worden actief werkwoorden gebruikt ("ik dwaal", "ik kom binnen", "ik zit", "ik kijk", "ik denk", enz.) Zo laat de dichter zien hoe zijn leven haast en de naderende dood nadert.
conclusie
We onderzochten een van de klaagzangen van de grote Rusdichter "Dwaal ik door drukke straten." Analyse van het werk toonde ons de houding van de tekstschrijver ten opzichte van het thema van de naderende dood. We hebben geleerd dat Pushkin deze onvermijdelijkheid accepteert. Hij lijkt te zeggen dat dit leven is en dat er geen ontkomen aan is: het leven is niet eeuwig en de ene generatie wordt vervangen door een andere. Tegelijkertijd laat Poesjkin de lezers zien dat niet alles in deze wereld door de natuur bederfelijk is.
Om zijn visie op de lezers over te brengen, paste de dichter enkele artistieke technieken toe die de taal van het lyrische werk helderder maakten en erin slaagden de gedachten van de auteur te onthullen.
